Παράδεισος και για μη Χριστιανούς- αγιότης μόνο για τους Ορθοδόξους

Ρωμ. 2,14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, Ρωμ. 2,14 Οταν λοιπόν εθνικοί και ειδωλολάτραι, που δεν έχουν λάβει τον γραπτόν Νομον του Θεού, πράττουν δε από έμφυτον ηθικήν παρόρμησιν όσα λέγει ο Νομος, αυτοί καίτοι δεν έχουν νόμον είναι οι ίδιοι δια τον ευατόν των νόμος (επειδή έχουν οδηγόν την συνείδησίν των). Ρωμ. 2,15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων- Ρωμ. 2,15 Αυτοί αποδεικνύουν και φανερώνουν με την συμπεριφοράν των, ότι έχουν γραπτόν το έργον του Νομου μέσα εις τας καρδίας των, όταν η συνείδησίς των δίδη μαρτυρίαν και επιβεβαίωσιν εις αυτούς δια τας πράξεις των, αν είναι καλαί η κακαί, η δε διάνοια εκ παραλλήλου προς την συνείδησιν αναπτύσσει λογισμούς, οι οποίοι κατηγορούν ο ένας τον άλλον η και απολογούνται, δια την εξακρίβωσιν του καλού. Ρωμ. 2,16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ρωμ. 2,16 Αυτοί, λοιπόν, οι ειδωλολάτραι, οι τηρηταί του εμφύτου ηθικού νόμου, θα ανακηρυχθούν δίκαιοι εκ μέρους του Θεού κατά την ημέραν εκείνην, κατά την οποίαν ο δίκαιος Θεός θα κρίνη τας φανεράς και κρυφάς πράξεις των ανθρώπων δια του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ κηρύττω.

14 The Gentiles do not have the Law; but whenever they do by instinct what the Law commands, they are their own law, even though they do not have the Law. 15 Their conduct shows that what the Law commands is written in their hearts. Their consciences also show that this is true, since their thoughts sometimes accuse them and sometimes defend them. 16 And so, according to the Good News I preach, this is how it will be on that Day when God through Jesus Christ will judge the secret thoughts of all.

 ενω μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορουν να γίνουν άγιοι, να σωθουν από αυτήν εδω την ζωή, πρίν τον βιολογικό τους θάνατο και την τελική Κρίση: Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος είμι. [Να γίνεστε στη ζωής σας άγιοι, διότι εγώ, ο Θεός και Πατέρας σας, είμαι άγιος.] ~ Α' Πέτρου 1,16 ~

Το αξίωμα «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία» είναι απόλυτο;

Ναι είναι, από ορισμένη όμως άποψη. Το ερώτημα δεν πρέπει να το θέτουμε αρνητικά, αλλά μάλλον θετικά: «Μέσα στην Εκκλησία υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα περί σωτηρίας;» Περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Όταν κανείς είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας, δηλαδή πληροί όλες τις προϋποθέσεις της σωτηρίας (πίστη ενεργουμένη δι’ αγάπης) είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα σωθεί. Εδώ η απολυτότητα αναφέρεται στη θετική όψη της σωτηρίας. Το αν υπάρχει έξω από την Εκκλησία δυνατότητα σωτηρίας, αυτό δεν θίγει την απολυτότητα του λυτρωτικού αξιώματος της Εκκλησίας, ως νόμιμου και κανονικού φορέα της σωτηρίας. Δεν είναι έργο δικό μας αλλά του Θεού, ο οποίος θέλει «πάντως ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν άληθείας έλθείν». Α. Θεοδώρου

Το φωτοστέφανο των Αγίων δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανταύγεια του Ακτίστου Φωτός της Χάριτος, που λάμπει και χρυσαυγίζει μέσα τους. ~ Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας ~

 Άγιος επί γης είναι αυτός, που έχει μόνιμα μέσα του τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς δηλ. η Χάρη να πηγαινοέρχεται... ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα 

Τί είναι αγιότητα; Είναι να φτάσει ο άνθρωπος να μοιάσει του Θεού και να εκπληρώσει έτσι το ''καθ' ομοίωσιν''. ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ~

 Άγιος ονομάζεται ο καθαρός από την κακία και αμαρτήματα άνθρωπος. ~ Μέγας Αντώνιος ~

Η εντολή που έδωσε ο Χριστός, είναι να γίνουμε Άγιοι. Αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου.  Και Άγιος γίνεται ο άνθρωπος, μόνο μέσα στην Εκκλησία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να αγιάσει. Αγιάζει μόνο μέσα στην Εκκλησία, συμμετέχοντας στα Μυστήριά της. Η ζωή των Αγίων, είναι το Ευαγγέλιο στην πράξη. ~ Δημήτριος Παναγόπουλος ~

Η έννοια της αγιότητος ή καλύτερα ο όρος «άγιος» αποτελεί βασικό γνώρισμα της φύσεως και της ενέργειας του Θεού στις πολλαπλές εκδηλώσεις Της προς τις ελεύθερες πράξεις των λογικών κτισμάτων. Υπό την έννοια αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, οντολογικά «άγιος» είναι μόνο ο Θεός που αποτελεί την πηγή της αγιότητος, δηλαδή την αυτοαγιότητα, την αυτοαγαθότητα και από Αυτόν και μόνο και τη σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε αγιότητα. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο Προφήτης Ησαΐας, «άγιος» είναι το όνομά του Θεού: «ἅγιος ἐν ἁγίοις ὄνομα αὐτῷ» και έτσι Τον είδαν και Τον άκουσαν οι Άγγελοι στο όραμά του: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γη τῆς δόξης αὐτοῦ».

Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, 

Ο Θεός λέγεται Βασιλεύς και Κύριος, γιατί αυτός δημιούργησε τον κόσμο και τον κυβερνά, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο και οι άγιοι που ενώνονται με τον Θεό είναι «θεοί τε και κύριοι και βασιλείς». Συγχρόνως γράφει ότι οι άγιοι μπορούν να αποκληθούν και θεοί, αφού, όπως γράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός μας είναι «Θεός θεών» (Δευτ. ι', 17).

Βεβαίως οι άγιοι δεν είναι θεοί, βασιλείς και κύριοι κατά φύσιν, αφού αυτό συμβαίνει με τον Τριαδικό Θεό, αλλά κατά Χάριν, και κατά μέθεξιν με τον Θεό. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός χρησιμοποιεί την φράση ότι οι άγιοι είναι θεοί «ου φύσει», αλλά «τή τούτου μεθέξει γεγονότας χάριτι, όπερ αυτός εστι φύσει». Οι άγιοι με την προαίρεσή τους, την δική τους προσωπική ελευθερία, δέχθηκαν την Χάρη και ενέργεια του Θεού και γι’ αυτό ο Θεός είναι ένοικος σε αυτούς...Η ένωση των αγίων με τον Θεό έχει συνταρακτικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Δηλαδή, αυτή η ένωση δεν είναι ηθικής, ψυχολογικής και κοινωνικής φύσεως, αλλά καθαρά θεολογικής. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν σαφή κριτήρια της αγιότητος. Και επειδή ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα, σημαίνει ότι η Χάρη του Θεού δια της ψυχής διαπορθμεύεται και στο σώμα, οπότε υπάρχουν σαφή δείγματα και αποδείξεις της αγιότητος.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός χρησιμοποιώντας διάφορα αγιογραφικά χωρία, όπως το χωρίο «ενοικήσω γαρ εν αυτοίς και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός» (Β' Κορ. στ', 16), όπως και το χωρίο «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος» (Σοφ. Σολ., γ', 1), λέγει ότι οι άγιοι γίνονται «ταμιεία Θεού και καθαρά καταγώγια»..Υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι σε κάποιον άνθρωπο κατοικεί η Χάρη του Θεού. Ήδη προηγουμένως τονίσαμε την θέωση του νού και την θέωση του σώματος, αφού υπερνικάται ο θάνατος. Όμως απόδειξη ότι μέσα στον άνθρωπο υπάρχει η άκτιστη Χάρη και ενέργεια του Θεού είναι διάφορες εκδηλώσεις, όπως η μυροβλυσία των ιερών λειψάνων των αγίων..Τα σώματα των αγίων, λόγω της ενοικούσης Χάριτος του Θεού είναι ζωντανά, δεν θεωρούνται νεκρά, και γι’ αυτό θαυματουργούν. Ο Χριστός που είναι η «αυτοζωή, ο της ζωής αίτιος» και κατέβη στον άδη χωρίς να αιχμαλωτισθή από αυτόν, ενοικεί μέσα στα σώματα των αγίων, ακριβώς και γι’ αυτόν τον λόγο «τούς επ’ ελπίδι αναστάσεως και τη εις αυτόν πίστει κοιμηθέντας ου νεκρούς προσαγορεύομεν». Οι άγιοι, λοιπόν, είναι ζωντανοί, κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσα στην Εκκλησία, επειδή ενώθηκαν με τον αίτιο της ζωής, την αυτοζωή, τον Χριστό.

Η ζωντανή παρουσία των αγίων εκδηλώνεται με τα θαύματα τα οποία επιτελούνται. Στην πραγματικότητα ο Θεός επιτελεί τα θαύματα δια μέσου των σωμάτων των αγίων, γιατί, όπως είπαμε προηγουμένως μέσα στα σώματα τους κατοικεί το Άγιον Πνεύμα.εφημερίδα Εκκλησιαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2004