όσα λέει ο Χορός - ο Λαός - οι Πιστοί

Θεία Λειτουργία (ο Χορός). Ι. Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς.../ Ἀμήν./ Κύριε ἐλέησον (12ἢ13). /Ὑπεραγία
Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. / Σοὶ, Κύριε./Αμήν. στίχος α΄. ...Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου,
Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς(3)./.Κύριε, ελέησον (2). /Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. / Σοι, Κύριε./
Ἀμήν. Στίχ. α'. ...Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν (ἢ ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός),
ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούϊα (3). Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος
ὑπάρχων καὶ καταδεξάμενος διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθῆναι ἐκ τῆς ἁγίας
Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας, σταυρωθείς τε Χριστὲ
ὁ Θεός, θανάτῳ θάνατον πατήσας, εἷς ὢν τῆς Ἁγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τῷ Πατρὶ
καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, σῶσον ἡμᾶς./ Κύριε ἐλέησον (2). / Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
/ Σοὶ, Κύριε. / Ἀμήν. Στίχ. α΄. ...Ἀπολυτίκιον/(ἐὰν εἶναι ἕνας ἱερεύς:) ὁ α΄χορός: Δεῦτε
προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ
νεκρῶν (ἢ ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός) ὁ β΄χορός:  ψάλλοντάς σοι· Ἀλληλούϊα.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ,..(Στὰ μνημόσυνα: Μετὰ τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου (τῆς δούλης, τῶν δούλων) σου·
ἔνθα οὐκ ἐστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος). ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ/ Κύριε ἐλέησον./Ἀμήν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.(τρίς). Δόξα Πατρί καὶ
Υἰῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ἅγιος
ἀθάνατος, ἐλέησον ἠμᾶς./(ναὶ) Δύναμις. (αργά)Ἄγιος ὁ Θεὸς - Ἅγιος ἰσχυρός - Ἅγιος
ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς./ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ/Ἀλληλούια. Ἀλληλούια. Ἀλληλούια./Καὶ τῷ
πνεύματί σου./Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. / ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ/ Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
[ Κύριε ἐλέησον (γ΄) (8) τὴν τελευταίαν ἅπαξ / Ἀμήν. / Κύριε ἐλέησον.(7) /  Σοὶ, Κύριε. / Ἀμήν. / Κύριε ἐλέησον.(2)/  Ἀμήν./Κύριε ἐλέησον (2).]
Ἀμήν. Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον
ὕμνον προσᾴδοντες, πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τὸν Βασιλέα τῶν
ὅλων ὑποδεξόμενοι. / Ἀμήν. Ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν.
Ἀλληλούϊα (γ΄). / Κύριε ἐλέησον.(5) / Παράσχου Κύριε(6)./Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
/Σοὶ, Κύριε./Ἀμήν./Καὶ τῷ πνεύματί σου./Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον
καὶ ἀχώριστον (στὰ συλλείτουργα: Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου, Κύριος στερέωμά μου, καὶ καταφυγή μου καὶ ῥύστης μου)./
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον
Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός,
Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς
ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς
Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ
τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον
μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν,
τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν
προφητῶν. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ
ἀνάστασιν νεκρῶν.Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν./ Ἔλεον εἰρήνης, θυσίαν αἰνέσεως./Καὶ μετὰ
τοῦ πνεύματός σου./Ἔχομεν πρὸς τὸν Κύριον. / Ἄξιον καὶ δίκαιον./ Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος
Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου, ὡσαννὰ ἐν τοῖς
ὑψίστοις. Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὡσαννὰ (ὁ) ἐν τοῖς
ὑψίστοις. / Ἀμήν. / Ἀμήν./Σὲ ὑμνοῦμεν, σὲ εὐλογοῦμεν, σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε,
καὶ δεόμεθά σου, ὁ Θεὸς ἡμῶν./ Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν
Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ·
τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.
/ Κύριε ἐλέησον./Καὶ πάντων καὶ πασῶν. / Ἀμήν. / Και μετά του πνεύματος σου.
/[Κύριε ἐλέησον (5). Παράσχου Κύριε (6)] ἢ Κύριε ἐλέησον(3)/Σοί, Κύριε./Πάτερ ἡμῶν,
ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς.
Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.
Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. /Ἀμήν. / Καὶ τῷ πνεύματί σου./Σοί, Κύριε./
Ἀμήν./ Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν.
- (αργά και πολλές φορές:) Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν. Ἀλληλούϊα.
(ΑΜΩΜΟΙ ΕΝ ΟΔΩ ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ…)/ * Τοῦ δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ, σήμερον Υἱὲ Θεοῦ κοινωνόν με
παράλαβε· οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας·
ἀλλ' ὡς ὁ λῃστὴς ὁμολογῶ σοι· Μνήσθητί μου Κύριε ἐν τῇ βασιλείᾳ σου./ Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ
ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα
προσκυνοῦντες, αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν. / Ἀμήν./ Κύριε ἐλέησον (2)./Σοί, Κύριε./Ἀμήν./
Κύριε ἐλέησον./Ἀμήν. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ
αἰῶνος.(τρίς)./(Μετά πνευμάτων δικαίων…)/Κύριε ἐλέησον. / Ἀμήν. / Δόξα Πατρί... Καὶ νῦν... Κύριε
ἐλέησον (γ΄), Πάτερ ἅγιε, εὐλόγησον. /Τὸν εὐλογοῦντα καὶ ἁγιάζοντα ἡμᾶς, Κύριε, φύλαττε
εἰς πολλὰ ἔτη./Ἀμήν.

*ό,τι ειναι υπογραμμισμένο αλλάζει ορισμένες φορές ανάλογα με την εορτή ή την Κυριακή. χρειάζεται ακόμη
μία σελίδα κάθε φορά - που θα έχει τον Απόστολο, τα τροπάρια, το Κοντάκιο κλπ.- και η οποία πρέπει να
εκτυπώνεται ή να αναρταται στο ίντερνετ...

βγάζουμε έξω το αντίδωρο γι’αυτούς που θα κοινωνήσουν. είμαστε όρθιοι όταν, ο ιερέας μας ευλογει
(κλίνουμε και την κεφαλή), όταν μας θυμιάζει, όταν περνάει από μπροστά μας το Ευαγγέλιο, όταν λέμε
το “Πιστεύω” και το “Πάτερ ημων”.

+ Η ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ (28-7)

Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου
ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρις
Θεοδώρα, (όταν η περίοδος της Εικονομαχίας, που για περισσότερο
από 100 χρόνια ταλάνισε την αυτοκρατορία, βρισκόταν στην
τελευταία φάση της), στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, γεννήθηκε
και έζησε την πρώτη της νεότητα η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου.
Πατέρας της οσίας ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης. 

 Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το
γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος
θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του
η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο
πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η
Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους
προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την
αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε
έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από
την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε
ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος
Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση
ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των
Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου,
η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. 

Μοναχή και Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Στη μονή αυτή,
σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη εκάρη μοναχή και έξι χρόνια
αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές
αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως
Ηγουμένη.

Τα θεόσταλτα μήλα. Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του
μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία
ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του Όρθρου και
τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου τον
ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί
η ψυχή σου». Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, η αγία λέει
στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της Μονής και να οδηγήσει
τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε
και η ίδια να τον συναντήσει. 

Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον
άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία:
Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο.
Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για
την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει
εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει
να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος
έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει
με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το
καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα.
Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο
και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη
Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του
τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από
τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα
προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης
του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς
του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά,
ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι
το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την
Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα
ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο Ευαγγελιστή
και Απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον
Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και την χάρη του Αγίου
Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση.
Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά
κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από
οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Την Μεγάλη
Πέμπτη, ύστερα από την Θεία Λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές
κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το
δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε
τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η
Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Την Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η
Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί
σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της,
που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη», της είπε απλά,
και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλήψει τα επίγεια. 

Η οσιακή της κοίμηση. Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό
μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την
ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον Ιερό Ναό των
Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, την
μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολος
για κάθε ανθρώπινο πλάσμα, και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η
ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία. 

Σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην
ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την
περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο
χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και
γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη,
Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων. 

Η οσιακή της κοίμηση διαδώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα
αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρευσαν στο Μοναστήρι,
για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της
πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο Πατριάρχης,
ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις,
και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν την
μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο
παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου. 

http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/06/bios-ths-osias-
eirhnhs-hrysobalantoy-kai-ta-thaymatoyrga-mhla.html

ευχή επι τη ευλογήσει των μήλων της Οσίας Μητρός
ημων Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου

ο των όλων ποιητής και πάσης κτίσεως πάνσοφε Δημιουργέ
και κυβερνήτα και προνοητά... ο τη οσία Ειρήνη, τη εν τη Μονη
Χρυσοβαλάντου ευαρεστησάση σε δι’ ασκήσεως τελειοτάτης,
δους την γνωσιν των ουρανίων Μυστηρίων και τον αρραβωνα της
μελλούσης σου Βασιλείας. ο χαρισάμενος αυτη τα του Παραδείσου
τρία μηλα, δια του επιστηθίου Σου φίλου και Θεολόγου Ιωάννου,
εις πρόγευσιν της υπερκοσμίου χαρμονης, δι’ων έπλησας αυτήν
αρρήτου ευωδίας και αγαλλιάσεως… Αυτός και νυν φιλάνθρωπε
και Ελεημον Κύριε... πρόσδεξαι και νυν τα μηλα ταυτα και
ευλόγησον αυτά τη πλουσία σου χρηστότητι. τοις δε εκ τούτων
μεταλαμβάνουσιν, του Σου αγιασμου μετάδος την ευλογίαν. ψυχης
τε και σώματος τούτοις την ίασιν παράσχου, ως πάντων κατέχων
την εξουσίαν.

λυσον τα της στειρώσεως δεσμά, όσοις εσθίουσιν τα μηλα ταυτα,
πλουσίαν δε κατ’ άμφω την πολυγονίαν τούτοις δώρησαι.
θεράπευσον τα της ψυχης τραύματα και της σαρκός τας οδύνας
τοις εκζητουσι την σήν αντίληψιν, δια της μεταλήψεως των μήλων
τούτων…

ίνα συν Αγγέλοις τον Θεόν δοξολογωμεν και τούτω την Λατρείαν
απονέμωμεν, Πατέρα προσκυνουντες αγέννητον, Υιόν
συνδοξάζωμεν τον γεννηθέντα, και Πνευμα το Πανάγιον σέβωμεν,
Τριάδι μία και θεαρχία η πρέπει δόξα και προσκύνησις εις τους
αιωνας.

πως θα απαλλαγουμε από τους ψάλτες;;;;;;

σήμερα πηγα στον Άγιο Νικόλαο, στη θέση του Εφημερίου που λειτούργησε αλλου.
ο ψάλτης, όταν έφτασε η ώρα του Ευαγγελίου του Όρθου και εγώ ειπα "δεν έχει", μου λέει να το πω!
του λέω πειτε τον Ν'ψαλμό και συνεχίστε.
μου λέει "όχι, να πεις το Ευαγγέλιο".
ένας βοηθός του ειπε τον Ν' αλλά αυτός επέμενε να πω το Ευαγγέλιο του Όρθρου!!!
τότε, βγαίνω στον Σολέα με την ακολουθία στα χέρια και αρχίζω και ψέλνω τους Κανόνες, λέω και τις αιτήσεις, μία γυναικα λέει το "Κύριε, ελέησον...".
ο ψάλτης σαν δαιμονισμένος έμπαινε και έβγαινε στον Ναό.
όταν ηρθε η ώρα της "Τιμιωτέρας" μία γυναικα, που ηρθε για το μνημόσυνο, αρχίζει και με βοηθα μέχρι να θυμιάσω.
όταν ο ψάλτης και ο βοηθός του ειδαν πως βρηκα αντικαταστάτη, ανέβηκαν στο αναλόγιο...
πως θα απαλλαγουμε από τους ψάλτες;;;;
απάντησις: ο Όρθρος μεταφέρεται στο εσπέρας με τον Εσπερινό. 
το πρωί, ο ιερέας μέχρι να κάνει την Προσκομιδή, κάποιος διαβάζει την Θεία Μετάληψη ή κάτι άλλο και μπαίνουμε κατ'ευθείαν στην Θεία Λειτουργία, την οποία και ένα παιδί ή μία γιαγιά μπορουν να "την βγάλουν".
https://docs.google.com/document/d/1ePoVqKx-gCqw2L-Ew6uZ_mL1jitam_0ie-xLs5MPlOI/edit?usp=drivesdk

η παγκοσμιοποίηση ειναι εβραϊκή

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
«ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται» (ΗΣ. 1,19).
Για να κάνουμε έναν παραλληλισμό αυτων που διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη με αυτά που γίνονται στις μέρες μας.
Στο ανωτέρω χωρίο ο Θεός λέει στον λαό του τον Ισραήλ πως αν Τον υπακουν θα έχουν όλα τα αγαθά, εάν όμως δεν τον υπακουν, τότε θα καταστραφουν.
Η παγκοσμιοποίησι λέει: όλα τα έθνη και οι λαοί και τα κράτη πρέπει να συμμορφώνονται με τα προγράμματα (πολιτικά και οικονομικά) που τους δίδονται,. Όποιος δεν συμμορφώνεται θα τιμωρειται είτε μέσω οικονομικων κυρώσεων είτε με βόμβες…
Τι λέτε, μοιάζουν;

«ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ» (ΙΩΝ. 14,6) η σωστή ετυμολογία: λήθω = λανθάνω μου διαφεύγει και το στερητικό "α"....αλήθεια

«ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ» (ΙΩΝ. 14,6)
Όταν ο Χριστός λέει αυτές τις λέξεις, τι εννοει; Για να δουμε την λέξι «αλήθεια» από διάφορες οπτικές γωνίες.
Ετυμολογία. Η λέξη προέρχεται από το στερητικό α- και τη λέξη λήθη (λησμονιά). Σύμφωνα όμως με το λεξικό των Liddell - Scott η λέξη προέρχεται από το λήθω = λανθάνω μου διαφεύγει) και το στερητικό "α". Η δεύτερη ερμηνεία είναι πιο σωστη. Οι περισσότεροι ερμηνευτές παραδέχονται την πρώτη ερμηνεία αλλά όταν πουμε α+λησμονιά, πηγαίνουμε στον Πλάτωνα και στις ιδέες του, οι οποιες είναι δημιούργημα της φαντασίας του, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και η Εκκλησία τις καταδίκασε.
Όταν ο Κύριος ημων Ιησους Χριστός λέει «εγώ ειμί η Αλήθεια» εννοει πως Αυτός είναι ο Θεός, όσα λέει ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι αληθινά και ως εκ τούτου μπορουμε να Τον εμπιστευόμαστε, να τον αγαπαμε, να τον λατρεύουμε, να προσευχόμαστε σ΄Αυτόν, να θέλουμε να έχουμε προσωπική σχέσι με Αυτόν και μάλιστα μία σχέσι η οποία θα έχει αρχή αλλά δεν θα έχη τέλος. Αμήν.