παλιά (στο Βυζάντιο) όσοι κοινωνουσαν δεν έπαιρναν αντίδωρο!! αντίδωρο λάμβαναν μόνο όσοι δεν κοινωνουσαν.
το αντίδωρο κανονικά το μοιράζει ο ιερέας αλλά...από τη στιγμή που αυτοί που κοινωνουν το παίρνουν μόνοι τους, γιατί ο ιερέας να το μοιράζει σε όσους δεν κοινώνησαν;
σελφ σέρβις, λοιπόν, και ουδέν πρόβλημα.
Ο ΧΕΡΟΥΒΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ εκτείνεται μόνον όσον ακριβώς απαιτεί η εν τω ιερώ υπηρεσία του ιερέως
https://analogion.com/forum/index.php?threads/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85.3576/
Μέριμνα λοιπόν του ψάλτη είναι να συγχρονιστεί με τον ιερέα. Φυσικά όταν είναι σταθεροί και οι δύο , μαθαίνει ο ένας το ρυθμό του άλλου. Εγώ προτιμώ να είμαι λίγο πιο γρήγορος στο ρυθμό μου και αν τελειώσω πιο σύντομα να ψάλλω και το "ως τον βασιλέα...", παρά να το πως αργά και μετά να πως χύμα το υπόλοιπο.
Θεωρώ όμως απαράδεκτο να περιμένει ο ιερέας και ο ψάλτης να συνεχίζει, να μπαίνει η συγκεκριμένη μελοποίηση και ο εγωισμός του ψάλτη πάνω από τη λειτουργική τάξη, ευπρέπεια και ανάγκη.
...Καποιος δασκαλος στην Πολη, καποτε μου ειπε οτι σκοπος του Χερουβικου ειναι να ντυσει μουσικα μια απο τις πιο σημαντικες στιγμες της Θ. Λειτουργιας και οχι το αντιθετο.
Τα δε παραδεδομενα χερουβικα ειναι μια καταγραφη "rule of thumb". Δηλαδη δινουνε μια βαση για το που κολλανε οι διαφορες μουσικες γραμμες. Ομως το κειμενο δεν πρεπει να γινεται και τυρρανος, ετσι ενας καλος ψαλτης (προπαντων αν δεν υπαρχει κατανοηση και συνεννοηση με τον ιερεα) θα πρεπει να ειναι ελαστικος και να εχει την ανεση να μπορει να κοβει και να ραβει κατ' αναγκη, γιατι πανω πρεπει να υπαρχει σεβασμος για τη σημασια της στιγμης.
...Το πρώτο που ήθελα να επισημάνω ήταν αυτό που ανέφερε πολύ εύστοχα ο Τσακ77 για τη σωστή επιλογή των μουσικών κομματιών. Θεωρώ πως τα χερουβικά της εβδομάδας του Πέτρου π.χ., εκτελεσμένα με ανάλογη ρυθμική αγωγή καλύπτουν άνετα ένα λογικό χρόνο περίπου 5 λεπτών, όσο χρειάζεται ο ιερέας για να πράξει αυτά που πρέπει χωρίς καμία βιασύνη. Ως προς το ότι η θυμίαση πρέπει να γίνεται στο "τριάδι" (πολλές φορές "τριάαααα...", ενώ δε φαίνεται κάτι τέτοιο στα παλαιότερα κείμενα) είναι κάτι που ΄προσάθώ σιγά σιγά να αποδομήσω, αν και πολλές φορές το ζητούν οι ιερείς από συνήθεια.
...Ακριβώς αυτή είναι και η δική μου άποψη.
Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω δεν υπάρχει κάποια παλαιά μαρτυρία για την θυμίαση στο "Τριάδι".
...Ισως στην Ελλαδα δεν ειναι συνηθες, αλλα δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω δει συναδελφους της Αρχιεπισκοπης Θυατειρων να γινονται ρεζιλι, και να βγαινει ο ιερεας απο την ωραια πυλη και να φωναζει να συντομευουν,
...Όταν ο Καραμάνης είχε πια γεράσει και ήθελαν να του δείξουν ότι δεν κάνει πια για τη μητρόπολη Θεσσαλονίκης, έβγαλαν τα άγια πριν τελειώσει το χερουβικό. Αυτό ήταν αφορμή να παρεξηγηθεί και να αποχωρήσει (πικραμένος βέβαια) από το αναλόγιο....
...Πάντως η δική μου άποψη (την οποία και την εφαρμόζω) είναι ο ψάλτης να λέει αυτό που θέλει. Ο Χερουβικός ύμνος ήταν ένα αντίφωνο που λεγόταν (προφανώς) πολλάκις, όσο χρόνο χρειαζόταν. Αν λειτουργούσαν στην (απλόχωρη) Αγία Σοφία με 40 παπάδες και 80 διάκους μπορεί να τό έλεγαν περισσότερες φορές απ΄ ότι σε άλλη μικρότερη ενορία.
Δεν με ενοχλεί καθόλου να με κόψουν.
...η διαφορά καθημερινής-κυριακάτικης Θ. λειτουργίας είναι στο "Ανάστασιν Χριστού" δηλαδή το πολύ 1'. Γενικώς νομίζω πως 5' είναι πάρα πολλά για να αναγνωστούν πολύ καθαρά η ευχή "ουδείς άξιος...", ο Ν' κτλ.
Για να προκύψουν τα 8-10' πρέπει οι ιερείς να τελειώσουν και να περιμένουν τον ψάλτη, πράγμα μη ορθό (ανεξαρτήτως αν υπάρχει συλλείτουργο).
...Τό θέμα τοῦ χερουβικοῦ ὕμνου εἶναι πολύ εὔκολο νά ἀπαντηθεῖ ἄν σκεφτοῦμε ὅτι πρωτοεμφανίζεται κατά τόν 6ο αἰῶνα, λένε ἐπί ἐποχῆς τοῦ Ἰουστινιανοῦ, ἄλλοι μάλιστα τό θέλουν καί ποίημά του. Ὁπότε οἱ εὐχές προϋπῆρχαν τοῦ ὕμνου, πού, προφανῶς, γράφτηκε γιά νά καλύψει τό χρόνο προετοιμασίας τῶν δώρων.
...Δεν μπορεί δηλαδή να ψέλνουμε σε αργό ρυθμό μέγιστα χερουβικά με κράτημα που κρατάνε κανα τέταρτο και βάλε και να παραπονιόμαστε ότι μας κόβει ο παπάς... (χώρια που θα βαριέται κι ο κόσμος).
...Είναι θέμα λογικής: ο παπάς έχει τελειώσει τα δικά του και περιμένει να βγει και το βλέπει κι ο κόσμος. Πόσο να περιμένει ο άνθρωπος στεκόμενος με τα τίμια δώρα; 10-20 δευτερόλεπτα; 1 λεπτό; Ως εδώ εντάξει. Δεν μπορεί όμως να στέκεται 5 λεπτά, για να τελειώσει ο δεξιός το "αποθώμεθα μέριμναν" κι ο αριστερός ν' αρχίσει "ως τον βασιλέα" μετά... κρατήματος παρακαλώ! Οι "τηρητές" του τυπικού και της παράδοσης παίρνετε πολλές φορές πράγματα που ίσχυαν για άλλες περιστάσεις και θέλετε να τα κολλήσετε στη σημερινή εποχή, μην καταλαβαίνοντας ότι είστε εκτός πραγματικότητας.
...Το αργό όμως χερουβικό δεν έχω δει ποτέ και πουθενά να βοηθάει σε κάτι, παρά μόνο να καταδείξει τον ψάλτη ως επιδειξιομανή. Όταν ο ιερέας βγαίνει να θυμιάσει και ο ψάλτη δεν έχει ολοκληρώσει το «Οι τα χερουβίμ» ο κόσμος αναρωτιέται «Ωχ, πόσο θα το τραβήξει σήμερα;»
...Ο κάθε ἱερέας ἔχει τὸν τρόπο του καὶ τὸν χρόνο του. Τὸ πὼς προκύπτουν αὐτὰ ἄς τὸ βρεῖ ὁ ἐπίσκοπος ὁποὺ τὸν χειροτόνησε ...
Μὲ βἀση τὸ παραπάνω ὁ κάθένας μας γνωρίζει πὼς νὰ κινηθεῖ, εἴτε ἀργὰ εἴτε σύντομα, εἴτε ὁλόκληρο χερουβικὸ εἴτε μισὸ χύμα.
Πάντως δὲν εἶνια τυχαῖο πὼς τὰ ἐπικρατέστερα πλέον χερουβικὰ εἶναι τὰ λεγόμενα σύντομα τῆς ἑβδομάδος καὶ ἡ γνωστὴ σειρὰ τοῦ Φωκαέως. Αὐτὰ ἐξυπηρετοῦν πλέον κάθε ἀκολουθία καὶ δὲν λείπουν ἀπὸ ΚΑΝΕΝΑ σχεδὸν τυπωμένο βιβλίο μετὰ τὸ 1820, στοιχεῖο δημοτικότητας καὶ εὐχρηστίας.
Προσωπικὰ, τὸν λειτουργὸ δὲν τὸν ἀφήνω νὰ περιμένει. Μόλις ἐτοιμαστεῖ, ἡ ψαλμωδία τελειώνει ὅπου κι ἄν βρίσκεται καὶ δὲν ἔχω κανένα πρόβλημα ἀπολύτως ...
Ὁ καλύτερος κατὰ τὴ γνώμη μου συνδυασμὸς εἶναι ἀργοσύντομο τρισάγιο μὲ ἐπανάληψη τοῦ ἰδίου στο Δύναμις, σύντομο χερουβικὸ, σύντομα λειτουργικά, σύντομο ἄξιον ἐστιν, ἀργὸ κοινωνικό (λόγω μετάληψης τῶν πιστῶν).
...Ἀπὸ ποῦ κι ὡς ποῦ προκύπτει πὼς ὅποιος ἱερέας ἑπιτελεῖ σὲ σύντομο χρόνο τὴν Θ. Λειτουργία, σημαίνει πὼς βιάζεται;
Κι ἀπὸ ποῦ κι ὡς ποῦ προκύπτει πὼς ὅποιος ἱερέας ΔΕΝ κινεῖται σύντομα ἀλλὰ τὸ τραβάει σημαίνει πὼς λειτουργεῖ καλύτερα;
Ἄς μὴν κρίνουμε ἀπὸ τὴν δική μας ψαλτόλυσσα νὰ ψάλλουμε τὸ χερουβικὸ τοῦ 14ου αἰ., τὸ πὼςλειτουργεῖ ὁ ἐφημέριος.
...Ὁ «μυστικὸς ὕμνος» εἰσήχθη τὸ ἔτος 574 γιὰ νὰ καλύπτει τὴν προσφορὰ τῶν δώρων.
Ἄλλοι καλυπτήριοι ὕμνοι εἶναι ἡ ἐπιλύχνιος εὐχαριστία «Φῶς ἱλαρὸν...» γιὰ τὴν προσφορὰ φώτων, τὰ ἀντίφωνα τῆς λειτουργίας γιὰ τὴν προσκομιδή, τὸ Ἀλληλουάριο γιὰ τὴν θυμίαση τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ κοινωνικὸ γιὰ τὴν θεία μετάληψη, τὸ «Πληρωθήτω...» γιὰ τὴν ὑποστροφὴ τῶν σκευῶν στὸ σκευοφυλάκιο, τὸ στιχηρὸ τῆς ῥαντίσεως τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ, οἱ ψαλμοὶ τῶν ἐγκαινίων γιὰ τὶς σχετικὲς διαδικασίες, τὸ «Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμὸν...» γιὰ τὸν ἀσπασμὸ τοῦ νεκροῦ, τὸ μεταγενέστερο «Ἄνωθεν οἱ προφῆται...» γιὰ τὴν ἔνδυση τοῦ ἀρχιερέως κ.ἄ.
...ο Χερουβικός ύμνος πρέπει να ψάλλεται ηπίως και μετά δέους και συστολής αναλόγου προς την ιερότητα της στιγμής. Αντεδείκνυνται φωνασκίαι και ισχυραί βοαί κατά την εκτέλεσιν του ύμνου τούτου. Εν το ναώ επικρατεί ατμόσφαιρα κατανύξεως, την οποίαν διαλύουν αι άτακτοι φωναί,... Επομένως εκτός τόπου και χρόνου ευρίσκονται όσοι εκμεταλλεύονται την θέσιν των και θεωρούντες την ώραν ταύτην ως μοναδικήν ευκαιρίαν προς επίδειξιν μουσικών γνώσεων, σπεύδουν να εκτελέσουν τον Χερουβικόν ύμνον κατά τρόπον πόρρω απέχοντα της μυσταγωγικής τελετουργίας
τα εκκλησιαστικά συμμεταβάλλονται με τα πολιτικά, λέει ο Μέγας Φώτιος, και αυτό ισχύει όχι μόνο για τα γεωγραφικά σύνορα των Μητροπόλεων και των τοπικων(εθνικων) Εκκλησιων αλλά και για τον τρόπο που θεολογουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
αμέσως μετά την ίδρυση του νεοελληνικου κράτους οι άγγλοι, και όχι μόνο, έρριξαν την Μεγάλη Ιδέα, όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλα τα Βαλκανικά κράτη. έτσι, μέχρι και σήμερα πολλοί Ορθόδοξοι περιμένουν ή εύχονται το πάρσιμο της Πόλης.
κάποιοι θεολόγοι τα τελευταια 200 χρόνια μας λένε πως οι Έλληνες Ορθόδοξοι έχουν μεγάλη αποστολή ανάμεσα στα έθνη, διότι την θέση των Εβραίων, που ηταν ο λαός του Θεου στα προ Χριστου έτη, την πηραν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία, και ανάμεσα στους Ορθοδόξους λαούς και έθνη, οι Έλληνες ξεχωρίζουν λόγω γλώσσας, ιστορίας, παράδοσης, αγιότητας. ειναι σα να εύχονται το ξαναστήσιμο του Βυζαντίου σε παγκόσμια κλίμακα.
πριν 50 τόσα χρόνια ένας "ρεπουμπλικάνος αμερικανός πολιτικός-στρατιωτικός" έλεγε πως "η Ελλάς ομοιάζει με ασθενή, όστις έχει ανάγκην αμέσου χειρουργικης επεμβάσεως..." και ένας θεολόγος, πολύ σωστά, λέει η Εκκλησία ομοιάζει με νοσοκομειο, όπου θεραπευόμαστε από τα πάθη και οδηγούμεθα στην θέωση.
ένας άλλος πολιτικός, "δημοκρατικός αμερικανός", πριν 40 χρόνια έλεγε "εδω και τώρα..." και αυτό το πηραν και το ανέλυσαν οι θεολόγοι και πολύ σωστά μας λένε πως ο σκοπός του Ορθοδόξου Χριστιανου δεν ειναι μόνο να πάει στον Παράδεισο μετά θάνατον αλλά από αυτήν εδω την ζωή, με την ζωή της Εκκλησίας, να προγευτει την Βασιλεία των Ουρανων. "άραγε μετά θάνατον έχουμε να ζήσουμε κάτι ανώτερο από αυτό που ήδη ζουμε;", λέει ένας σύγχρονος άγιος, ο οποιος συνδυάζει και την Μεγάλη Ιδέα, όπως διαβάζουμε και ακουμε μαρτυρίες αυτοπτων και αυτηκόων μαρτύρων του. ο ίδιος άγιος ηταν εναντίον του ανωτέρω πολιτικου στα εθνικά και κοινωνικά θέματα, ενω άλλοι σύγχρονοι άγιοι δεν ηταν εναντίον του φανερά βλέποντας την θέση του στο κράτος και την πολιτική.
σήμερα, μετά το δντ και την εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης οι οικουμενιστικές φωνές αυξάνονται και πληθύνονται και δεν αποκλείεται αύριο να δουμε και την ένωση των Εκκλησιων, με ή χωρίς εισαγωγικά.
εμεις οφείλουμε να είμεθα επόμενοι τοις αγίοις πατράσιν και έχει ο Θεός.
μία ερμηνεία της παραβολης του Ασώτου
Ο Χριστός όταν ειπε την παραβολή του ασώτου υιου ή του εύσπλαγχνου πατέρα ή του "αδικημένου μεγάλου υιου" (αυτό ειναι δικό μου), απευθυνόταν στους Εβραίους της εποχης του και σε όλους τους προ Χριστου ανθρώπους.
στην Παλαιά Διαθήκη ο πλουτος ειναι δωρο του Θεου σε καλούς και θεοσεβούμενους ανθρώπους. ο τρόπος που υποδέχθηκε ο πατέρας τον άσωτο δεν ταιριάζει με τα δικά μας δεδομένα, με τους μετά Χριστόν ανθρώπους της Εκκλησίας, διότι σήμερα, όταν μετανοει κάποιος, δεν το ρίχνει στα τσιμπούσια αλλά νηστεύει, εξομολογειται και μετέχει των Μυστηρίων της αγίας μας Εκκλησίας και ζει ασκητικά μέχρι να πεθάνει.
ο μεγάλος αδελφός πρέπει να ηταν εργασιομανής, όπως θα λέγαμε σήμερα, σε τέτοιο βαθμό ώστε, ίσως και από την τσιγκουνιά του, δεν έκανε κανένα γλέντι με τους φίλους του, αφου διαμαρτυρήθηκε για το ότι ο πατέρας του δεν του έδωσε ούτε ένα κατσίκι να το φάει με τους φίλους του. καλά, έπρεπε να πάρει άδεια από τον πατέρα του για να κάνει ένα γλέντι με τους φίλους του; ας έσφαζε κανένα κοτόπουλο, να έπιναν και κρασί και να λέγανε ιστορίες...
οι ακροατές, λοιπόν, του Χριστου δεν μπορουσαν να καταλάβουν την αγάπη του Πατέρα, παρά μόνο με την παροχή υλικων αγαθων και αποκατάστασης στην προηγούμενη κατάσταση του μικρου υιου.
όσον αφορα την αποκατάσταση, με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορουσε να ηταν ολοκληρωτική. παραδείγματος χάριν: ένας πόρνος, όταν μετανοήσει, μπορει να γίνει άγιος αλλά όχι ιερέας λόγω κωλυμάτων...ενω ο μεγάλος υιός της παραβολης θα μπορουσε...(λέμε τώρα).
έτσι, να μη μας περνα από το μυαλό να κάνουμε αμαρτίες και μετά θα μετανοήσουμε...καλύτερα από μικροί να εφαρμόζουμε τις εντολές του Κυρίου και όλη μας η ζωή να ειναι σύμφωνη με το Ευαγγέλιο, διότι σήμερα η μετάνοια ειναι πιό δύσκολη, αφου και οι καλοί πατεράδες λιγόστεψαν και ποιός θα σε υποδεχτει...
Ο Διάβολος ειναι ανθρωποκτόνος. ναι μεν ο Χριστός κατέστρεψε το βασίλειό του αλλά επειδή εμεις του δίνουμε δικαιώματα με τις αμαρτίες μας, ο σατανας με τα όργανά του σκοτώνει ανθρώπους, όπου και όποτε μπορει. ο διάβολος γυρίζει από δω και από κει ζητωντας ποιόν να καταπιει.
στις ημέρες μας είδαμε την καταστροφή στο Μάτι, όπου έκαψαν ανθρώπους. στα Τέμπη, όπου περίμενε στημένο το τραινο με τα εκρηκτικά και σκοτώθηκαν τόσοι νέοι συνάνθρωποί μας. αυτά και άλλα πολλά δεν ειναι τυχαια ούτε οφείλονται σε μία απροσεξία ενός υπαλλήλου. ειναι το δίχτυ που απλώνεται συνέχεια σε όλο τον πλανήτη. ο διάβολος θέλει αιμα από ανθρωποθυσίες.
στο τέλος της ιστορίας με το 666 θα φανει καθαρα ότι ο διάβολος και τα όργανά του ειναι αιμοβόροι. θα πατανε το κουμπί και όποιος έβαλε στο σωμα του το τσιπάκι θα αρρωσταίνει ή θα πεθαίνει.
πριν φτάσουμε στο τέλος της ιστορίας, παίρνουμε σήμερα, με την υιοθεσία από πούστηδες αθώων παιδιων, μία γεύση της κολάσεως. οι κίναιδοι ειναι δαιμονισμένοι και θέλουν να καταστρέφουν, επειδή δεν μπορουν να δημιουργουν κάτι καλό, ως όργανα του σατανα που ειναι. όσο αυξάνονται οι ανώμαλοι σε διοικητικές θέσεις, τόσο θα αυξάνονται οι δολοφονίες αθώων ανθρώπων με διάφορους τρόπους.
τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος. γι'αυτό να αποφεύγουμε την αμαρτία, ώστε να μπορουμε να πολεμαμε αποτελεσματικά τον σατανα και τα όργανά του. όποιοι αρνήθηκαν τον εμβολιασμό για τον κορώνα ιό, πηραν μία γεύση από την τελική νίκη κατά του διαβόλου και των οργάνων του (τραπεζίτες-επιστήμονες-πολιτικοί).
όταν καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη και ζουμε την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, πολεμαμε αποτελεσματικά τον διάβολο και προστατευόμαστε από τους ανώμαλους οπαδούς του.
ο Θεός να φυλάει τον κόσμο, και ιδιαίτερα τα αθωα παιδιά που δίδονται προς υιοθεσία σε πούστηδες, από τους δαιμονισμένους ομοφυλόφιλους.
σωμα και ψυχή
Στο Βυζάντιο η πολιτεία υπηρετουσε το σωμα των ανθρώπων και η Εκκλησία την ψυχή. όμως, η Εκκλησία ήλεγχε το κράτος, όταν αυτά που έκανε ηταν σε βλάβη της ψυχης, διότι ο άνθρωπος ειναι σωμα και ψυχή, όχι μόνο σωμα. στο Βυζάντιο οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας ηταν και νόμοι του κράτους.
σήμερα, τα τελευταια 200 χρόνια, η οικονομία κάνει κουμάντο στην πολιτεια και θέλει να επιβάλλει τα δικά της και στα πνευματικά-θρησκευτικά θέματα. οι επιστήμονες λένε πως ο άνθρωπος ειναι ένα ζωο, όπως τα υπόλοιπα του πλανήτη, οπότε επιστήμονες και τραπεζίτες οδηγουν την ανθρωπότητα σε λιβάδια χλοερά και δροσερά...
αλλά ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί, χρειάζεται να τρέφει και την ψυχή του με τον Λόγο του Θεου και την Μυστηριακή ζωή.
