+ Η ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ (28-7)

Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου
ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρις
Θεοδώρα, (όταν η περίοδος της Εικονομαχίας, που για περισσότερο
από 100 χρόνια ταλάνισε την αυτοκρατορία, βρισκόταν στην
τελευταία φάση της), στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, γεννήθηκε
και έζησε την πρώτη της νεότητα η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου.
Πατέρας της οσίας ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης. 

 Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το
γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος
θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του
η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο
πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η
Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους
προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την
αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε
έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από
την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε
ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος
Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση
ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των
Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου,
η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. 

Μοναχή και Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Στη μονή αυτή,
σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη εκάρη μοναχή και έξι χρόνια
αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές
αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως
Ηγουμένη.

Τα θεόσταλτα μήλα. Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του
μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία
ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του Όρθρου και
τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου τον
ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί
η ψυχή σου». Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, η αγία λέει
στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της Μονής και να οδηγήσει
τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε
και η ίδια να τον συναντήσει. 

Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον
άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία:
Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο.
Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για
την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει
εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει
να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος
έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει
με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το
καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα.
Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο
και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη
Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του
τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από
τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα
προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης
του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς
του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά,
ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι
το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την
Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα
ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο Ευαγγελιστή
και Απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον
Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και την χάρη του Αγίου
Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση.
Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά
κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από
οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Την Μεγάλη
Πέμπτη, ύστερα από την Θεία Λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές
κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το
δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε
τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η
Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Την Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η
Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί
σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της,
που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη», της είπε απλά,
και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλήψει τα επίγεια. 

Η οσιακή της κοίμηση. Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό
μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την
ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον Ιερό Ναό των
Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, την
μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολος
για κάθε ανθρώπινο πλάσμα, και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η
ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία. 

Σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην
ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την
περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο
χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και
γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη,
Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων. 

Η οσιακή της κοίμηση διαδώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα
αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρευσαν στο Μοναστήρι,
για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της
πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο Πατριάρχης,
ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις,
και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν την
μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο
παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου. 

http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/06/bios-ths-osias-
eirhnhs-hrysobalantoy-kai-ta-thaymatoyrga-mhla.html

ευχή επι τη ευλογήσει των μήλων της Οσίας Μητρός
ημων Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου

ο των όλων ποιητής και πάσης κτίσεως πάνσοφε Δημιουργέ
και κυβερνήτα και προνοητά... ο τη οσία Ειρήνη, τη εν τη Μονη
Χρυσοβαλάντου ευαρεστησάση σε δι’ ασκήσεως τελειοτάτης,
δους την γνωσιν των ουρανίων Μυστηρίων και τον αρραβωνα της
μελλούσης σου Βασιλείας. ο χαρισάμενος αυτη τα του Παραδείσου
τρία μηλα, δια του επιστηθίου Σου φίλου και Θεολόγου Ιωάννου,
εις πρόγευσιν της υπερκοσμίου χαρμονης, δι’ων έπλησας αυτήν
αρρήτου ευωδίας και αγαλλιάσεως… Αυτός και νυν φιλάνθρωπε
και Ελεημον Κύριε... πρόσδεξαι και νυν τα μηλα ταυτα και
ευλόγησον αυτά τη πλουσία σου χρηστότητι. τοις δε εκ τούτων
μεταλαμβάνουσιν, του Σου αγιασμου μετάδος την ευλογίαν. ψυχης
τε και σώματος τούτοις την ίασιν παράσχου, ως πάντων κατέχων
την εξουσίαν.

λυσον τα της στειρώσεως δεσμά, όσοις εσθίουσιν τα μηλα ταυτα,
πλουσίαν δε κατ’ άμφω την πολυγονίαν τούτοις δώρησαι.
θεράπευσον τα της ψυχης τραύματα και της σαρκός τας οδύνας
τοις εκζητουσι την σήν αντίληψιν, δια της μεταλήψεως των μήλων
τούτων…

ίνα συν Αγγέλοις τον Θεόν δοξολογωμεν και τούτω την Λατρείαν
απονέμωμεν, Πατέρα προσκυνουντες αγέννητον, Υιόν
συνδοξάζωμεν τον γεννηθέντα, και Πνευμα το Πανάγιον σέβωμεν,
Τριάδι μία και θεαρχία η πρέπει δόξα και προσκύνησις εις τους
αιωνας.