Ο ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ (5+6/1)

  Ο ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ (5+6/1)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ Α) ΑΝ ΦΥΛΑΣΣΕΤΑΙ Ή ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ (ΟΧΙ), Β) ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ 5η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ Ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΗΣ 6ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ (ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ) ΚΑΙ Γ) ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΗΣ 5ης  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ (ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ).

Α) Μπορεῖ ὁ Μέγας Ἁγιασμός νά φυλάσσεται στό σπίτι καί νά πίνουν ἀπ' αὐτόν σέ καιρό ἀσθένειας ἤ γιά ἀποτροπή βασκανίας καί κάθε σατανικῆς ἐνέργειας;

τό ἱερό κείμενο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ προβλέπει «ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καί μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτό (τό ἡγιασμένον ὕδωρ...) πρός ἰατρείαν παθῶν, πρός ἁγιασμόν οἴκων, πρός πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον», καί δή καί «δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον» (πρβλ. καί τή συναφή εὐχή σέ βασκανία· «φυγάδευσον καί ἀπέλασον πᾶσαν διαβολικήν ἐνέργειαν, πᾶσαν σατανικήν ἔφοδον καί πᾶσαν ἐπιβουλήν... καί ὀφθαλμῶν βασκανίαν τῶν κακοποιῶν ἀνθρώπων»).

Ἀναντίρρητα χειραγωγεῖται μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πιστός νά ἀποφεύγει ἄλλες διεξόδους («ξόρκια», μαγεῖες καί ἄλλες μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ), καί νά καταφεύγει στά ἔγκυρα «ἁγιάσματα» τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἁγιασμός, ἀλλά καί ὁ «μικρός» λεγόμενος Ἁγιασμός, ὡς συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ταμειούχου τῆς θείας χάριτος, καί μέτοχος τῶν ἁγιαστικῶν της μέσων. 

(ΔΗΛΑΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ «ΑΠΕΙΛΟΥΝ» ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ «ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ, ΣΑΤΑΝΙΚΑ, ΒΟΥΝΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ». Ή ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ «ΞΟΡΚΙΑ, ΜΑΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΘΟΔΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ», ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ.

 ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ.)

Β) Ποιά ἡ σχέση νηστείας καί Μεγάλου Ἁγιασμοῦ;

Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων -ὅπως τήν παραμονή τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς- γινόταν ἡ βάπτιση τῶν Κατηχουμένων, δηλ. τῶν νέων χριστιανῶν. Τά μεσάνυχτα τελοῦνταν ὁ ἁγιασμός τοῦ ὕδατος γιά τήν τελετή τοῦ Βαπτίσματος...Ἀργότερα ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ ἀπομονώθηκε ἀπό αὐτή τοῦ Βαπτίσματος και παρέμεινε ἡ συνήθεια οἱ πιστοί νά παίρνουν ἀπό τό ἁγιασμένο νερό «πρός ἁγιασμόν οἴκων», ὅπως ἀναφέρει ἡ καθαγιαστική εὐχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.

Νωρίς ἐπικράτησε ἡ συνήθεια τῆς νηστείας πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων. Πρίν ἀπό κάθε Δεσποτική ἑορτή προηγοῦνταν νηστεία γιά τήν ψυχική καί σωματική κάθαρση τῶν πιστῶν. Ἄς θυμηθοῦμε πώς ἡ νηστεία ἔχει μέσα της τό στοιχεῖο τοῦ πένθους γιά τίς ἁμαρτίες. Ἔτσι ὅταν χώρισαν οἱ δύο ἑορτές, ἡ νηστεία πού προηγοῦνταν ἀκολούθησε τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων· γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία ὅρισε νά νηστεύουμε μόνο τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων σάν προετοιμασία γιά τήν ἑορτή.

ἀρχαία συνήθεια ἦταν ἐπίσης αὐτοί πού θά βαπτίζονταν νά νηστεύουν καί μαζί μέ αὐτούς οἱ Ἀνάδοχοι, οἱ συγγενεῖς, ἀλλά καί ἄλλοι χριστιανοί οἱ ὁποῖοι τηροῦσαν ἐθελοντικά νηστεία «ὑπέρ τῶν βαπτιζομένων». Δέν ἦταν λοιπόν δύσκολο στή συνείδηση τῶν χριστιανῶν νά συνδεθοῦν ἡ πόση τοῦ ἁγιασμοῦ καί ἡ νηστεία.

Γ) …Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι οἱ τακτικῶς μεταλαμβάνοντες τῶν ἁγίων Μυστηρίων καί τηροῦντες τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καί τῆς 5ης Ἰανουαρίου, εἶναι ἤδη ἕτοιμοι ὥστε νά πιοῦν ἀπό τό Μεγάλο Ἁγιασμό τῆς 5ης καί 6ης Ἰανουαρίου. (ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληροφόρηση τῶν πιστῶν.

 [(Και οι δύο προορίζονται και "προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν
ωφέλειαν επιτήδειον" (δηλαδή και για ραντισμό και για μετάληψη, αλλά επειδή δεν έχουμε νηστέψει την προηγούμενη της παραμονής (4-1), δεν καταναλώνουμε από αυτόν την παραμονή (5-1), -ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΝΩΝΗΣΑΝ-). Ο Μέγας Αγιασμός "τα δευτερεία επέχει των θείων μυστηρίων" (Ευχολόγιον, κωδ. Βατοπαιδίου, 1538), είναι, δηλαδή, το δεύτερο μετά την Θεία Κοινωνία ιερώτατο μυστηριακόν είδος (Ι.Μ.Φουντούλης). Γι αυτό και στον μεγάλο Αγιασμό πρώτα μεταλαμβάνουμε των Αχράντων Μυστηρίων, μετά πίνουμε αγιασμό και μετά τρώμε αντίδωρο, ενώ στον μικρό αγιασμό (της πρωτομηνιάς) πρώτα κοινωνάμε, μετά τρώμε αντίδωρο και μετά πίνουμε αγιασμό.]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΟΣΟΙ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ 5η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΠΙΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΗΝ 6η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΨΟΥΝ ΤΗΝ 5η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ. ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΙΑΣΜΟ.