βίοι παράλληλοι, θεολογία και πολιτική

 τα εκκλησιαστικά συμμεταβάλλονται με τα πολιτικά, λέει ο Μέγας Φώτιος, και αυτό ισχύει όχι μόνο για τα γεωγραφικά σύνορα των Μητροπόλεων και των τοπικων(εθνικων) Εκκλησιων αλλά και για τον τρόπο που θεολογουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

αμέσως μετά την ίδρυση του νεοελληνικου κράτους οι άγγλοι, και όχι μόνο, έρριξαν την Μεγάλη Ιδέα, όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλα τα Βαλκανικά κράτη. έτσι, μέχρι και σήμερα πολλοί Ορθόδοξοι περιμένουν ή εύχονται το πάρσιμο της Πόλης.

κάποιοι θεολόγοι τα τελευταια 200 χρόνια μας λένε πως οι Έλληνες Ορθόδοξοι έχουν μεγάλη αποστολή ανάμεσα στα έθνη, διότι την θέση των Εβραίων, που ηταν ο λαός του Θεου στα προ Χριστου έτη, την πηραν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία, και ανάμεσα στους Ορθοδόξους λαούς και έθνη, οι Έλληνες ξεχωρίζουν λόγω γλώσσας, ιστορίας, παράδοσης, αγιότητας. ειναι σα να εύχονται το ξαναστήσιμο του Βυζαντίου σε παγκόσμια κλίμακα.

πριν 50 τόσα χρόνια ένας "ρεπουμπλικάνος αμερικανός πολιτικός-στρατιωτικός" έλεγε πως "η Ελλάς ομοιάζει με ασθενή, όστις έχει ανάγκην αμέσου χειρουργικης επεμβάσεως..." και ένας θεολόγος, πολύ σωστά, λέει η Εκκλησία ομοιάζει με νοσοκομειο, όπου θεραπευόμαστε από τα πάθη και οδηγούμεθα στην θέωση.

ένας άλλος πολιτικός, "δημοκρατικός αμερικανός", πριν 40 χρόνια έλεγε "εδω και τώρα..." και αυτό το πηραν και το ανέλυσαν οι θεολόγοι και πολύ σωστά μας λένε πως ο σκοπός του Ορθοδόξου Χριστιανου δεν ειναι μόνο να πάει στον Παράδεισο μετά θάνατον αλλά από αυτήν εδω την ζωή, με την ζωή της Εκκλησίας, να προγευτει την Βασιλεία των Ουρανων. "άραγε μετά θάνατον έχουμε να ζήσουμε κάτι ανώτερο από αυτό που ήδη ζουμε;", λέει ένας σύγχρονος άγιος, ο οποιος συνδυάζει και την Μεγάλη Ιδέα, όπως διαβάζουμε και ακουμε μαρτυρίες αυτοπτων και αυτηκόων μαρτύρων του. ο ίδιος άγιος ηταν εναντίον του ανωτέρω πολιτικου στα εθνικά και κοινωνικά θέματα, ενω άλλοι σύγχρονοι άγιοι δεν ηταν εναντίον του φανερά βλέποντας την θέση του στο κράτος και την πολιτική.

σήμερα, μετά το δντ και την εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης οι οικουμενιστικές φωνές αυξάνονται και πληθύνονται και δεν αποκλείεται αύριο να δουμε και την ένωση των Εκκλησιων, με ή χωρίς εισαγωγικά.

εμεις οφείλουμε να είμεθα επόμενοι τοις αγίοις πατράσιν και έχει ο Θεός.

μία ερμηνεία της παραβολης του Ασώτου

μία ερμηνεία της παραβολης του Ασώτου 

Ο Χριστός όταν ειπε την παραβολή του ασώτου υιου ή του εύσπλαγχνου πατέρα ή του "αδικημένου μεγάλου υιου" (αυτό ειναι δικό μου), απευθυνόταν στους Εβραίους της εποχης του και σε όλους τους προ Χριστου ανθρώπους.

στην Παλαιά Διαθήκη ο πλουτος ειναι δωρο του Θεου σε καλούς και θεοσεβούμενους ανθρώπους. ο τρόπος που υποδέχθηκε ο πατέρας τον άσωτο δεν ταιριάζει με τα δικά μας δεδομένα, με τους μετά Χριστόν ανθρώπους της Εκκλησίας, διότι σήμερα, όταν μετανοει κάποιος, δεν το ρίχνει στα τσιμπούσια αλλά νηστεύει, εξομολογειται και μετέχει των Μυστηρίων της αγίας μας Εκκλησίας και ζει ασκητικά μέχρι να πεθάνει.

ο μεγάλος αδελφός πρέπει να ηταν εργασιομανής, όπως θα λέγαμε σήμερα, σε τέτοιο βαθμό ώστε, ίσως και από την τσιγκουνιά του, δεν έκανε κανένα γλέντι με τους φίλους του, αφου διαμαρτυρήθηκε για το ότι ο πατέρας του δεν του έδωσε ούτε ένα κατσίκι να το φάει με τους φίλους του. καλά, έπρεπε να πάρει άδεια από τον πατέρα του για να κάνει ένα γλέντι με τους φίλους του; ας έσφαζε κανένα κοτόπουλο, να έπιναν και κρασί και να λέγανε ιστορίες...

οι ακροατές, λοιπόν, του Χριστου δεν μπορουσαν να καταλάβουν την αγάπη του Πατέρα, παρά μόνο με την παροχή υλικων αγαθων και αποκατάστασης στην προηγούμενη κατάσταση του μικρου υιου.

όσον αφορα την αποκατάσταση, με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορουσε να ηταν ολοκληρωτική. παραδείγματος χάριν: ένας πόρνος, όταν μετανοήσει, μπορει να γίνει άγιος αλλά όχι ιερέας λόγω κωλυμάτων...ενω ο μεγάλος υιός της παραβολης θα μπορουσε...(λέμε τώρα).

έτσι, να μη μας περνα από το μυαλό να κάνουμε αμαρτίες και μετά θα μετανοήσουμε...καλύτερα από μικροί να εφαρμόζουμε τις εντολές του Κυρίου και όλη μας η ζωή να ειναι σύμφωνη με το Ευαγγέλιο, διότι σήμερα η μετάνοια ειναι πιό δύσκολη, αφου και οι καλοί πατεράδες λιγόστεψαν και ποιός θα σε υποδεχτει...