Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

Εμβατηριο Παυλου Μελα στην δεκαετία του 1970 πήγαμε με το Δημοτικό στο Αμύνταιο για να δουμε την ταινία για τον Παυλο Μελα. από τότε αυτή η μουσική υπάρχει μέσα μου...άξιος ο Γιάννης Σπανός που έγραψε τέτοια μουσική. θα πάει στον Παράδεισο μόνο για αυτή τη μουσική!

6 σχόλια:

  1. -Κορίτσια από την Καστοριά κι’ απ’ τη Μακεδονία

    κάτι θα σας ρωτήσω εγώ, πέστε μου την αλήθεια,

    μην να ΄ν ‘ οι Τούρκοι στα βουνά κ’ οι Βούλγαροι στους λόγγους;

    -Ποιος είσ’ εσύ που μας ρωτάς για πες μας τα’ όνομά σου;

    -Εγώ είμ’ ο Παύλος ο Μελάς στον κόσμο ξακουσμένος

    -Γέμισαν Τούρκοι τα χωριά και Βούλγαροι τους λόγγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Λεβέντης εξεκίνησι ‘ πού μεσ’ απ’ την Αθήνα

    που δεν ψηφίζει τη ζωή, να φέρ’ τη λευθερία.

    Στην Καστοριά βαρέθηκε, στη Στάτιστα τ’ αυλάκι

    -Μάννα μ’, δεν θέλω κλιάματα, δεν θέλω μοιργιολόγια

    μένα μου κλαίγουν τα πουλιά, μου κλαιν τα χελιδόνια

    κλαίει και η γυναίκα μου και όλη η πατρίδα».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «Τον Ζέζα τον γνωρίσατε, τον ίδατε τον Μίκη,

    Που σήμερα λαχτάρησε βουνό και αρματολίκι;

    Κοντά σε κάποιαν εκκλησιά, χωριού προσκυνητάρι,

    Που παλληκάρια θάψανε πανόριο παλληκάρι,

    Χλωρή δαφνούλα φύτρωσε να στεφανώσει τώρα, μια σκλάβα μαυροφόρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «Στα ματωμένα σπλάχνα της την ωμορφιά του θάβει

    Κι’ απ’ την σβυσμένη του ματιά,

    Πήραν ψυχή, πήραν φωτιά

    Ξεψυχισμένοι σκλάβοι»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Δάσκαλοι, που τις σάρκες των εσπάραξαν κοράκοι,

    Παπάδες εθνομάρτυρες, που ψήθηκαν σαν Διάκοι,

    Χειροπιασμένοι έζωσαν να δουν το λείψανό του

    Κι’ εσχίσανε το ράσο των να γίνει σάβανό του.

    Χρυσή ψυχή, που πήγαινες τον θάνατο να λάχης,

    Από μαρτύρων στόματα χίλια συχώρια νάχεις».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σιέται το χορτάρι,

    Στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλλικάρι.

    Πανάλαφρος ο ύπνος σου∙ του Απρίλη τα πουλιά

    Σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιά,

    Και να σου φτάνουν του σκληρού χειμώνα οι καταρράχτες

    Σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες.

    Πλατιά του ονείρου μας η γη κι’ απόμακρη ∙ γέρνεις εκεί και σβεις γοργά.

    Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις και τη φέρνεις σαν πιο κοντά».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ευπρεπως...