τί λέει ο Χριστός για τους εβραίους (οι οποιοι διαχειρίζονται σήμερα την παγκόσμια οικονομία) ;

1 ο διάβολος ειναι ανθρωποκτόνος.

2 ο διάβολος ειναι ο πατέρας των εβραίων: https://apologhtika.blogspot.com/2020/12/blog-post_29.html

3 οι εβραιοι διαχειρίζονται την παγκόσμια οκονομία.

4 η παγκοσμιοποίηση θέλει την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμου.

5 συμπέρασμα: όχι στα τέστ, όχι στο εμβόλιο, όχι στο νοσοκομειο. κανένας δεν πέθανε στο σπίτι του από κορωνα ιό...

 ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΑΓΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ - 8, 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.

You're from your father, the Devil, and all you want to do is please him. He was a killer from the very start. He couldn't stand the truth because there wasn't a shred of truth in him. When the Liar speaks, he makes it up out of his lying nature and fills the world with lies. 

Σεῖς κατάγεσθε ἀπὸ τὸν πατέρα σας, τὸν διάβολον, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατέρα σας θέλετε νὰ κάνετε. Ἐκεῖνος ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἦτο ἀνθρωποκτόνος καὶ δὲν στέκεται εἰς τὴν ἀλήθειαν, διότι δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια μέσα του. Ὅταν λέγῃ ψεύδη, μιλεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του, διότι εἶναι ψεύτης καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους.

Ye are of your father the devil, and the lusts of your father ye will do. He was a murderer from the beginning, and abode not in the truth, because there is no truth in him. When he speaketh a lie, he speaketh of his own: for he is a liar, and the father of it.

Δεν τους φτάνει το αντίδωρο, θέλουν έξτρα περιποίηση....περι υψώματος

περί προσφόρων

 τα πρόσφορα, το λέει και η λέξη, τα προσφέρουν οι πιστοί στο Ναό για να τελέσει ο ιερέας το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

 όλα τα πρόσφορα δεν μπορουν να "ανέβουν" στο άγιο δισκάριο...(κανονικά μόνο ένα ζυμωτό πρόσφορο πρέπει να υψώνει ο ιερέας στην Προσκομιδή-ή κατ'ανάγκην το καλύτερο από τον φουρνο-. όχι, επειδή έδωσες δύο-τρία ευρώ και αγόρασες από τον φουρνο ένα πρόσφορο, να νομίζεις ότι κάτι έκανες και ότι έχεις δικαίωμα να υψωθει το πρόσφορό σου ή να το ζητήσεις πίσω αφου "τσιμπηθει"ή "ξεκοιλιαστει" ή να ζητήσεις ύψωμα από αυτό ως ξεχωριστό αντίδωρο, ίσως και τυλιγμένο μέσα χαρτί ή αλουμινόχαρτο. μεγάλη η χάρη σας...).

ο ιερέας διαλέγει ένα πρόσφορο για την Προσκομιδή, το υψώνει και γίνεται ο Αμνός και ό,τι περισσεύει γίνεται αντίδωρο. αν έχει πολλούς πιστούς στην ακολουθία, υψώνει και δεύτερο ή και τρίτο πρόσφορο συγχρόνως, για να φτάσει το αντίδωρο για όλους.

υπάρχει μία συνήθεια, να κόβουν και να αφαιρουν το μέρος του πρόσφορου που έχει τον τύπο ICXΡNIKA (και τα υπόλοιπα σύμβολα), να το παίρνει  ο νεωκόρος το αφαιρούμενο μέρος και το υπόλοιπο πρόσφορο να το παίρνει πίσω ο πιστός που το προσκόμισε. αν υπάρχουν πολλοί πιστοί στο Ναό, μπορουν να γίνουν αντίδωρα όλα τα κομμάτια, αυτά που αφαιρέθηκαν από τα πρόσφορα, την κατάλληλη ώρα μέσα στη Θεία Λειτουργία, όταν ο Ιερέας τα υψώσει λέγοντας "μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος...".

επίσης, κατ'οικονομίαν, μερικοί ιερεις αφαιρουν τσιμπωντας ένα κομματάκι από κάθε πρόσφορο και το τοποθετουν στο άγιο δισκάριο κατά την ώρα της Προσκομιδης.

έχοντας όλα αυτά υπ' όψιν, ο κάθε πιστός που φέρνει ένα πρόσφορο στην Εκκλησία μπορει να ζητήσει πίσω το πρόσφορό του, ή το μέρος που περισσεύει αφου αφαιρεθει ο τύπος ICXΡNIKA ή να το δώσει στον Ιερέα και αυτός να κανονίσει το τί θα το κάνει. ο Ιερέας θα διαλέξει, δηλαδή, αν το πρόσφορο που πρόσφερε ένας πιστός θα γίνει ο Αμνός και το αντίδωρο ή θα το πάρει και θα το φάει ή θα το δώσει στον νεωκόρο, τον ψάλτη τον επίτροπο, τον φτωχό κλπ.. 

οι ποιμένες πρέπει να μάθουμε τους πιστούς μας ότι το αντίδωρο δεν είναι για «πρωινή δόση» τύπου τροφής-γεύματος χορταστικού! (sic), αλλά μετοχή ευλογίας και αγιασμού. Κι ένα ψίχουλο να μεταλάβει ο πιστός από το αντίδωρο, αγιάζεται. Ακούμε ακόμη ότι οι πιστοί μας ζητούν πολλά αντίδωρα για ολόκληρη την εβδομάδα. Καλή κι ευλαβική η συνήθεια. Όμως το αντίδωρον είναι αντί της μετοχής των Αχράντων Μυστηρίων στη συγκεκριμένη ημέρα, χρόνο και τόπο τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας. Μαζί με τον Εκκλησιασμό έρχεται ή το Δώρο ή το Αντίδωρον. Εκτός του Εκκλησιασμού ποια η θέση του;

https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=4932

περίληψη

 https://docs.google.com/document/d/1qATdigabJc4-CrSdl6TrVpLwjxOn7yoqdv1AYqAYvIY/edit?usp=sharing

περί υψώματος

https://apologhtika.blogspot.com/2020/12/blog-post_26.html

στην ανωτέρω σελίδα συγκέντρωσα κάποια πράγματα για το “ύψωμα”: 

Δεν τους φτάνει το αντίδωρο, θέλουν έξτρα περιποίηση....περι υψώματος

Α. λέω σε μία κυρία που έφερε 2 πρόσφορα: η αποστολή σου τελείωσε. η λέξη πρόσφορο σημαίνει ότι τα προσέφερες στο Ναό. το ψωμί που θα φας στο σπίτι σου, δεν χρειάζεται να το φέρεις στον ιερέα για ευλογία. το σταυρώνεις μέσα στο σπίτι σου και το τρως.

μου λέει: και το ύψωμα;

της λέω πως ύψωμα ειναι το αντίδωρο. δεν χρειάζεται να βγάζουμε ατομικά υψώματα-αντίδωρα...

Β. Το ύψωμα ή ύψωμον - ακολουθία υψώματος στις εορτές (απο το 'ψαλτολόγιον')

 Τό θέμα δέν τό ξέρουμε ἐμεῖς στήν Ἀθήνα. Κάποιοι εὑρισκόμενοι τυχαίως ἀπό ἐπαρχία μᾶς ζητᾶνε νά «σηκώσουμε τό ὕψωμα» κι ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί νά κάνουμε...Πάντως αὐτά εἶναι λαϊκά ἔθιμα, καί οἱ ἱερεῖς καλόν εἶναι νά κατευθύνουν τό πλήρωμα στά οὐσιώδη...https://analogion.com

Γ. Φέραμε πρόσφορο, φέραμε άρτους, ό, τι τελοσπάντων φέραμε και το δώσαμε στην Εκκλησία. Πέρασε απ’ το ιερό βήμα, πράγμα που σημαίνει ότι πλέον ανήκει στο σύνολο της Εκκλησίας. Όταν πάμε ένα πρόσφορο και μετά ζητάμε ένα τεμάχιο από το ψωμί που ζυμώσαμε αποκλειστικά εμείς, τότε για ποια κοινή προσφορά μιλάμε; Το αντίδωρο που μας δίνει ο παπάς δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μικρό κομματάκι από εκείνο το πρόσφορο απ’ το οποίο βγήκε το κομμάτι που έγινε Σώμα Χριστού. Σε τίποτε λοιπόν τ΄ αντίδωρο απ’ το ύψωμα δε διαφέρει!

Δ. όταν φέρνουν πρόσφορο ή μέρος αυτου για να βγάλουν δικό τους αντίδωρο, ύψωμα, ο ψάλτης ψέλνει το “Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον,...” και ο ιερέας διαβάζει τα εξης:

“Του Ἁγίου Ἰωάννου, προφήτου προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, (του ἁγίου τῆς ἡμέρας) οὗ καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν, καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων, ὧν ταῖς ἱκεσίαις ἐπίσκεψαι ἡμᾶς, ὁ Θεός. Καὶ μνήσθητι πάντων τῶν κεκοιμημένων, ἐπ' ἐλπίδι ἀναστάσεως, ζωῆς αἰωνίου [ὧδε λέγονται τὰ ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων] καὶ ἀνάπαυσον αὐτούς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου…”.

επομένως ονόματα διαβάζονται σ’αυτό το σημειο της Θείας Λειτουργίας αλλά όχι ζώντων, υπέρ υγείας αυτου που έφερε το ύψωμά του (το ατομικό του αντίδωρο) και των συγγενων του αλλά κεκοιμημένων!

επίσης, σ’ αυτό το σημειο της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας, αν δει ότι δεν θα φτάσει το αντίδωρο από την Προσκομιδή, επειδή ηρθαν περισσότεροι πιστοί, θα υψώσει και άλλα πρόσφορα και θα γίνουν και αυτά αντίδωρα λέγοντας: “+ Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.”

Ε. το αντίδωρο δεν το τρωμε όπως το ψωμί ούτε ως βούτημα στον καφέ. επομένως, δεν στέκει να πάρεις το ύψωμά σου, το πρόσφορό σου -αν έχει υψωθει- και να το φας στο τραπέζι με το φαγητό σου.

ΣΤ’. τα ονόματα στα χαρτάκια (δίπτυχα), που συνοδεύουν το πρόσφορο, διαβάζονται από τον ιερέα κατά την ακολουθία της Προσκομιδης.

Ζ. επίσης,έρχεται μία γυναικα στον Όρθρο, όχι για να παρακολουθήσει την ακολουθία και ακολούθως την Θεία Λειτουργία, αλλά για να ευλογηθει το πρόσφορό της από τον ιερέα, το οποιο θα το πάρει πίσω για να το φάει στο σπίτι της, και φεύγει! 

δηλαδή, έκανε την βόλτα της, αυτή και το πρόσφορό της, και νομίζει πως έπραξε τα χριστιανικά της καθήκοντα…

η Λατρεία της Εκκλησίας μας ειναι λογική...

https://docs.google.com/document/d/1qATdigabJc4-CrSdl6TrVpLwjxOn7yoqdv1AYqAYvIY/edit?usp=sharing

σήμερα λέω σε μία κυρία που έφερε 2 πρόσφορα: η αποστολή σου τελείωσε. η λέξη πρόσφορο σημαίνει ότι τα προσέφερες στο Ναό. το ψωμί που θα φας στο σπίτι σου, δεν χρειάζεται να το φέρεις στον ιερέα για ευλογία. το σταυρώνεις μέσα στο σπίτι σου και το τρως

μου λέει: και το ύψωμα;

της λέω πως ύψωμα ειναι το αντίδωρο. δεν χρειάζεται να βγάζουμε ατομικά υψώματα-αντίδωρα.

Το ύψωμα ή ύψωμον - ακολουθία υψώματος στις εορτές(απο το 'ψαλτολόγιον')

 Τό θέμα δέν τό ξέρουμε ἐμεῖς στήν Ἀθήνα. Κάποιοι εὑρισκόμενοι τυχαίως ἀπό ἐπαρχία μᾶς ζητᾶνε νά «σηκώσουμε τό ὕψωμα» κι ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί νά κάνουμε...Πάντως αὐτά εἶναι λαϊκά ἔθιμα, ὅπως γράφει καί ὁ κ. Καραμπάτσος, καί οἱ ἱερεῖς καλόν εἶναι νά κατευθύνουν τό πλήρωμα στά οὐσιώδη...https://analogion.com/forum/index.php?threads/%CE%A4%CE%BF-%CF%8D%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%AE-%CF%8D%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%AF%CE%B1-%CF%85%CF%88%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AD%CF%82.26964/

ΥΨΩΜΑ, ΠΡΟΣΦΟΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ.Τις προάλλες, ήρθε μια κυρία στην Εκκλησία και μου ‘δωσε ένα ωραίο σχεδόν αχνιστό πρόσφορο: “Πάρτο παπά μου” είπε “και βγάλε ένα ύψωμα να μου δώσεις όταν τελέψεις τη Λειτουργία”.

Όταν ο κόσμος ζητά ύψωμα εννοεί ένα τεμάχιο απ’ το πρόσφορο -κάπως μεγαλύτερο απ’ το αντίδωρο- συνήθως τυλιγμένο με τη πετσέτα στην οποία η νοικοκυρά είχε τυλίξει το πρόσφορο για να το φέρει στην Εκκλησία. Άλλες φορές, πολλοί φέρνουν μιαν αρτοκλασία, δηλαδή πέντε άρτους σε ανάμνηση του θαύματος του πολλαπλασιασμού που έκανε ο Χριστός, να ευλογηθούν σε κάποια εορτή κι έπειτα ζητούν έναν άρτο από τους πέντε να τονε πάρουνε στο σπίτι.

Φέραμε πρόσφορο, φέραμε άρτους, ό, τι τελοσπάντων φέραμε και το δώσαμε στην Εκκλησία. Πέρασε απ’ το ιερό βήμα, πράγμα που σημαίνει ότι πλέον ανήκει στο σύνολο της Εκκλησίας. Όταν πάμε ένα πρόσφορο και μετά ζητάμε ένα τεμάχιο από το ψωμί που ζυμώσαμε αποκλειστικά εμείς, τότε για ποια κοινή προσφορά μιλάμε; Το αντίδωρο που μας δίνει ο παπάς δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μικρό κομματάκι από εκείνο το πρόσφορο απ’ το οποίο βγήκε το κομμάτι που έγινε Σώμα Χριστού. Σε τίποτε λοιπόν τ΄ αντίδωρο απ’ το ύψωμα δε διαφέρει!

Δίδαγμα:

Ό, τι προσφέρεται στο ναό, παύει να μας ανήκει. Προσφέρουμε σιωπηλά ό, τι μπορούμε, όπως σιωπηλά προσφέρθηκε ο Χριστός και μας έσωσε απ’ το θάνατο. Όταν η προσφορά γίνεται αιτία εγωισμού, χάνει την αξία της. Ό,τι δώσαμε, δώσαμε: καλό κι ευλογημένο! Ας μείνει όμως εκεί. Ο Θεός γνωρίζει την προσφορά μας καλύτερα από μας τους ίδιους. Ό, τι είναι τ’ αντίδωρο, είναι άλλωστε και το ύψωμα. Μα πάνω απ’ όλα είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Στην Εκκλησία όλα είναι κοινά, αρχίζοντας απ’ κοινό το Ποτήριο της Κοινωνίας.https://inagiospolykarpos.gr/2017/11/25/%CF%8D%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC/

υπάρχει και η ακολουθία της "υψώσεως της Παναγίας", η οποία μοιάζει με την αρτοκλασία.

ο άγιος Αχμέτ (ταινία)

 https://www.facebook.com/watch/?v=1814566025340073

η οσία Μαρία η Αιγυπτία

https://www.facebook.com/watch/?v=2617631151842163

ο άγιος Δημήτριος

https://www.facebook.com/watch/?v=270836957593410

Η εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου (12 Δεκεμβρίου)

 Η εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου (12 Δεκεμβρίου)

Ο βίος του αγίου Σπυρίδωνα

Η παιδική του ηλικία

O άγιος Σπυρίδωνας γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στην κοινότητα Άσσιας, ένα χωριό της κεντρικής Μεσαορίας στην επαρχία Αμμοχώστου. Προερχόταν από αγροτική οικογένεια, η οποία, επειδή είχε την οικονομική ευχέρεια φρόντισε έτσι ώστε ο Σπυρίδωνας να μάθει τα στοιχειώδη γράμματα. Αυτό όμως που πλουσιοπάροχα έλαβε από τους γονείς του ήταν η ευλάβεια.

Οικογενειάρχης

Ο Σπυρίδωνας νυμφεύθηκε μία ευσεβή γυναίκα, με την οποία γέννησε παιδιά στον κόσμο, μεταξύ των οποίων την Ειρήνη. Η σύζυγός του κοιμήθηκε νωρίς. 

Λειτουργός του Θεού

Μετά το θάνατο της συζύγου οι οικείοι του τον προέτρεψαν να γίνει λειτουργός του Κυρίου. Πράγματι, ο Σπυρίδωνας αποδέχτηκε να χειροτονηθεί ιερέας και από τότε συνέχισε τον πνευματικό του αγώνα, υπηρετώντας το λαό του Θεού. Το μέγεθος της προσωπικότητάς του, και της παρρησίας προς το Θεό, διαφαινόταν από τα χαρίσματά του να θεραπεύει ασθενείς και να εκδιώκει δαιμόνια εν ονόματι του Ιησού Χριστού. Με τον ίδιο ζήλο συνέχισε και όταν ανέλαβε να υπηρετήσει την Εκκλησία ως Επίσκοπος Τριμυθούντος.

Ομολογητής

Κατά τους απηνείς διωγμούς του Μαξιμιανού εξορίστηκε στα καταναγκαστικά έργα της Κιλικίας. Μακριά από την έδρα του παρέμεινε ωσότου ανέλαβε αυτοκράτορας ο Μέγας Κωνσταντίνος.

Συμμετοχή στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο

Η Σύνοδος αυτή συγκλήθηκε στη Νίκαια το 325, για να αντιμετωπίσει την αίρεση του Αρείου. Η εν λόγω αίρεση συνόψιζε όλα σχεδόν τα μέχρι τότε αντιτριαδικά ρεύματα. Εν συντομία, ο Άρειος ήθελε να διασφαλίσει, στη διδασκαλία του, τη Μοναρχία του Θεού Πατέρα, ουσιαστικά της Μονάδας. Έτσι, λόγω των θεολογικών του προϋποθέσεων, κατασκεύασε μία θεωρία, συμπλέκοντας ένα άτεγκτο μονοθεϊσμό με ένα συγκαλυμμένο πολυθεϊσμό και παράλληλα εισήγαγε μέσα στην Αγία Τριάδα τη χρονικότητα και τη λογικοκρατία. Μοιραία, λοιπόν, κατέληξε να υποστηρίζει ότι μόνο ο Θεός Πατέρας είναι κατά φύση Θεός και άκτιστος, ενώ ο Υιός είναι μεν Θεός, αλλά κτιστός και κατά χάρη.

Σύμφωνα με την Παράδοση, κατά τη διάρκεια της Συνόδου, και ενώ οι αιρεσιάρχες επιχειρούσαν να επιβάλουν τις πλάνες τους, ο άγιος Σπυρίδωνας ύψωσε το ανάστημά του και ενώπιον όλων είπε πως ο εν Τριάδι Θεός (Πατήρ, Υιός και  Άγιο Πνεύμα) είναι Ένας. Και για να δείξει ότι πραγματικά έτσι είναι, πήρε ένα κεραμίδι και είπε: "Εις το όνομα του Πατρός", και από αυτό προήλθε φωτιά, "και του Υιού", έτρεξε νερό, "και του Αγίου Πνεύματος", παρέμεινε στα χέρια του το χώμα. 

Το σημείο αυτό της Χάρης του Θεού κονιορτοποίησε τις κούφιες ρητορείες και τα ψευδοφιλοσοφήματα των ετεροδόξων, και ταυτόχρονα επικύρωσε την διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Συνόδου, όπως π.χ. του Αθανασίου του Μεγάλου, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού -και το Πανάγιο Πνεύμα- είναι πρόσωπο ομοούσιο με τον Πατέρα.

Η κοίμηση της θυγατέρας του Ειρήνης

Η ζωή του αγίου Σπυρίδωνα ήταν γεμάτη από δοκιμασίες. Ο θάνατος της κόρης του Ειρήνης ήταν το πιο θλιβερό περιστατικό στη ζωή του. Ωστόσο, ο μεγάλος αυτός Άγιος, παρόλη τη μεγάλη του λύπη και τον πόνο, υπέμεινε την θλίψη με πίστη και ελπίδα στο Θεό.

Λίγο αργότερα, μια γυναίκα ζήτησε από τον Άγιο ένα κόσμημα που είχε δώσει στην Ειρήνη να το φυλάξει. Ο Άγιος, αφού δεν μπόρεσε να το βρει, προσευχήθηκε και έσκυψε πάνω στον τάφο της κόρης του, για να τον πληροφορήσει πού το είχε φυλάξει. Πράγματι, η Ειρήνη του μίλησε και του εξήγησε σε ποιο μέρος του σπιτιού βρισκόταν το κόσμημα. Τότε ο άγιος Σπυρίδωνας αποκρίθηκε στην κόρη του λέγοντάς της να κοιμηθεί ήσυχα μέχρι την ημέρα της κοινής ανάστασης των ανθρώπων.

Η Κοίμησή του – Άφθαρτο το Σκήνωμά του

Ο άγιος Σπυρίδωνας εκοιμήθη στις 12 Δεκεμβρίου, γύρω στα μέσα του 4ου αιώνα.

Το σκήνωμά του παρέμεινε στην Τριμυθούντα μέχρι την εποχή που άρχισαν οι επιδρομές των Σαρακηνών στην Κύπρο. Η Εκκλησία, για να διαφυλάξει τα λείψανά του αποφάσισε να μεταφερθούν στην Κωνσταντινούπολη. Τότε διαπιστώθηκε και ότι το Σκήνωμα του διατηρείτο άφθαρτο.

Στην Κωνσταντινούπολη παρέμεινε μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα. Ακολούθως, μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα, όπου, μέχρι σήμερα, τιμάται ως ο προστάτης και πολιούχος του νησιού αυτού.

http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=971