Αποκ. 6,10 καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;

 Επειδή το συγκεκριμένο άσμα έχει δεχθεί σφοδρή κριτική ότι δε διαπνέεται από το χριστιανικό πνεύμα της αγάπης και της συγχωρητικότητας, πρέπει να τονιστεί ότι η προσευχή των μαρτύρων δεν αφορά στην προσωπική τους ικανοποίηση, ούτε στην καταστροφή των εχθρών τους. Αφορά στην αποκατάσταση της θείας δικαιοσύνης και τον ερχομό της Βασιλείας. Έτσι, θα αποδειχθεί (α) ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι όντως άγιος και αληθινός και (β) ότι οι ίδιοι δεν είναι εχθροί του ανθρώπινου γένους, όπως ψευδώς συκοφαντήθηκαν. Στην Αποκ. οι πιστοί ούτε σε κάποιο ιερό πόλεμο συμμετέχουν, ούτε θεωρούν χαιρέκακα αφ’ υψηλού τα βασανιστήρια και την κόλαση των εχθρών τους, όπως συμβαίνει σε άλλες Αποκαλύψεις. Η παρούσα προσευχή δεν πρέπει να συγκρίνεται με τις Προσευχές του I. Xριστού και του Στεφάνου (Λκ. 23,24· Πρ. 7,60), αλλά με την κραυγή της χήρας προς τον Κριτή για τη δικαίωσή της  τον αντίδικό της και τη ρητορική ερώτηση του Κυρίου, που τη συνοδεύει: (Λκ. 18,7-8): Λουκ. 18,7         ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μακροθυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς;

Λουκ. 18,7                 Αφού λοιπόν εκείνος, ασεβής και αναιδής, εδέχθηκε επί τέλους την αίτησιν της χήρας, ο Θεός ο πανάγαθος και δίκαιος δεν θα αποδώση το δίκαιον στους εκλεκτούς του, οι οποίοι φωνάζουν προς αυτόν με τας προσευχάς των ημέραν και νύκτα, έστω και αν εις πολλάς περιστάσεις δεν απαντά αμέσως αλλά αναβάλλει (με τον σκοπόν αυτούς μεν να στηρίξη εις την πίστιν, τους δε αδικούντας να καλέση εις μετάνοιαν;)

Λουκ. 18,8         λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;

Λουκ. 18,8                Σας διαβεβαιώνω, ότι ο Θεός γρήγορα θα αποδώση το δίκαιον στους εκλεκτούς του και θα τιμωρήση τους αδικούντας, εάν δεν μετανοήσουν. Αλλά, όταν ο υιός του ανθρώπου έλθη δια να αποδώση δικαιοσύνην, άρά γε θα εύρη στους ανθρώπους αυτήν την ζωντανήν πίστιν, που θα τους ενισχύη, ώστε να μη αποκάμνουν εις την προσευχήν;”.Ο Caird υποστήριξε ότι η παρούσα προσευχή πρέπει να κατανοηθεί ως ένα είδος έφεσης που ασκούν οι καταδικασθέντες από τα ανθρώπινα δικαστήρια μάρτυρες στο επουράνιο δικαστήριο, προκειμένου να δικαιωθεί η πίστη τους.

https://eclass.uoa.gr/modules/document/file.php/SOCTHEOL102/Despotis%20%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A8%CE%97%20%CE%91.pdf