με αφορμή τον π. Δανιήλ Αεράκη…

με αφορμή τον π. Δανιήλ Αεράκη…

όταν πας σε ένα Μοναστήρι, π.χ. στο Άγιον Όρος, οι Μοναχοί δεν σου κάνουν μάθημα. σκαλίζουν τον κηπο, προσεύχονται στο Καθολικό, σου λένε κάπου κάπου ‘η Παναγία θα βοηθήσει”...σου λένε ‘κάνε ό,τι κάνω”, δηλαδή: προσευχή, Μυστηριακή ζωή, διακόνημα-εργασία, και έχει ο Θεός.
όταν, όμως έχεις μπροστά σου έναν οργανωσιακό Χριστιανό σου επιβάλλει το θέλω του, τις απόψεις του. σου λέει “διάβαζε την Αγία Γραφή και μετέδιδε αυτά που διαβάζεις. κάνε τον δάσκαλο στους άλλους”.
το ίδιο δεν κάνουν και οι κομμουνιστές και οι τζιχαντιστές και όλοι οι ινστρούχτορες των ιδεολογιων και των κομμάτων;
ο δρόμος των Μοναχων ειναι ο σωστός. ακολουθαμε τους Αγίους και το ίδιο προτείνουμε και στους άλλους. οι οργανωσιακοί αγχώνουν τους ανθρώπους, γι’αυτό και ειναι αντιπαθητικοί, γι’αυτό και τελείωσε η αποστολή τους...

https://docs.google.com/drawings/d/1fMUN9LvMIl8auqM1zg8qf0XdUeN87I-AVAFKZBqVrKQ/edit?usp=sharing

Κλιμαξ 4, 41. Ἐκεῖνος ποὺ στὶς συζητήσεις ἐπιθυμεῖ νὰ ἐπιβάλλη τὴν γνώμη του, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ὀρθή, ἂς γνωρίζη ὅτι νοσεῖ ἀπὸ τὴν νόσο τοῦ διαβόλου, (δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια). Καὶ ἐὰν μὲν αὐτὸ γίνεται στὶς συζητήσεις μὲ ἴσους, ἴσως νὰ θεραπευθῇ κάποτε μὲ τὴν ἐπίπληξι τῶν μεγαλυτέρων. Ἐὰν ὅμως μὲ μεγαλυτέρους ἢ πιὸ σοφούς, τότε τὸ πάθος τοῦ εἶναι ἀνθρωπίνως ἀθεράπευτο.