πως μπορεις να γίνεις αντιπαθητικός σε ψηφοφόρους κομμάτων

στον κεντροδεξιό λές: η μόνη σας διαφορά με τους κεντροαριστερούς ειναι η ηλικία που μπορουν να αλλάξουν φύλο οι έφηβοι, ότι εκφύλισαν το 'πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", ότι ειναι όργανα των τραπεζιτων κλπ.
στον κεντροαριστερό υπενθυμίζεις ότι η 17 Ν σκότωνε ανθρώπους για να κρατιέται ο παπανδρέου στην εξουσία, ότι καταχρέωσαν την χώρα, ότι έκαναν την λαμογιά εθνικό σπόρ, ότι πούλησαν την Μακεδονία κλπ.
στον ακροδεξιό λές: ο Χίτλερ ηταν όργανο, εν γνώσει ή εν αγνοία του, των Εβραίων!
στον κομμουνιστή αναφέρεις τα θύματα του άθεου, του προδρομικου του  Αντιχρίστου, συστήματός των.
στους υπόλοιπους, τους κάτω του 3%, τους υπενθυμίζεις ότι ειναι διαμαρτυρόμενοι της δεξιας ή της αριστερας.
καλή ψηφο, με τη νίκη!!!

3,5 χρόνια και μετά η Β'Παρουσία

.............................................................................................................................

Αποκ. 13,1         Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.

Αποκ. 13,1                 Και εστάθηκα εις την αμμουδιά της θαλάσσης και είδα να ανεβαίνη από την θάλασσαν (η οποία συμβολίζει την άβυσον του Αδου και τον τεταραγμένον αμαρτωλόν κόσμον) θηρίον, το οποίον είχε δέκα κέρατα και επτά κεφαλάς και επάνω εις τα κέρατα δέκα διαδήματα, (σύμβολα της κυριαρχίας του επάνω εις τας βασιλείας του κόσμου) και εις τας κεφαλάς αυτού ήσαν γραμμένα ονόματα βλασφημίας. (Ονόματα θεοποιηθέντων αυτοκρατόρων της Ρωμης και άλλων κυριάρχων εις τα βασίλεια της γης).

Αποκ. 13,2         καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην· -

Αποκ. 13,2                Και το θηρίον, το οποίον είδα ήτο όμοιον με πάνθηρα και τα πόδια του σαν της αρκούδας και το στόμα του σαν στόμα λέοντος. (Δια των θηρίων αυτών, που εκφράζουν την αιμοβορίαν, την λαιμαργίαν, την θηριωδίαν και αλαζονείαν συμβολίζεται η απανθρωπία, η απληστία και η αλαζονεία των διεφθαρμένων κοσμικών αυτοκρατοριών και ειδικώτερα της Ρωμης). Και ο δράκων έδωκε εις αυτό το θηρίον, που συμβόλιζε τον θηριώδη αντίχριστον, την δύναμιν του και τον θρόνον του και την μεγάλην εξουσίαν του (εφ' εσον άλλωστε θα το εχρησιμοποιούσε ως όργανον του εναντίον της Εκκλησίας).

Αποκ. 13,3         καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου.
[Ο κομμουνισμός ενώ φαίνεται ότι μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.∆. και την αλλαγή πορείας της Κίνας είναι νεκρός, εν τούτοις συντηρείται όπως τα αναμμένα κάρβουνα που έχουν καλυφθεί από τη στάκτη της λήθης των εγκλημάτων του, για να επανεμφανισθεί πάλι, με πολύ μεγαλύτερη ασέβεια και υπερηφάνεια, τον καιρό των 10 βασιλέων. Επομένως το «σαν σφαγμένο κεφάλι» όταν το εξετάσομε ως βασιλεία (του «Θηρίου») που θεραπεύεται (αναβιώνει) είναι η κομμουνιστική - πλήρως αθεϊστική εξουσία.]

Αποκ. 13,3                 Και είδα μίαν από τας κεφαλάς του σαν σφαγμένην κατά ένα τρόπον θανατηφόρον. Αλλ' η θανάσιμος αυτού πληγή εθεραπεύθη (προφανώς από τον σατανά) και εθαύμασεν όλη η οικουμένη και ηκολούθησεν οπίσω από το θηρίον.
[Κάποιος κυβερνήτης του Αντιχρίστου, ή και ο ίδιος, ανατρέπεται και δέχεται μια φαινομενικά θανάσιμη πληγή στο σώμα του, η οποία δήθεν "θεραπεύεται", με αποτέλεσμα το βασίλειο του άρχοντος αυτού να ανήκει και πάλι στη δύναμη του Αντιχρίστου.https://www.imdleo.gr/apocalypse/apocalypse_h.pdf]

Αποκ. 13,4         καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;

Αποκ. 13,4                Και επροσκύνησαν τον δράκοντα, τον σατανά, ο οποίος έδωκε αυτήν την εξουσίαν στο θηρίον, στον αντίχριστον. Και επροσκύνησαν ακόμη το θηρίον, λέγοντες· “ποιός είναι όμοιος με το θηρίον και ποιός ημπορεί να πολεμήση εναντίον του;”

Αποκ. 13,5         καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
[Όλοι αυτοί που δεν προσκυνούν τον αληθινό Θεό θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο, και έτσι θα λάβει αυτός εξουσία να πολεμήσει τους Χριστιανούς 42 μήνες. «Και του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο σαράντα δύο μήνες». (13:5). Τότε η Εκκλησία θα αναγκασθεί να κρύβεται, και δημόσια δεν θα γίνεται Ορθόδοξη θεία λατρεία. Λέει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος: «Πολλοί δε των αγίων, όσοι θα ευρεθούν στην έλευση του μιαρού, χύνουν ποταμηδόν τα δάκρυα μετά στεναγμών προς τον Θεόν τον άγιον διά να λυτρωθούν από τον δράκοντα· και φεύγουν μετά μεγάλης σπουδής στις ερήμους και κρύπτονται στα όρη και τα σπήλαια μετά φόβου· και πασπαλίζουν χώμα και στάχτη στην κεφαλή τους, παρακαλούντες νύκτα και ημέρα με πολλή ταπείνωση. Και ο άγιος Θεός θέλει χαρίσει τούτο εις αυτούς: δηλ. η χάρη οδηγεί αυτούς σε ωρισμένους τόπους, και σώζονται κρυπτόμενοι στις οπές και τα σπήλαια μη βλέποντες τα σημεία και τα φόβητρα του Αντιχρίστου».]

Αποκ. 13,5                 Και εδόθη εις αυτό από τον σατανάν βέβηλον στόμα, το οποίον λαλεί αλαζονικάς καυχησιολογίας και βλασφημίας εναντίον του Θεού. Και εδόθη εις αυτό (κατά παραχώρησιν Θεού) η άδεια και η εξουσία να κάμη πόλεμον επί τρία έτη και μισό.

Αποκ. 13,6         καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.

Αποκ. 13,6                Και ήνοιξε το στόμα του εις βλασφημίας εναντίον του Θεού, δια να βλασφημήση το άγιον όνομα του Θεού και την ουράνιον κατοικίαν του και όλους τους αγγέλους και τους αγίους, που κατοικούν μαζή του στον ουρανόν (με την μοχθηράν διάθεσιν να εξαλείψη το όνομα του Θεού από την γην και να θεοποιήση τον φαύλον εαυτόν του).

Αποκ. 13,7         καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος.

Αποκ. 13,7                 Και εδόθη στο θηρίον αυτό, κατά παραχώρησιν Θεού, η άδεια να κάμη πόλεμον εναντίον των Χριστιανών και να τους νικήση· και του εδόθη ακόμη η εξουσία να κυριαρχήση εις κάθε φυλήν και λαόν και γλώσσαν και έθνος (και να γίνη έτσι η Ρωμη, που συμβολίζεται με το θηρίον, με τον αντίχριστον, κοσμοκράτειρα).

Αποκ. 13,8         καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

Αποκ. 13,8                Και θα προσκυνήσουν αυτόν, που αλαζονικώς θα παριστάνη τον ευατόν του Θεόν, όλοι οι κάτοικοι της γης, εκείνοι δηλαδή, των οποίων το όνομα από καταβολής κόσμου δεν έχει γραφή στο βιβλίον της ζωής του σφαγμένου Αρνίου.

Αποκ. 13,9         Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω.

Αποκ. 13,9                Οποίος έχει ανοικτά τα αυτιά της ψυχής του, ας ακούση.

Αποκ. 13,10        εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.

Αποκ. 13,10               Οποιος σύρει άλλους εις αιχμαλωσίαν, βαδίζει και ο ίδιος εις αιχμαλωσίαν. Οποιος φονεύσει με μαχαίρι, πρέπει και αυτός σύμφωνα με την δικαιοσύνην του Θεού, με μαχαίρι να φονευθή. (Τα εγκλήματα και τα αδικήματα θα πληρωθούν και θα τιμωρηθούν με το ίδιο μέτρον). Εδώ φαίνεται η υπομονή και η πίστις των Χριστιανών.

........................................................................................................................

Αποκ. 13,11        Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.
[(αυτός ειναι ο Αντίχριστος;ή ο υπασπιστής του; «Περὶ τοῦ ὑπασπιστοῦ, ὃν καὶ ψευδοπροφήτην καλεῖ, «ἐλάλει», φησίν, «ὡς δράκων». Ἵνα οὖν μή τις αὐτὸν θεϊκῇ δυνάμει δόξει ποιεῖν τὰ σημεῖα, ἀλλὰ μαγικῇ ἐνεργείᾳ, ἔφη· «Καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς». Καὶ οὐδέν γε καὶ θαυμαστόν, εἰ τῶν δαιμονίων καὶ ἀποστατικῶν πνευμάτων ὑπουργούντων αὐτῷ δι' αὐτῶν ποιεῖ σημεῖα, ἐν οἷς πλανήσει τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς». (Κατά αιρέσεων). )]

Αποκ. 13,11               Και είδα άλλο θηρίον να ανεβαίνη από την γην· και είχε δύο κέρατα, που εμοιαζαν σαν κέρατα αρνίου· ωμιλούσε όμως σαν δράκων. (Εσυμβόλιζε τους ψευδοπροφήτας, οι οποίοι σαν αθώα πρόβατα ομιλούν με γλυκύτητα, αλλ' έχουν την καρδίαν και τα φρονήματα του διαβόλου).

Αποκ. 13,12        καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
[Αν στον Αντίχριστο κατοικεί μέσα του ο Σατανάς, στον ψευδοπροφήτη συνεργό του Αντιχρίστου κατοικεί αντίστοιχα μέγα πλήθος δαιμονίων διά των οποίων θα πραγματοποιεί τα ψευτο-θαύματα που παραπλανούν τους ανθρώπους. O ψευδοπροφήτης έχει (από τα πονηρά πνεύματα) όλη, δηλ. την ίδια εξουσία με αυτή του Αντιχρίστου, και την ενεργεί μπροστά του. Επομένως αυτά τα δύο θηρία έχουν ίση την κακία και δρουν συγχρόνως: «Και όλη την εξουσία του πρώτου θηρίου (Αντιχρίστου) την ενεργεί μπροστά του». Και ο άγιος Ειρηναίος λέει: «Για τον υπασπιστή (του Αντιχρίστου) τον οποίο και ψευδοπροφήτη καλεί, ελάλει, λέει (η Αποκάλυψη), ως δράκων. Για να μην νομίσει λοπόν κάποιος ότι με θεϊκή δύναμη κάνει τα θαύματα, αλλά με μαγική ενέργεια, είπε: Και πλανά όσους κατοικούν επί της γης. Και βέβαια ουδέν το θαυμαστόν, αν διά των δαιμονίων και αποστατικών πνευμάτων που συνεργάζονται μ' αυτόν (τον Ψευδοπροφήτη), δι' αυτών κάνει τα "θαύματα" με τα οποία θα πλανήσει όσους κατοικούν επί της γης»]

Αποκ. 13,12               Υποτάσσεται δε και εκτελεί όλην την εξουσίαν του πρώτου θηρίου, πειθαρχικόν σαν εκτελεστικόν όργανον εμπρός εις αυτό. Παρασύρει δε και κάμνει την γην και εκείνους που κατοικούν εις αυτήν να προσκυνούν το πρώτον θηρίον, του οποίου η θανάσιμος πληγή έχει θεραπευθή.

Αποκ. 13,13        καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.

Αποκ. 13,13               Και κάμνει, το προβατόσχημον αυτό θηρίον (με την δύναμιν του διαβόλου) μεγάλα και τερατώδη σημεία, ώστε και από τον ουρανόν να κατεβαίνη εις την γην εμπρός εις τα μάτια των ανθρώπων φωτιά (κατά μίμησιν του προφήτου Ηλιού).

Αποκ. 13,14        καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε.

Αποκ. 13,14               Και παρασύρει εις την πλάνην τους κατοίκους της γης με τα αγυρτικά αυτά θαύματα, δια τα οποία του εδόθη άδεια εκ μέρους του Θεού να τα κάμη, λέγων και προτρέπων τους κατοίκους της γης να κάμουν είδωλον και να θεοποιήσουν το θηρίον, τον Αντίχριστον, το οποίον καίτοι είχε λάβει την πληγήν της μαχαίρας, εν τούτοις έζησε.

Αποκ. 13,15        καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι.

Αποκ. 13,15               Και του παρεχωρήθη άδεια να δώση ζωήν στο είδωλον του θηρίου, ώστε να ομιλήση το είδωλον του θηρίου. Ακόμη δε του επετράπη να ενεργήση, ώστε να φονευθούν όσοι δεν θα ήθελαν να προσκυνήσουν το είδωλον του θηρίου.

Αποκ. 13,16        καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,

Αποκ. 13,16               Παρασύρει δε και πείθει όλους, τους μικρούς και τους μεγάλους, τους πλουσίους και τους πτωχούς, τους ελευθέρους και τους δούλους, να προσκυνήσουν το είδωλον και να υποταχθούν στο θηρίον και να τους δώσουν ανεξάλειπτον χαραγμένην σφραγίδα στο δέξι των χέρι και εις τα μέτωπά των, όπως γίνεται με τους δούλους, (δια να διαλαλούν έτσι την ισόβιον υποταγήν των στο θηρίον).

Αποκ. 13,17        καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.

Αποκ. 13,17               Και δια να θλίψη και ταλαιπωρήση τους Χριστιανούς, πειθαναγκάζει, κανείς να μη ημπορή να αγοράση η να πωλήση, εκτός εκείνων που έχουν το χάραγμα και την σφραγίδα του θηρίου, η οποία σφραγίς είναι το όνομα του θηρίου η ο αριθμός, που συμβολίζουν τα γράμματα του ονόματός του.

Αποκ. 13,18        Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.

Αποκ. 13,18               Εδώ είναι η θεία σοφία· εκείνος που έχει φωτισμένον και καθαρόν νουν ας υπολογίση το σύνολον των αριθμών, που συμβολίζουν τα γράμματα του ονόματός του. Διότι είναι αριθμός ονόματος ανθρώπου. Και ο αριθμός αυτός, που βγαίνει, από την άθροισιν των γραμμάτων λαμβανομένων ως αριθμών, κατά το ελληνικόν σύστημα, είναι εξακόσια εξήκοντα εξ η χξστ'. Είναι δε το όνομα του Αντιχρίστου.

«Καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ». (Δανιήλ ζ’, 25).

1) Τον Άγιο Ανδρέα Καισαρείας:

α) «Ἐπί ἔτη δέ τρία, ἥμισυ, τά ὑπό τῶν χιλίων διακοσίων ἑξήκοντα ἡμερῶν δηλούμενα· ἐν οἷς κρατήσει ἡ ἀποστασία». (Ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας P.G. 106,325 A)

β) «Τό δέ μῆνας σαράντα δύο (42) δηλοῖ ὅτι κατά θείαν συγχώρησιν τά τρία ἥμισυ ἔτη τήν ἐξουσία ἕξει (ο Αντίχριστος)  τῆς τε πρός Θεόν βλασφημίας καί τῆς τῶν ἁγίων κακώσεως». (Ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας  P.G. 106, 333 D)

2) Τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο:

«Ὅταν λοιπόν συμπληρωθῶσι οἱ τρεῖς καιροί καί ἥμισυ (τά τρισήμισυ χρόνια) τῆς ἐξουσίας καί πράξεως τοῦ μιαροῦ, καί ὅταν ἐκπληρωθῶσι πάντα τά σκάνδαλα πάσης τῆς γῆς, θά ἔλθῃ ἐπί τέλους ὁ Κύριος, ὡς ἀστραπή ἀστράπτων ἐξ οὐρανοῦ...». (Ἁγίου Ἐφραίμ Σύρου Τομ. Δ΄, σελ. 127 - Ἀσκητικά σελ. 331 Ἐκδόσεις Ρηγόπουλος, 1996)

3) Αλλά και ο Άγιος Κύριλλος, ο οποίος  μας λέγει σαφέστατα ότι όλη και όλη η βασιλεία του Αντιχρίστου θα είναι ΜΟΝΟΝ 3,5 έτη και ότι μέσα στο διάστημα αυτό των 3,5 ετών  θα δείξει και το καλό και το κακό του πρόσωπο.

«Βασιλεύει δὲ ὁ Ἀντίχριστος τρία καὶ ἥμισυ ἔτη μόνα. οὐκ ἐξ ἀποκρύφων λέγομεν, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Δανιήλ. φησὶ γάρ∙ καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. καιρὸς μὲν ὁ εἷς ἐνιαυτός, ἐν ᾧ τέως αὔξει ἡ παρουσία αὐτοῦ, καιροὶ δὲ τὰ ἐπίλοιπα δύο ἔτη τῆς παρανομίας εἰς τρία ὁμοῦ συναριθμούμενα, καὶ τὸ ἥμισυ τοῦ καιροῦ ἡ ἑξάμηνος». (Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων - P.G. 133, 892 καί ΕΠΕ 2,142).

Δηλαδή:

«Διότι ο Αντίχριστος θα βασιλεύσει μόνο τρία και μισό χρόνια. Και το λέμε αυτό όχι αυθαίρετα η στηριζόμενοι σε ξένα και απόκρυφα  κείμενα, αλλά στηριζόμενοι στον προφήτη Δανιήλ, ο οποίος λέγει, “θα δοθεί στα χέρια του καιρός και καιροί και το μισό του καιρού” (Δαν. ζ’, 25). Καιρός είναι ο ένας χρόνος, κατά τον οποίο η παρουσία του θα φτάσει στο αποκορύφωμά της. Καιροί πάλι είναι τα υπόλοιπα δύο χρόνια της παράνομης δράσης του, και κάνουν όλα μαζί τρία χρόνια, και το μισό του καιρού σημαίνει άλλο ένα εξάμηνο».

Σαφέστατος λοιπόν ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο οποίος μας λέγει ότι ΜΟΝΟΝ 3,5 χρόνια συνολικά θα βασιλεύσει ο Αντίχριστος.

Αποκ. 19,19        Καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.

Αποκ. 19,19              Και είδα το θηρίον, τον αντίχριστον, και τους ασεβείς βασιλείς της γης και τα στρατεύματά των συναθρισμένα δια να κάμουν πόλεμον εναντίον του καθημένου επάνω στον λευκόν ίππον και εναντίον της ουρανίας στρατιάς του.

Αποκ. 19,20        καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.

Αποκ. 19,20              Και επιάσθηκε αιχμάλωτον το θηρίον και μαζή με αυτό ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος είχε κάμει τα παραπλανητικά σατανικά θαύματα εμπρός εις αυτό, με τα οποία εξηπάτησε και παρεπλάνησε αυτούς, που εδέχθησαν την χαραγμένην σφραγίδα του θηρίου και προσκυνούν σαν Θεόν την εικόνα του. Ζωντανοί ερρίφθησαν και οι δύο εις την λίμνην της φωτιάς, που καίεται συνεχώς και ακαταπαύστως με θειάφι.

Αποκ. 19,21        καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.

Αποκ. 19,21              Και οι υπόλοιποι εφονεύθησαν σαν με ρομφαίαν από το παντοδύναμον πρόσταγμα, που εβγήκε από το στόμα του Χριστού, του καθημένου επάνω στον λευκόν ίππον. Και όλα τα όρνεα εχόρτασαν από τας σάρκας των εξολοθρευθέντων εχθρών του Μεσσίου.

Β Θεσ. 2,1         Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ᾿ αὐτόν,

Β Θεσ. 2,1                 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, ως προς την Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της συγκεντρώσεως ημών πλησίον του,

Β Θεσ. 2,2         εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μήτε θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿ ἐπιστολῆς ὡς δι᾿ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.

Β Θεσ. 2,2                να μη συναρπασθήτε ταχέως και σαλευθήτε από την λογικήν και αντικειμενικήν σκέψιν του νου σας ούτε να ταράσσεσθε και ανησυχήτε ούτε από προφητικόν τάχα χάρισμα του πνεύματος, ούτε από λόγον ούτε από επιστολήν, δια τα οποία θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι τάχα προέρχονται από ημάς και δια των οποίων σας ειδοποιούμεν τάχα ημείς, ότι έχει φθάσει η ημέρα του Χριστού.

Β Θεσ. 2,3         μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,

Β Θεσ. 2,3                 Λαβετε τα μέτρα σας να μη σας εξαπατήση κανείς κατά κανένα τρόπον· διότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου δεν θα έλθη, εάν προηγουμένως δεν έλθη η αποσκίρτησις πολλών από την πίστιν, συνέπεια της σκληρύνσεώς των εξ αιτίας των αμαρτιών των και δεν φανερωθή ο άνθρωπος, ο κατ' εξοχήν αμαρτωλός και υποκινητής προς κάθε αμαρτίαν, ο υιός της απωλείας,

Β Θεσ. 2,4         ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός.

Β Θεσ. 2,4                ο εχθρός και αντίπαλος του Θεού και της αληθείας και ο οποίος θα εξιψώνη τον ευατόν του και θα τον θέτη παραπάνω από κάθε άλλον, που ονομάζεται Θεός η από κάθε άλλον που θα απολαμβάνη σεβασμόν και λατρείαν εκ μέρους των ανθρώπων. Τοσον δε πολύ θα αλαζονευθή αυτός, ώστε θα καθίση ως Θεός στον ναόν του Θεού και θα προσπαθή με πονηρά και δόλια τεχνάσματα να αποδείξη τον ευατόν του, ότι είναι Θεός.

Β Θεσ. 2,5         Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;

Β Θεσ. 2,5                 Δεν ενθυμείσθε, ότι σας τα έλεγα αυτά, όταν άκομα ήμουν μεταξύ σας;

Β Θεσ. 2,6         καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·

Β Θεσ. 2,6                Και γνωρίζετε τώρα, ποίον είναι εκείνο, το οποίον συγκρατεί και εμποδίζει τον άνομον να αποκαλυφθή ενωρίτερα, δια να φανερωθή αυτός στον καιρόν, που του έχει καθορισθή από τον Θεόν.

Β Θεσ. 2,7         τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται·

Β Θεσ. 2,7                 Διότι τώρα η δράσις και το έργον της ανομίας ενεργείται και επεκτείνεται κατά τρόπον ακόμη μυστικόν, ώστε να μη είναι εξ ολοκλήρου φανερόν. Και τούτο διότι υπάρχει κάποιος, που εμποδίζει τον άνομον να εκδηλωθή με όλην αυτού την θρασύτητα και αναισχυντίαν. Και έτσι η πλήρης εμφάνισις του ανόμου θα γίνη, όταν το εμπόδιον αυτό λείψη από το μέσον.

Β Θεσ. 2,8         καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·

Β Θεσ. 2,8                Και τότε θα ξεσκεπασθή και θα φανερωθή ο άνομος, τον οποίον ο Κυριος θα εξολοθρεύση και θα αφανίση τόσον εύκολα, σαν με ένα φύσημα απλώς του στόματός του και θα τον εξουδετερώση με την ένδοξον εμφάνισιν της παρουσίας του.

Β Θεσ. 2,9         οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ᾿ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους

Β Θεσ. 2,9                Αυτού δε του ανθρώπου της ανομίας η παρουσία και η εμφάνισις θα γίνεται τότε με κάθε δύναμιν, με σημεία και τέρατα ψευδή και διαβολικά, τα οποία θα ενεργή ο διάβολος, που θα χρησιμοποιή αυτόν σαν όργανόν του.

Β Θεσ. 2,10        καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ᾿ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς·

Β Θεσ. 2,10               Θα γίνη ακόμη η εμφάνισίς του με κάθε μέσον και είδος απάτης, που θα είναι καρπός της αδικίας, που θα επικρατήση μεταξύ εκείνων που θα είναι προωρισμένοι εξ αιτίας των δια την απώλειαν, επειδή δεν εδέχθησαν να αγαπήσουν και κάμουν κτήμα των την αλήθειαν, δια να σωθούν.

Β Θεσ. 2,11        καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει,

Β Θεσ. 2,11               Και δια τούτο θα παραχωρήση ο Θεός να έλθη και εκδηλωθή εις αυτούς ενέργεια πονηρά, δια να πιστεύσουν αυτοί στο ψεύδος,

Β Θεσ. 2,12        ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ᾿ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.

Β Θεσ. 2,12               και έτσι να κατακριθούν όλοι όσοι δεν επίστευσαν εις την αλήθειαν, αλλ' εδέχθησαν και ηκολούθησαν με ευχαρίστησιν και προθυμίαν την αδικίαν.

Β Θεσ. 2,13        Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας,

Β Θεσ. 2,13               Ημείς όμως, αδελφοί, οφείλομεν να ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δια σας, που έχετε αγαπηθή από τον Κυριον, διότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής, δια να δεχθήτε την σωτηρίαν με τον αγιασμόν, που χορηγεί το Αγιον Πνεύμα, και την πίστιν και την παραδοχήν της αληθείας του Θεού.

 Όταν μάλιστα ο διάβολος, ως «άρχων του κόσμου τούτου», έχει τελεσίδικα καταδικασθεί, όπως ανάγγειλε ο Κύριος, που βρίσκει τη δύναμή του; (Ιω. 16:11 ). Η απάντηση είναι ότι τη δύναμη στον διάβολο δίνουν, δυστυχώς, οι ίδιοι οι άνθρωποι (!) αμαρτάνοντας. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος τονίζει στους Θεσσαλονικείς ότι πρέπει να έλθει η αποστασία πρώτον, δηλ. η απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό, για να αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας (Αντίχριστος), στον οποίο η αποστασία θα είναι μεγιστοποιημένη, ενώ το μυστήριο της ανομίας, το οποίο θα τον αναδείξει, ήδη ενεργείται. (Β Θεσ. 2:1-12). Έτσι, στις έσχατες μέρες, η κατάσταση των ψυχών των ανθρώπων, προφητεύεται σαν πολύ άσχημη από τον απόστολο Παύλο: «Θα γίνουν οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδότες, προκλητικοί, ματαιόδοξοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντας μόρφωση ευσεβείας, αλλά έχοντας αρνηθεί τη δύναμή της». (Β Τιμ. 3:1-5).https://www.imdleo.gr/apocalypse/apocalypse_h.pdf 
[Τριάμισι χρόνια θα βασιλεύσει, δικτάτορας παγκόσμιος, και θα ανατρέψει το Σύμπαν, ∆εν θ’ αφήσει τίποτα όρθιο. Μετά, όμως, ο Κύριος θα τον σαρώσει άπαξ διά παντός, θα τον διαλύσει. (∆ηλ. μετά τον τελικό Αντίχριστο ακολουθει άμεσα η 2α Παρουσία και όχι κάποια 1000ετής βασιλεία στη Γη όπως λένε οι αιρετικοί).]

περιφορά για προσκύνηση αγίων λειψάνων και εικόνων

σχόλια για ένα άρθρο που αφορουσε την περιφορα αγίων λειψάνων και εικόνων (μου άρεσαν και τα αντέγραψα):
Α.
Ότι γίνονται υπερβολές, δεν χωρεί αμφιβολία. Αλλά ο συγγραφέας χρησιμοποιεί γενικεύσεις και απόλυτο λόγο και δεν βοηθάει τη συζήτηση (όπως φαίνεται και από τα σχόλια που προκαλεί).

Αντί να τονίσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να μη χάσει το συμβάν την πνευματικότητά του (πράγμα που όντως συμβαίνει πολλές φορές), καταλήγει στο άλλο άκρο: ότι όλα γίνονται για το συμφέρον, την προβολή, την εκκοσμίκευση. Όμως:

α) Η υπερβολή μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός «ου κατ' επίγνωσιν» ευσεβούς ζήλου, όχι κατ' ανάγκην φιλοδοξίας, κερδοθηρίας και εκκοσμίκευσης.

β) Δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο η έννοια της χάρης των αγίων λειψάνων. Αλλά είναι αυτή ακριβώς η χάρη που μπορεί να καταστήσει πηγή αγιασμού και ευλογίας για έναν ΟΝΤΩς πιστό, ένα λείψανο το οποίο μεταφέρθηκε κάπου έστω και χωρίς τον δέοντα σεβασμό.

γ) Και επίσης, ναι: δεν είναι εύκολο για όλους να πάνε να προσκυνήσουν στη Λέσβο την κάρα του αγίου Ραφαήλ ή στο άγιον όρος την Παναγία του Άξιον εστί. Υπάρχει μια οικονομία της εκκλησίας εδώ.

Θα προτιμούσα να έλεγε κάποιος ότι στην εκκλησία είναι σωστό όλες οι πρακτικές, παλιές ή νέες, να ακολουθούν την εκκλησιαστική παράδοση: τόσο ως προς το είδος τους, όσο και ως προς το μέτρο τους. Και ότι αυτό θα έπρεπε να εφαρμοστεί και εδώ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μετακινούνται τα λείψανα για κανένα λόγο.
Β.
Σε επέκταση του πολύ καλού σχολίου του Gregor Xar, ο συγγραφέας του άρθρου γενικεύοντας κάποιες περιπτώσεις, αναιρεί την ουσία της μεταφοράς των αγίων Λειψάνων.

Πρέπει να γίνει σαφές, ότι ο κύριος λόγος της μεταφοράς είναι η προσκύνηση, η εναπόθεση των δεήσεων και η ευλογία. Πώς, δηλαδή, κάποιος μπορεί να προσκυνήσει ένα λείψανο το οποίο βρίσκεται σε τεράστια απόσταση;

Επίσης, δεν υπάρχει είσοδος μήτε εισητήριο. Μπορεί ο καθένας να προσκυνήσει. Είναι εμπόριο και εκμετάλλευση τα 0,30λεπτά για το κεράκι, στα τόσα που κατασπαταλούμε καθημερινά;

Πώς κατηγορούμε την μεταφορά αποτμημάτων ή σκηνωμάτων ιερών Λειψάνων, όταν οι πρώτοι Χριστιανοί έψαχναν τα σιμικίνθια, δηλαδή τα μαντήλια που σκουπίστηκαν οι Απόστολοι, ώστε να θεραπευθούν από τις ασθένειες (Πράξεις 19,12);

Τέλος, θα πρέπει όταν κάποιος θεολογεί να σκέπτεται ορθώς, δίχως επιρροή
άλλων ιδεολογικών απόψεων. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε η επιγραφή της
ιδιότητας του θεολόγου, θα το ταίριαζα σε κάποιον φίλα προσκείμενος στην
αριστερή πολιτική σκηνή. Ειδάλλως, πολεμούμε τον εαυτό μας, εφόσον
Εκκλησία είναι ο ίδιος ο λαός.

Κυριακοδρόμιον με ομαδοποιημένα κηρύγματα

https://docs.google.com/document/d/18nQit24VmIsPsGFjDPvKUwKFeciGeonHq7H5E7BDj2o/edit?usp=sharing

Φιλελεύθερος: Εκκλησία και Αριστερά . Τι θα ψήφιζε ο Χριστός;

Φιλελεύθερος: Εκκλησία και Αριστερά . Τι θα ψήφιζε ο Χριστός;: Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ανέφερε ότι « η αρμονική συνύπαρξη των μελών σε μια κοινωνία είναι συνέπεια μια ασκητικής στάσης ζωής.» Δηλα...

αναίρεση της θέσης ότι η Εκκλησία ειναι κοντά στον κομμουνισμό

αναίρεση της θέσης ότι η Εκκλησία ειναι κοντά στον

κομμουνισμό

Εκκλησία και Αριστερά . Τι θα ψήφιζε ο Χριστός;

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ανέφερε ότι «η αρμονική συνύπαρξη των μελών σε μια κοινωνία είναι συνέπεια μια ασκητικής στάσης ζωής.» Δηλαδή, είτε πλούσιος είτε φτωχός και οι δυο πρέπει να έχουν ασκητικό βίο, επεξηγώντας το: «Ο πλούσιος να θεωρεί μηδαμινή την αξία των αγαθών και  έτσι ευκολότερα να προστατεύει τους φτωχούς και ο φτωχός δεν πρέπει να εποφθαλμιά τα πλούτη του πλουσίου γιατί αν αυτό προέρχεται από υλιστικό φρόνημα,  οδηγεί σε φθόνο… γιατί, εσύ φτωχέ, αν γνώριζες ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα, δεν θα τον φθονούσες, αλλά θα τον λυπόσουν»

Έτσι,  με λίγα λόγια και απλά, περιγράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την χριστιανική κοινωνία και την διακριτή θέση των μελών της. Ο Χριστιανισμός δεν καταργεί τους πλούσιους αλλά τους νουθετεί ότι, «δωρεάν λάβατε δωρεάν δότε»(Ματθαίος 10), και, «αλλ᾿ ος εὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος,  και ος εὰν θέλῃ υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος·»(Μάρκος 10,42-45) όποιος από σας θέλει να γίνει μεγάλος πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων.

Για τον πλούσιο.

Ο πλούτος δεν είναι εξ ορισμού κακός. Κακός μπορεί να γίνει αν ο τρόπος αποκτήσεως του ή ο τρόπος διαθέσεως του είναι άδικος. Οι αρχαίοι  Έλληνες δεν κατηγορούσαν το «πλουτείν» αλλά το « πλουτείν δολίως».

Πλούσιος μπορεί να είναι κάποιος από το αποτέλεσμα της εργασίας του και την αξιοποίηση των ταλάντων του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παραβολή των ταλάντων (Ματθαίος 25,14-30) όπου ο Θεός εμπιστεύεται τα τάλαντά του ανάλογα με την ικανότητα του καθενός. Στον ένα έδωσε 5 τάλαντα, στον άλλον 2 και στον τρίτο 1. Ο πρώτος τα εκμεταλλεύτηκε και τα έκανε 10. Ο δεύτερος τα έκανε 4 και ο τρίτος το 1 το επέστρεψε, όπως το πήρε. Στους δυο πρώτους την επόμενη φορά τους έδωσε περισσότερα. Τον τρίτο, όμως, τον αποκάλεσε ακαμάτη και τον επιτίμησε, γιατί δεν πήγε τα χρήματα ούτε στην τράπεζα, για να καρπωθεί έστω τον τόκο. Και παίρνει το τάλαντο που του έδωσε και το δίνει στον πρώτο με τα 10. Έπειτα τον εκδίωξε.

Τι σημαίνει η παραβολή αυτή; δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ο καθένας ανάλογα με την προσπάθειά του πρέπει να ανταμείβεται. Ο Θεός όσο βλέπει ότι κάποιος παράγει και εργάζεται του, δίνει ακόμα περισσότερα.

Για δε τον τεμπέλη, ο Απόστολος Παύλος ξεκαθαρίζει ότι «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω», δηλαδή να μην τρώει, γιατί αν τρώει, τρώει εις βάρος κάποιου που εργάζεται σκληρά, για να βρίσκει να τρώει.

Όλα τα τάλαντα που έχει ο άνθρωπος είναι εκ Θεού. Απλά ο άνθρωπος καλείται να τα ανακαλύψει και να τα αξιοποιήσει. Όταν ο άνθρωπος πετυχαίνει τον στόχο του και δεν το αποδίδει στον Θεό, αλλά στον εαυτό του, οδηγείται στην αλαζονεία. Γι’ αυτό ο ψυχογνώστης Ιησούς Χριστός προειδοποιεί τους πλούσιους ότι «είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από το μάτι της βελόνας από ότι ένας πλούσιος την πόρτα του παραδείσου», όχι γιατί είναι πλούσιοι, έστω και με σκληρή εργασία, αλλά γιατί γαντζώθηκαν πάνω σ’ αυτόν και έγινε γι αυτούς νόημα ζωής.

Αυτό μας διδάσκει το περιστατικό με τον τίμιο πλούσιο και συνεπή στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, που βρέθηκε μπροστά στον Χριστό και του λέει, «ότι εγώ τα κάνω όλα, εκκλησιάζομαι, πιστεύω, κάνω ελεημοσύνες, τι άλλο μπορώ να κάνω για να κερδίσω την Αιώνια Βασιλεία;» και του απαντά ο Χριστός, «χάρισε τα όλα στους φτωχούς και ακολούθησε με». Και αυτός έφυγε σκυφτός και περίλυπος. Πόσο γαντζωμένος ήταν στα αλήθεια με τα εγκόσμια και πόσο η πίστη του για τον Θεάνθρωπο είχε ιδιοτελή όρια!!!

Ο Θεός της αγάπης, για να μην πέσουν σε αλαζονεία αυτοί που έχουν το χάρισμα να παράγουν πλούτο, τους προσγειώνει λέγοντας, «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δυο κυρίους….ή στον Θεό ή στο χρήμα»(Ματθαίος 6,24).

Δεν είναι τυχαίο που κατά την διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας ακούγεται η φράση «τα σα εκ των σων» δηλ., σου προσφέρω τα δώρα από τα δώρα σου. Πράγμα που σημαίνει ότι το χάρισμα να παράγω πλούτο εσύ μου το έδωσες και σε σένα το δίνω.

Για τον φτωχό.

Για τον φτωχό λέει ότι η λύση του προβλήματός σου δεν εξαρτάται από φιλανθρωπία του πλούσιου, ούτε από την κατάργησή του, αλλά από τη δική σου προσπάθεια στη ζωή (ἄξιος γάρ ἐστιν ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ. Ματθαιος 3,10). Δείτε τον δούλο στην παραβολή των ταλάντων, που έθαψε το τάλαντο και το απέδωσε στον Κύριό του, όπως το πήρε. Και τί έκανε ο Κύριός του; τον επιτίμησε σαν ακαμάτη, του το πήρε και το έδωσε στον πρώτο, που παρήγαγε τον περισσότερο πλούτο.

Συνήθως οι πλούσιοι ζώντας μες τον πλούτο διεγείρουν τον φθόνο των φτωχών και ευθύνονται για την μη σωτηρία τους, αλλά όπως λέει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «αυτό δεν πρέπει να τους εμποδίζει να σωθούν» και πως μπορούν  να τα χάσουν όλα,  αν κάνουν νόημα ζωής την κατάργηση των πλουσίων.

Ο Χριστιανισμός, λοιπόν, διδάσκει και στον φτωχό και στον πλούσιο ασκητική ζωή. Στον πλούσιο να δίνει και στον φτωχό να μην ζηλεύει.

Στο σύστημα του ατομοκεντρισμού ελλοχεύει ο κίνδυνος να αυξάνει ο άνθρωπος εγωιστικά τα κεφάλαιά του, με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, και στο σύστημα του κοινωνισμού να επιδιώκει ο προλετάριος την βίαιη εξίσωση των τάξεων.

Ο κομμουνισμός επενδύει στην πάλη των τάξεων με τελικό νικητή την εργατική. Αυτό, όμως, για να επιτευχθεί, πρέπει να αναζωπυρώνει το ταξικό μίσος αενάως και αδιαλείπτως μέχρι του τελικού σκοπού της επανάστασης. Αλήθεια γίνεται επανάσταση χωρίς βία;

«O έχων δυο χιτώνες να δίνει τον έναν».

Μη σπεύσουν οι αγαπητοί φίλοι της Αριστεράς να χαρακτηρίσουν από αυτή τη φράση τον Χριστό σαν κομμουνιστή, γιατί υπάρχει μια σημαντική διαφορά στο ρήμα της. Ο Χριστός χρησιμοποιεί τη λέξη δίνω και όχι παίρνω, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του Χριστιανισμού με την Αριστερά, που είναι θεμελιώδης και δηλώνει τον πυρήνα των αξιών της κάθε θεωρίας. Αν η Αριστερά αλλάξει τον πυρήνα των αξιών της, απλά δεν θα είναι Αριστερά.

Η Εκκλησία είναι θεματοφύλακας των αξιών, που κατέθεσε ο Θεός στους ανθρώπους και δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να τους αλλάξει ούτε για χάρη της Αριστεράς ούτε για χάρη της Δεξιάς. Αν ο κάθε άνθρωπος γίνεται τέλειος εν Χριστώ, τότε και η κοινωνία, που θα απαρτίζεται από τέτοια πρόσωπα, θα βελτιώνεται.

Για τον υλιστικό κομμουνισμό, το κακό συνυπάρχει με τις οικονομικοκοινωνικές αδικίες και φορείς αυτού, είναι οι έχοντες και κατέχοντες. Το κακό, λένε οι μαρξιστές, δεν αποτελεί επιλογή του ανθρώπου ως πρόσωπο με ελεύθερη βούληση, το κακό δεν προέρχεται από ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά ευδοκιμεί στην τάξη των πλουσίων, που εμποδίζει την τάξη των φτωχών να απολαύσει τα αγαθά που της ανήκουν.

(δεν έχουν, όμως, υπ’όψιν τους ότι το κακό προηλθε από την θέληση για αυτονομία του Αδάμ και της Εύας από τον Θεό. όλοι οι άνθρωποι φέρουν μέσα τους αυτό το μικρόβιο, όχι μόνο οι πλούσιοι. και οι φτωχοί, όταν πάρουν τα κεφάλια των πλουσίων, τα ίδια κάνουν).

Τα δύο συστήματα κοινωνικής οργάνωσης (Χριστιανισμός- Κομμουνισμός) δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν, γιατί έχουν διαφορετικό σύστημα αξιών. Ο Χριστιανισμός προτάσσει την αγάπη, η οποία θα γίνει μήτρα κάθε καλού επί της γης και ο κομμουνισμός μέσω του φθόνου και του ταξικού μίσους θα καταργήσει την αδικία και θα φέρει μια αταξική κοινωνία αλληλεγγύης, δηλαδή η αγάπη θα είναι αποτέλεσμα και όχι η γενεσιουργός αιτία της ευτυχίας του κόσμου.

(η αγάπη όμως αυτή, όπως την εννοουν οι κομμουνιστές, έχει σχέση με την καλοπέραση, την υγεία και ό,τι άλλο ευδαιμονικό. αλλά η πραγματικότητα λέει πως και όταν τα έχουν όλα οι άνθρωποι, πάλι συμπεριφέρονται σαν λύκοι προς τον διπλανό τους).

Τι θα ψήφιζε ο Χριστός;

Όλα τα οικονομικά συστήματα για να επιτύχουν τον σκοπό τους (ευημερία των ανθρώπων) χρειάζονται την Αγάπη σαν προαπαιτούμενο. Το σύστημα της ελευθερίας (φιλελευθερισμός) χρειάζεται απαραιτήτως την Αγάπη για να μην εξελιχθεί η ελευθερία σε ευκαιρία για αδικία. Αλλά  και στο σύστημα του κοινωνισμού (κομμουνισμός) είναι απαραίτητη η Αγάπη, γιατί αλλιώς η δικαιοσύνη θα μεταλλαχτεί σε εξίσωση.

Δυστυχώς, όμως, πουθενά δεν αναφέρεται στα κείμενα των ιδεολογικών κοσμοθεωριών η λέξη αυτή. Αν ο έχων τα μέσα παραγωγής πολλαπλασιάζει τον πλούτο του, χωρίς να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενούς του, έχει καλώς. Αν ο εργαζόμενος δουλεύει συνειδητά, χωρίς να ζει εις βάρος της επιχείρησης που εργάζεται, έχει καλώς. Αν οι εργαζόμενοι προσπαθούν όλοι μαζί με αλληλεγγύη, να αναπτύξουν την επιχείρηση που κατέχουν και διανέμουν πλεονάσματα δίκαια στα μέλη τους, πάλι  έχει καλώς. Τότε όλα τα συστήματα θα ήταν επιτυχημένα εφόσον το κίνητρο της προσπάθειάς τους δεν ήταν τα πάθη τους, αλλά η προσφορά στον συν-άνθρωπο.

Έτσι, λοιπόν, στο ερώτημα, τι θα ψήφιζε ο Χριστός; Η απάντηση αντιστρέφεται σε προτροπή, ότι όλοι πρέπει να «ψηφίζουμε» Χριστό.

https://fileleftheros1966.blogspot.com/2013/02/blog-post_7.html?showComment=1557776198775#c74210954179616


τα παρακάτω χωρία δεν πρέπει να ερμηνεύονται "κομμουνιστικά" αλλά με βάση την ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΗ κοινοκτημοσύνη.
αλλά πόσοι Χριστιανοί γίνονται Μοναχοί;
πόσοι Χριστιανοί ζουν με ένταση την αναμονή της Β'Παρουσίας του Κυρίου ημων Ιησου Χριστου;
η απάντηση σ'αυτό το ερώτημα δίνει και την απάντηση στο γιατί δεν κράτησαν πολύ οι "αγάπες" των πρώτων Χριστιανων.

Πράξεις 2,42 Ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς. 43 Ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλά τε τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο. 44 πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά, 45 καὶ τὰ κτήματα καὶ τὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι καθότι ἄν τις χρείαν εἶχε· 46 καθ᾿ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ᾿ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας, 47 αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸν λαόν. ὁ δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθ᾿ ἡμέραν τῇ ἐκκλησίᾳ.42 And they continued stedfastly in the apostles' doctrine and fellowship, and in breaking of bread, and in prayers. 43 And fear came upon every soul: and many wonders and signs were done by the apostles. 44 And all that believed were together, and had all things common; 45 And sold their possessions and goods, and parted them to all men, as every man had need. 46 And they, continuing daily with one accord in the temple, and breaking bread from house to house, did eat their meat with gladness and singleness of heart, 47 Praising God, and having favour with all the people. And the Lord added to the church daily such as should be saved.
4,32 Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾿ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά. 33 καὶ μεγάλῃ δυνάμει ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς. 34 οὐδὲ γὰρ ἐνδεής τις ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς· ὅσοι γὰρ κτήτορες χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων· 35 διεδίδετο δὲ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν. 36 Ἰωσῆς δὲ ὁ ἐπικληθεὶς Βαρνάβας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων, ὅ ἔστι μεθερμηνευόμενον υἱὸς παρακλήσεως, Λευΐτης, Κύπριος τῷ γένει, 37 ὑπάρχοντος αὐτῷ ἀγροῦ, πωλήσας ἤνεγκε τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκε παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων.32 And the multitude of them that believed were of one heart and of one soul: neither said any of them that ought of the things which he possessed was his own; but they had all things common. 33 And with great power gave the apostles witness of the resurrection of the Lord Jesus: and great grace was upon them all. 34 Neither was there any among them that lacked: for as many as were possessors of lands or houses sold them, and brought the prices of the things that were sold, 35 And laid them down at the apostles' feet: and distribution was made unto every man according as he had need. 36 And Joses, who by the apostles was surnamed Barnabas, (which is, being interpreted, The son of consolation,) a Levite, and of the country of Cyprus, 37 Having land, sold it, and brought the money, and laid it at the apostles' feet.