Ουκρανία

οι Ουκρανοί ειναι Ρωσοι. ας ρίξουμε μία ματιά στην ιστορια της:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1

1. εδω φαίνεται ότι ειναι Ρωσοι: 

Από τον 9ο αιώνα μ.Χ. στην επικράτεια της Ουκρανίας εμφανίζεται το Κράτος των Ρως με πρωτεύουσα το Κίεβο, το οποίο δεσπόζει στην Εμπορική Οδό Βαράγγων - Ελλήνων. Ο εκχριστιανισμός των πληθυσμών της περιοχής επήλθε το 988, όταν ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος βαπτίστηκε στα νερά του Δνείπερου από ιερείς που έφτασαν από το Βυζάντιο, με το οποίο είχε στενές εμπορικές σχέσεις. Ο Βλαδίμηρος έλαβε το χριστιανικό όνομα «Βασίλειος» προς τιμήν του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασιλείου Β'. Συμβολικά μάλιστα γκρέμισε το άγαλμα του ειδωλολατρικού θεού Περούν που δέσποζε σε λόφο πάνω από το Κίεβο. Το Κράτος των Ρως βρίσκονταν πάνω στην εμπορική οδό που ονομάζεται από τους Βαράγγους στους Έλληνες.

2. μετά ηρθαν οι Πολωνοί και οι Ουνιτες-παπικοί

Από το 1325 μέχρι και 1648 η Ουκρανία βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας. εδω βρίσκεται και η ρίζα της δημιουργίας του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας. σε αυτά τα χρόνια πείραξαν την ρωσική γραμματική και έφτιαξαν την "ουκρανική γλωσσα". έτσι, οι ευρωπαιοι μετά από τόσους αιωνες, το 1991, κατάφεραν και έκαναν ανεξάρτητη την Μικρά Ρωσία και σκότωσαν και σκοτώνουν συνέχεια Ρώσους Ορθοδόξους Χριστιανούς. σήμερα, ενω το 1991 ο πληθυσμός της Ουκρανίας ηταν 40 εκατομμύρια, ο πληθυσμός των Ρώσων ειναι 6 εκατομμύρια. οι περισσότεροι έφυγαν από την Ουκρανία, επειδή ο δολοφόνος-κομμουνιστής πούτιν και ο εβραιος ζελένσκι, τα πιόνια των εβραίων, εκτελουν τα σχέδια των αμερικανων και των ευρωπαίων για ανεξάρτητο κράτος της Ουκρανίας χωρίς ρωσικές επιρροές. 

εδω σταματαμε για λίγο και πηγαίνουμε στα εκκλησιστικά:

http://panayiotistelevantos.blogspot.com/:στο χωρισμό της μητροπόλεως Κιέβου από την υπόλοιπη Ρωσία προέβη στα 1458 ο  Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Μάμας, ένθερμος υποστηρικτής της ληστρικής συνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας. 

3. μετά από 300 χρόνια ενώνεται η "Ουκρανία" με την Ρωσία:

Το 1648, μετά την κατάργηση των προνομίων των Κοζάκων, ξέσπασε εξέγερση με επικεφαλής τον ηγέτη - Αταμάνο των Κοζάκων Μπογκντάν Χμελνίτσκι. Ο Χμελνίτσκι ζήτησε βοήθεια αρχικά από τους Τατάρους της Κριμαίας και ακολούθως από τους Ρώσους. Ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξιος συμφώνησε να βοηθήσει τους Κοζάκους υπό τον όρο ότι μετά την επικράτηση του επί των Πολωνών ο Χμελνίτσκι και οι εξεγερθέντες Κοζάκοι θα ενώνονταν με τη Ρωσία, όπως και έγινε με τη Συμφωνία του Περεγιεσλάβ το 1656. 

ξανά στα εκκλησιαστικά:

Σχετικά δε με την επανένωση της μητροπόλεως Κιέβου με τη Μόσχα αυτή έλαβε χώραν στα 1686, αφού οι Παπικοί Πολωνοί, πού κατείχαν για χρόνια την Ουκρανία, είχαν ήδη νικηθεί από τους Ρώσους στα 1654. Όμως η πολωνική κατοχή, που διήρκεσε δύο αιώνες, δημιούργησε στη χώρα φιλοπαπικές, αντιρωσικές και φιλοδυτικές δυνάμεις. 

4. ενωμένοι Ρωσοι και "Ουκρανοί" μέχρι το 1917:

Η κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή εδραιώθηκε μετά τη νίκη των Ρώσων επί των Σουηδών στη Πολτάβας το 1709(οι τελευταίοι μετά την αποδυνάμωση των Πολωνών κατέλαβαν την Κοινοπολιτεία και επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας), και κυρίως μετά τις Διαιρέσεις της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας το 1795.

5. αλλά κομμουνιστές, ουνιτες και φασίστες θέλουν ξεχωριστό κράτος Ουκρανίας:

Μπογδάν Χμελνίτσκι

Το 1917 μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία και την κατάληψη της ουκρανικής επικράτειας από τις Κεντρικές Δυνάμεις οι αυτονομιστικές τάσεις της ουκρανικής κοινωνίας συσπειρώθηκαν γύρω από το Ουκρανικό Κεντρικό Συμβούλιο, ανακηρύσσοντας την ίδρυση της Ουκρανικής Εθνικής Δημοκρατίας. Μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ενδυνάμωση των μπολσεβίκικων ιδεών στην Ουκρανία, τον Μάρτιο του 1918 εγκαθιδρύεται η σοβιετική εξουσία. Η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, με πρωτεύουσα αρχικά το Χάρκοβο και αργότερα το Κίεβο, συνυπέγραψε το Ενωσιακό Σύμφωνο του 1922 και έγινε ιδρυτικό μέλος της Ε.Σ.Σ.Δ..

Στο διάστημα 1921-1923 πέθαναν από την πείνα περίπου 5 εκατομμύρια Ουκρανοί, λόγω των επιτάξεων που ελάμβαναν χώρα την περίοδο εκείνη. Το ίδιο επαναλήφθηκε 10 χρόνια μετά, με το Γολοντομόρ, το 1932-1933, όταν 6 εκατομμύρια Ουκρανοί λιμοκτόνησαν ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Στάλιν και ειδικότερα του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε.

Τον Αύγουστο του 1939 στα πλαίσια του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ τα σοβιετικά στρατεύματα κατέλαβαν την ανατολική πολωνική επαρχία της Γαλικίας προσαρτώντας την στην Ουκρανική ΣΣΔ.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1941-1944) υπήρχε το σχέδιο δημιουργίας ενός κρατικού μορφώματος - μαριονέτα παρόμοιου με την Κροατία του Άντε Πάβελιτς. Η γερμανική ηγεσία μετά την κατάληψη της χώρας εγκατέλειψε το παραπάνω σχέδιο και έθεσε την Ουκρανία απευθείας υπό γερμανική διοίκηση (Τομέας Ανατολή). Στην επικράτεια της κατεχόμενης Ουκρανίας οργανώθηκαν τόσο αντάρτικα σώματα πιστά στη Μόσχα όσο και εθνικιστικά. Η κυριότερη ομάδα εθνικιστών Ουκρανών ήταν ο Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός (Українська Повстанська Армія) του Στέπαν Μπαντέρα, που έδρασε κυρίως στην δυτική Ουκρανία και είχε στόχο όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά και τους Σοβιετικούς και τους Πολωνούς. Πολλές φορές τους τελευταίους τους πολέμησε με ιδιαίτερο ζήλο, τόσο ώστε να υπάρχουν αναφορές ακόμη και συνεργασίας με τους κατακτητές για την επίτευξη του στόχου αυτού. Το 1944 η Ουκρανία απελευθερώθηκε από τις σοβιετικές ένοπλες δυνάμεις. Μεταπολεμικά η Ουκρανική ΣΣΔ επικύρωσε την προσάρτηση των δυτικών επαρχιών που είχαν καταληφθεί με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ το 1939, έχοντας τη σύμφωνη πλέον γνώμη της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Πολωνίας.

Η σημαία της Ουκρανικής ΣΣΔ του 1949

Το 1954 στα πλαίσια των εορτασμών για τα 300 χρόνια από την Ένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ μεταβίβασε την Κριμαία από τη ρωσική επικράτεια στην ουκρανική.

Στις 26 Απριλίου του 1986 στον Πυρηνικό Αντιδραστήρα Νο. 4 στον Πυρηνικό Σταθμό Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, κοντά στο Κίεβο, έλαβε χώρα μια δοκιμή του αντιδραστήρα που είχε ως τραγική συνέπεια έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο. Ένα μεγάλο ποσοστό της ουκρανικής επικράτειας μολύνθηκε με ραδιενέργεια.

Το 1990 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην Ουκρανία, ενώ ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Αυγούστου, το Ανώτατο Σοβιέτ της Ουκρανικής ΣΣΔ έλαβε την απόφαση για την πλήρη ανεξαρτησία της χωράς, απόφαση που επικύρωσε ο ουκρανικός λαός σε δημοψήφισμα το Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας βρήκαν τη Ουκρανία σε τραγική οικονομική κατάσταση, με κρίση εθνικής ταυτότητας, και πολιτική αστάθεια. Το 1994 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα.

6. οι πρωτοι Ρως έχουν σχέση με τους Σκανδιναβούς ή με τους Σλάβους; 
οι έως τώρα ερευνητές τής ανωτέρω πηγής, του «Χρονικού του Νέστορα», συγκρούονται σε δύο διαμετρικά αντίθετα συμπεράσματα σχετικά με τον ρόλο των Σκανδιναβών στην δημιουργία του πρώτου Ρωσικού κράτους. Αυτοί είναι οι οπαδοί της «νορμανικής» θεωρίας και οι οπαδοί της «αντινορμανικής». Οι πρώτοι πιστεύουν ότι οι Σκανδιναβοί διεδραμάτισαν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας με την ίδρυση του πρώτου Ρωσικού κράτους του Κιέβου,[9] ενώ οι οπαδοί της δεύτερης θεωρίας υποστηρίζουν ότι το Ρωσικό κράτος του Κιέβου είναι αποτέλεσμα της σταδιακής εξέλιξης των ίδιων των Ανατολικών Σλάβων.[10] Προσωπικά πιστεύω ότι στην εξέλιξη και διαμόρφωση του πρώτου Ρωσικού κράτους συνέβαλαν στην πράξη και οι δύο ανωτέρω διεργασίες. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν την ίδια πηγή, το «Χρονικό του Νέστορα», και λόγω της χρήσης αυτής καμία πλευρά δεν δύναται να αποκλείσει την άλλη και να διεκδικήσει για λογαριασμό της την ίδρυση του κράτους του Κιέβου. Θεωρώ ότι η ενοποίηση έγινε λόγω των Σκανδιναβών, τον 9ο αιώνα, αλλά με βάση τις ήδη ιδρυμένες και ανεπτυγμένες σλαβικές πόλεις του Νόβγκοροντ και του Κιέβου.
Regarding the creation of the first Russian state, two are the most prevalent theories, the “Normanist” and “anti-Normanist” ones. The former believes that Scandinavians played a particularly significant role in the formation of the first Russian state of Kiev, while the latter considers that the Russian state of Kiev is the result of the gradual development of the eastern Slavs themselves. In the rest of the research, the gradual development of the state of Rus is shown as well as the movement of the capital from Novgorod to Kiev, according to the most ancient Russian source, the “Nestor’s Primary Chronicle” (1116).
https://www.antibaro.gr/article/17709