ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Οι περισσότεροι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς «καλούς» ή «κακούς» ανάλογα με την οπτική του ο καθένας. Οι δεξιοί χαρακτηρίζουν προδότες τους αριστερούς και οι αριστεροί θεωρουν πως οι δεξιοί πολιτικοί είναι όργανα των ξένων. Μπορουμε να επεκταθουμε στους χαρακτηρισμούς αλλά θα δουμε όλους τους πολιτικούς άρχοντες της πατρίδας μας με την οπτική του φαγητου, οπότε όλοι θα βγουν καλοί!

Σήμερα κυβερνα η «αριστερά» αλλά δεν έχουμε ούτε κολχόζ ούτε έλλειψη ελευθερίας, όπως διαβάζαμε παλαιότερα για τα κομμουνιστικά κράτη. Τα σουπερμάρκετ είναι ανοιχτά, το κατακεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων είναι σε καλή θέση ανάμεσα στα 200 κράτη του πλανήτη και οι προοπτικές είναι ευοίωνες.

Χθες κυβερνουσε η «κεντροδεξιά», η οποία κατάφερε να μας βγάλει από την δύσκολη κατάσταση των δανείων, από το στρίμωγμα του Δ.Ν.Τ. και η χώρα μας δεν βγηκε από την Ευρώπη και η ζωή συνεχίζεται.

Προχθές κυβερνουσε η «κεντροαριστερά» (1981-2010 με κάποια διαλείμματα) στα χρόνια της οποίας «λάδωσε» το έντερο του Έλληνα, έμαθε ο Έλληνας να κάνει δάνεια, να χειρίζεται τα χρήματα, να αγοράζει καταναλωτικά αγαθά, να ζει και να σκέφτεται όπως ο μέσος Ευρωπαιος.

Πιο πριν ηταν η επταετία του Καραμανλη, στην οποία αυξήθηκαν οι ελευθερίες, ανέβηκε το κατακεφαλήν εισόδημα, αυξήθηκαν οι εισαγωγές κλπ.

Την περίοδο της χούντας ναι μεν δεν είχαμε πολλές ελευθερίες αλλά ψωμί υπηρχε, δουλειές υπηρχαν, η δραχμή ειχε αξία, οι άνθρωποι έχτιζαν σπίτια, οι πόλεις γιγάντωσαν, σε όλη την Ελλάδα σχεδόν πηγε νερό, φως και δρόμος.

Πριν την δικτατορία (1950-1967) ναι μεν οι Έλληνες ηταν πιο φτωχοί σε σύγκριση με το σήμερα αλλά τα χωριά ηταν ζωντανά, οι περισσότεροι Έλληνες ηταν αγρότες και κτηνοτρόφοι και έτρωγαν αγνά προϊόντα της ελληνικης φύσης.

Την δεκαετία του 1940 τα πράγματα ηταν δύσκολα λόγω κατοχης και συμμοριτοπολέμου αλλά και τότε οι χωρικοί ζουσαν με τα προϊόντα από τα ζωα τους και από τα χωράφια τους.

Στην περίοδο 1922-1940 οι Έλληνες ηταν φτωχοί αλλά η ζωή κυλουσε όμορφα στις κλειστές αγροτοκτηνοτροφικές κοινωνίες και οι άνθρωποι των πόλεων δούλευαν στα εργοστάσια και τις υπηρεσίες.

Στην περίοδο 1912-1922 είχαμε πολέμους και καταστροφές αλλά όλη σχεδόν η περίοδος της ανθρωπότητας έχει πολέμους και δυστυχίες. Οι Έλληνες τότε ηταν σκληραγωγημένοι, οπότε άντεξαν τους πολέμους και τις κακουχίες. Η ζωή στην επαρχία τους έκανε δυνατούς και ανθεκτικούς, ενώ οι σημερινοί είναι λαπάδες…

Την περίοδο από το 1830 μέχρι το 1912 η ζωή στην Ελλάδα ηταν απλή, κοντά στην φύση, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ηταν η πλειοψηφία και στις πόλεις οι άνθρωποι διάβαζαν την εφημερίδα τους, έτρωγαν το φαγητό τους, ηταν φτωχοί αλλά τίμιοι, αγαπουσαν την πατρίδα τους και ήθελαν να την μεγαλώσουν.

Σήμερα βλέποντας τον φανατισμό του παρελθόντος (δεξιά -αριστερά, βασιλικοί- βενιζελικοί) μας έρχεται να γελάσουμε, διότι στην μετά το 2010 Ελλάδα μάθαμε επιτέλους ότι δεν κυβερνανε οι πολιτικοί αλλά οι Τράπεζες!

Το χρημα άλλοτε πήγαινε στην δεξιά άλλοτε στην αριστερά για να ικανοποιουνται όλοι οι Έλληνες και οι θρησκευόμενοι και οι μη θρησκευόμενοι (αυτή άλλωστε είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς).

Στο μέλλον φαγητό θα συνεχίσει να υπάρχει, γι΄αυτό ας φροντίζουμε να καλλιεργουμε και τον εσωτερικό μας κόσμο, για να μην μεταμορφωθουμε σε κατώτερα των προδιαγραφων μας όντα.