ή σεξ ή Θεός

ΦΑΓΗΤΟ-ΣΕΞ-ΘΕΟΣ

Το φαγητό οδηγει στο σεξ και το σεξ απομακρύνει από τον Θεό:

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει για τον Αδάμ: ἐὰν δὲν εἶχε νικηθῆ ἀπὸ τὴν κοιλία, δὲν θὰ ἐρχόταν σὲ σαρκικὴ σχέσι μὲ τὴν σύζυγό του (ΚΛΙΜΑΞ, ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ, Περὶ ἁγνείας).

Ή Θεός ή σεξ! Γι΄αυτό και οι έφηβοι απομακρύνονται από την Εκκλησία, γι΄αυτό υπάρχει η παροιμία που λέει «πίσω από κάθε έγκλημα κρύβεται η γυναικα», γι΄αυτό ο Απόστολος Παυλος λέει πως όποιος νυμφευτει θα έχει «θλιψη στην σάρκα», γι΄αυτό ο Άγιος Κοσμας ο Αιτωλος λέει πως μοναδικός σκοπός του σεξ πρέπει να είναι η τεκνογονία, γι΄αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των Αγίων δεν είναι έγγαμοι,

γι΄αυτό ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει: 40. «Πᾶν ἁμάρτημα, ὃ ἐὰν ποιήση ἄνθρωπος, ἐκτὸς τοῦ σώματος ἐστίν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει» (Α´ Κορ. ς´ 18). Αὐτὸ ὁπωσδήποτε λέγεται, διότι μολύνουμε τὸ ἴδιο τὸ σῶμα μας, μὲ τὴν ρεῦσι, πράγμα ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβῆ μὲ ἄλλη ἁμαρτία. Ἐγὼ ἐρευνῶ γιὰ ποιὸν λόγο συνηθίσαμε νὰ λέγωμε, προκειμένου γιὰ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, μόνο ὅτι σφάλλουν οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ ὅταν ἀκούσωμε πὼς κάποιος ἐπόρνευσε, λέγομε μὲ ὀδύνη: ὁ τάδε ἔπεσε….44. Κάποιος γνωστικός μου έθεσε ένα δυσχερέστατο πρόβλημα. «Ποια αμαρτία, μου είπε, είναι βαρύτερη απ΄ όλες, εξαιρέσει του φόνου και της αρνήσεως»; Και όταν εγώ του απήντησα «το να πέση κανείς σε αίρεση», εκείνος με ξαναρώτησε: «Και πώς η Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τους αιρετικούς, και μετά τον ειλικρινή αναθεματισμό της αιρέσεώς των, τους αξιώνει της Θείας Μεταλήψεως, ενώ όποιον επόρνευσε τον δέχεται μέν μετά την εξομολόγησί του και την διόρθωσί του, αλλά τον στερεί επί χρόνους των Αχράντων Μυστηρίων, σύμφωνα με τις διατάξεις των Αποστολικών Κανόνων»; Και ενώ εγώ έμεινα κατάπληκτος με την ερώτησι, το άλυτο πρόβλημα παρέμεινε άλυτο. (ΠΕΡΙ ΑΓΝΕΙΑΣ)

να λέμε και του στραβου το δίκιο;

στην αρχαία Αθήνα ηταν ένας σοφιστής, ο οποιος άλλα έλεγε το πρωί και ακριβως τα αντίθετα το απόγευμα. πάντοτε, όμως, με επιχειρήματα...
1. οι σκοπιανοί έχουν ένα ποσοστό ελληνικου αίματος στις φλέβες τους λόγω μεικτων γάμων εδω και 1400 χρόνια.
2. πατανε σε ένα, μικρό έστω, μέρος της Μακεδονίας.
3. ειναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (όποιος ειναι Ορθόδοξος ειναι και κατά έναν τρόπο και Έλληνας).
άρα δικαιουνται να λένε πως ειναι Μακεδόνες (με δεδομένο ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της υφηλίου καταλαβαίνει το σκεπτικό τους).

έρχεται η Β' Παρουσία του Κυρίου

Πραξ. 2,19         καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·

Πραξ. 2,19               Και θα δώσω θαύματα επάνω στον ουρανόν και σημεία εις την γην κάτω, που θα μαρτυρούν την θείαν μου δύμαμιν· αιματοχυσίας και πυρκαϊάς και σύνεφα καπνού, που θα ανεβαίνουν από τας καιομένας πόλεις σας.

Πραξ. 2,20         ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ.

Πραξ. 2,20               Ο ήλιος από φωτεινός που είναι, θα αλλάξη και θα γίνη σκοτάδι· το φεγγάρι θα φένεται σαν αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και περίβλεπτος.

I will cause wonders to occur in the heavens above

    and signs on the earth below,
        blood and fire and a cloud of smoke.
20 The sun will be changed into darkness,
    and the moon will be changed into blood,
        before the great and spectacular day of the Lord comes.

Αποκ. 6,12         Καὶ εἶδον ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν ἕκτην, καὶ σεισμὸς μέγας ἐγένετο, καὶ ὁ ἥλιος μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος, καὶ ἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα,

Αποκ. 6,12                Και όταν το Αρνίον ήνοιξε την έκτην σφραγίδα, είδα συνταρακτικά γεγονότα στον φυσικόν κόσμον. Εγινε σεισμός μέγας, που συνεκλόνισε την γην, και ο ήλιος έχασε το φως του, εσκοτίσθη και έγινε μαύρος σαν σάκκος τρίχινος, και όλη η επιφάνεια της σελήνης έγινε κατακόκκινη σαν αίμα.

I looked on as he opened the sixth seal, and there was a great earthquake. The sun became black as funeral clothing, and the entire moon turned red as blood.

Ὕστερα ἐκύτταξα καὶ ὅταν ἄνοιξε τὴν ἕκτην σφραγῖδα, ἔγινε μεγάλος σεισμός· ὁ ἥλιος ἔγινε μαῦρος σὰν τρίχινος σάκκος καὶ ὁλόκληρη ἡ σελήνη ἔγινε σὰν αἷμα·

Ματθ. 24,29       Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

Ματθ. 24,29            Αμέσως δε, έπειτα από την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτισθή και το γεγγάρι δεν θα δώση το φως του και τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανόν και αι ουράνιαι δυνάμεις, αι συγκρατούσαι την αρμονίαν του σύμπαντος, θα σαλευθούν.

Ματθ. 24,30       καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς.

Ματθ. 24,30            Και τότε θα φανή στον ουρανόν το σημείον του υιού του ανθρώπου, και τότε όλαι αι φυλαί της γης, που δεν επίστευσαν, θα οδύρωνται σπαρακτικά, και θα ίδουν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται επάνω εις τας νεφέλας του ουρανού με δύναμιν μεγάλην και δόξαν πολλήν.

“Now immediately after the suffering of that time the sun will become dark, and the moon won’t give its light. The stars will fall from the sky and the planets and other heavenly bodies will be shaken. 30 Then the sign of the Human One[b] will appear in the sky. At that time all the tribes of the earth will be full of sadness, and they will see the Human One[c] coming in the heavenly clouds[d] with power and great splendor.

29Ἀμέσως δὲ ὕστερα ἀπὸ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος θὰ σκοτεινιάσῃ καὶ ἡ σελήνη δὲν θὰ φωτίζῃ καὶ τὰ ἄστρα θὰ πέσουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ αἱ οὐράνιαι δυνάμεις θὰ σαλευθοῦν. 30Καὶ τότε θὰ φανῇ εἰς τὸν οὐρανὸν τὸ σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου 

καὶ τότε θὰ θρηνήσουν ὅλαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς, καὶ θὰ ἰδοῦν τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔρχεται ἐπάνω εἰς τὰ σύννεφα τοῦ οὐρανοῦ μὲ πολλὴν δύναμιν καὶ δόξαν.

έχω μια αδελφή, κουκλίτσ'αληθινή την λένε Βόρειο Ήπειρο...

Το περασμένο καλοκαίρι πηγα στην Βόρειο Ήπειρο. με φιλοξένησε ο π. Χρηστος Παππας στο χωριό Αλύκο. με καμάρι έλεγε πως στο χωριό μιλανε μόνο ελληνικά, δεν υπάρχει ούτε ένας Αλβανός. η πρεσβυτέρα, μία λεβέντισσα Ελληνίδα, μου ειπε πως δεν μιλάει καθόλου τα αλβανικά. μπορει να ξέρει κάποιες αλβανικές λέξεις, τόσες δεκαετίες που έχει σ'αυτόν τον κόσμο, αλλά μιλάει μόνο τα ελληνικά. αν κάποιος της μιλήσει αλβανικά, εκείνη απαντα στα ελληνικά! το παράπονό τους ειναι πως η Ελλάδα δεν τους βοήθησε όσο θα ήθελαν, ώστε να ελευθερωθουν από τους Αλβανούς. μου έλεγαν ιστορίες για το πως περνουσαν στην κομμουνιστική Αλβανία επί 40 περίπου χρόνια και μαύριζε η ψυχή μου...

ερώτησις: ειναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να θελήσουν να ακούσουν αλβανικά στο Ναό του χωριου τους;;;;;

η απάντηση θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την στάση των Βουλγάρων στα τέλη του 19 ου αι. αλλά και των συγχρόνων Ρώσων, που θέλουν να ακουνε στη γλωσσα τους από Ρώσους ιερεις τις ακολουθίες, στους Ρώσικους Ναούς ανά την οικουμένη. και φυσικά, ένας Έλληνας του εξωτερικου θα προτιμήσει να πάει πρωτα σε ελληνικό Ναό και αν δεν έχει, τότε και μόνον τότε, σε αλλόγλωσσο.

που ειναι το παράξενο;

για την ιστορία ας κάνουμε σύγκριση με τους Βούλγαρους, οι οποιοι πρωτα έκαναν δική τους Εκκλησία και αμέσως μετά κράτος:

Η δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας
Ο Ιγνάτιεφ λοιπόν συνέβαλε, ασκώντας την επιρροή του, στην έκδοση από την Υψηλή Πύλη ενός φιρμανίου (28-2/11-3-1870), που αναγνώριζε την αυτόνομη βουλγαρική Εκκλησία, την επονομαζόμενη βουλγαρική Εξαρχία. Επιπλέον, σύμφωνα με αυτό, διευρύνονταν τα γεωγραφικά όρια της εκκλησιαστικής αυτονομίας των Βουλγάρων εν συγκρίσει με το πατριαρχικό σχέδιο επίλυσης του 1867, εφόσον σε μία περιοχή τα δύο τρίτα του τοπικού πληθυσμού επιθυμούσαν να ενσωματωθούν στη βουλγαρική Εξαρχία.

Το εν λόγω φιρμάνι υπήρξε η απαρχή (δημιούργησε τις προϋποθέσεις) για τη δημιουργία περαιτέρω προστριβών μεταξύ του ελληνικού και του βουλγαρικού στοιχείου. Έτσι ανοίχθηκαν οι ασκοί του Αιόλου, οι οποίοι οδήγησαν την έξαρση του ελληνοβουλγαρικού ανταγωνισμού. Έκτοτε περιοχές όπου συμβίωναν Έλληνες και Βούλγαροι έγιναν συχνά πεδίο συγκρούσεων, για το ποία από τις δύο εθνοτικές ομάδες θα επικρατούσε. Οι ιεράρχες του ευρύτερου βουλγαρικού χώρου που έπαιρναν το μέρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αντιμετώπιζαν την εχθρότητα των Βουλγάρων εθνικιστών και έτσι πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν στην Εξαρχία, χαρακτηριζόμενοι ως Βούλγαροι, στρεφόμενοι πλέον κατά των Ελλήνων πατριαρχικών.
Όσοι λοιπόν εντάσσονταν στη βουλγαρική Εξαρχία θεωρούνταν Βούλγαροι, ενώ όσοι παρέμεναν πιστοί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θεωρούνταν Έλληνες. Αυτό λοιπόν υπήρξε από το 1870 και έπειτα το βασικότερο κριτήριο εθνοτικού προσδιορισμού και διαχωρισμού μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων....

http://www.naxostimes.gr/politismos/13566-i-ethniki-afypnisi-ton-voulgaron-kai-i-idrysi-tis-voulgarikis-eksarxias-tou-thanasi-kotsaki

Πότε θα νυμφευθείς Θαλή;

Ρωτούσε επίμονα η μητέρα του τον Θαλή τον Μιλήσιο πότε θα νυμφευθεί.– «Ούπω καιρός». Τής έλεγε εκείνος. Δεν είναι ακόμη καιρός.Έπειτα από πολύ καιρό η μητέρα του επανήλθε. Πότε επιτέλους θα παντρευτείς; ρώτησε με αγωνία.– «Ουκέτι καιρός» απάντησε αυτή τη φορά. Πέρασε πια ο καιρός.

1. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει: "όταν το παιδί σου γίνει 17 ετων, πάντρεψέ το, για να μη πάει στις πόρνες".

2. Μία Μητρόπολη έβγαλε φιρμάνι που λέει πως, η διαφορά ηλικίας ενός ανδρός από την γυναικα που θα νυμφευτει, πρέπει να ειναι μέχρι 12 έτη (της γυναικός από τον άνδρα της μέχρι 5).

3. Όταν ήμουν 32 ετων μία Μοναχή στα Ιεροσόλυμα μου ειπε πως μέχρι τα 35 να έχω παντρευτει, "τί θα σε κάνει μετά, θα σου δίνει τσάι;", μου ειπε.

4. σήμερα ειδα έναν 50άρη και του ειπα να παντρευτει μία γυναικα από 38 ετων και άνω...(βλέπε νούμερο 2).

5. έχοντας υπ'όψιν τα ανωτέρω και με δεδομένο ότι τα όρια ηλικίας γάμου άλλαξαν, μπορουμε να προτείνουμε στους ανθρώπους να έρχονται εις γάμου κοινωνίαν και να μην απελπίζονται. για παράδειγμα, όταν κάποιος νέος ειναι 23 ετων, έχει να διαλέξει ανάμεσα σε κοπέλες ηλικίας 17-23 (ή 17-28). αν ειναι 30 ετων, οι υποψήφιες ειναι περισσότερες, 18-30 (ή 18-35)! αν ειναι 34, 22-34...

βέβαια, δεν πρέπει να ξεχναμε το "ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».

γ....γιατί χανόμαστε

σχολιασμός του άρθρου του π. Α. Κονάνου

ΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ;… 

ναι, αφου μετανοήσουν. διαφορετικά μπορει να πάθουν ζημιά.

- Δεν επιτρέπεται να κοινωνήσεις φέτος τα Χριστούγεννα, Γιάννη μου. Τον λόγο, τον ξέρεις: έχεις σχέσεις με την Ελένη ενώ δεν είστε παντρεμένοι. Μπορεί να σε πονάει η στάση μου, μα αυτή είναι η ποιμαντική θεραπευτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Για το καλό σου. Δεν είναι ό, τι να ‘ναι ο Χριστός, δεν κάνει να βεβηλώνουμε το Μυστήριο, με μια ασεβή προσέγγιση. 

σωστός!

- Μάλιστα, πάτερ μου. Και πέρυσι το ίδιο μου είπες όμως. Και πάλι δεν κοινώνησα. Ούτε το Πάσχα με άφησες. Ούτε το Δεκαπενταύγουστο. Για τον ίδιο πάλι λόγο. Τον ένα λόγο. 

όταν δεν κάνεις υπακοή, φίλε μου,  σε έναν πνευματικό ή φεύγεις ή σε διώχνει. εσύ, γιατί κόλλησες έτσι;

Δεν θυμάμαι όμως να πρόσεξες τις τόσες φορές που βοηθάω φτωχούς στην ανάγκη τους, ή την άλλη φορά που βρήκα δουλειά σε μια φίλη μου, ή που αγαπώ πολύ την Παναγία και κάθε μέρα κάνω την Παράκλησή της.

μεγάλε, ξεπέρασες και τον φτωχούλη του Θεου. να σου στείλουμε και το βιογραφικό μας να μας βρεις καμιά δουλειά...όσο για την αγάπη σου για την Παναγία...μαλλον δεν στέκει έτσι που το γράφεις. μπερδεύεις τα μέλια με τις μύξες...η καλογερική-καλογερική αλλά και το σεξ - σεξ, ε; καλός συνδυασμός...

 Και το ότι δεν κουτσομπολεύω τη ζωή των άλλων και δεν κατακρίνω, ενώ με αδικούν συχνά στη δουλειά. 

ωραιος. αφου δεν κουτσομπολεύεις εισαι καλός χριστιανός. είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου (και της Ελενίτσας). επίσης, πως συνδέεται το ότι δεν κατακρίνεις ενω σε αδικουν συχνά στη δουλειά; μαλλον "ασύνδετο σχημα" χρησιμοποίησες.

Δηλαδή, θέλω να πω, εκεί που δίνει μεγάλη έμφαση ο Χριστός, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ. 

δεν κάνει να υπερηφανευόμαστε. τα χάνουμε όλα...

Τόσο μπορώ, τόσο κάνω. 

λάθος, φίλε μου. πρέπει να κάνουμε και όσα δεν μπορουμε (με την βοήθεια του Θεου, βέβαια).

Εσύ, όμως, πάτερ μου, εστιάζεις μόνο σε ένα σημείο της ζωής μου, μόνο εκεί, σταθερά εκεί, στο κομμάτι μου αυτό, το ερωτικό. 

έτσι, μπράβο. πες τα μεγάλε. έλα στο ψητό.

Δεν σε θυμάμαι, όμως, καλέ μου πατέρα, να μου έδωσες μια θεραπευτική ποιμαντική για τις φορές που πληγώθηκα στη ζωή, ή να νοιάστηκες ουσιαστικά για τη μοναξιά μου, ή για τις φορές που έφαγα πόρτα από όσες κοπέλες πλησίασα για κάτι πιο σοβαρό, κι ένιωσα άχρηστος, ανίκανος, άσχημος κι ανεπιθύμητος.

κάθε γυναικα, όπως και κάθε άντρας, έχει δικαίωμα να ρίχνει χυλόπιτες. λίγη ταπείνωση δεν βλάπτει. και γιατί αισθάνεσαι μοναξιά; δεν κάνεις την Παράκληση της Παναγίας; τί άλλο θέλεις;

 Δεν σε θυμάμαι, πατέρα μου, να επούλωσες τις ψυχικές πληγές που ως τώρα με τόση εμπιστοσύνη σου έδειξα, ούτε θυμάμαι να μου βάζεις αυτό που λέει κάπου ο Χριστός, το λάδι του καλού Σαμαρείτη. 

ίσως δεν ειναι έξτρα παρθένο το ελαιόλαδο, γι'αυτό δεν πιάνει...


Δεν στάθηκες δίπλα μου όταν κόπηκα στο δίπλωμα οδήγησης, κι όταν η μάνα μου έπιασε τον πατέρα μου με άλλη, είπες απλά ότι ¨ο κόσμος μας γέμισε αμαρτίες ζώντας μακριά απ’ το Χριστό¨. 

τα εν οίκω μη εν δημω...όσο για το δίπλωμα, δεν πειράζει, την άλλη φορά. κάνε και καμία προπόνηση μέσα σε γήπεδο, να αισθάνεσαι άνετα...

Είναι συχνά τα επιτίμιά σου για τα σεξουαλικά μου θέματα, πατέρα μου, μα δεν είσαι δίπλα μου στο κλάμα μου, τις ατέλειωτες νύχτες της κατάθλιψης, που μόνο τα χάπια, το ποτό και τα τσιγάρα με παρηγορούν και με κοιμίζουνε λιγάκι τις πρωινές ώρες. 

τώρα μας τα χάλασες. εσύ, παιδί μου, εισαι ψυχάκιας και θέλεις και γυναικα; να την χαντακώσεις; δεν είμαστε καθόλου καλά.


Για όλα αυτά τα βάσανά μου, εισπράττω τη σιωπή σου, και μια ηχηρή απουσία θεραπευτικής – όπως λες- προσέγγισης, πέρα από γενικόλογα και στείρα ευχολόγια. 

άντε σα πέρα, πιδί μ...βάσανα έχει όλος ο κόσμος. τί να κάνουμε; κάνε τις Παρακλήσεις στη Θεοτόκο, κόψε τις σεξουαλικές σου σχέσεις με την κοπέλα, που σε ανέχεται αν και ψυχάκιας, κοίτα τη δουλειά σου και έχει ο Θεός. εργασία και χαρά. καλά εισαι κι έτσι.

Και τώρα, πάλι το ίδιο κάνεις: Προσπερνάς ένα σωρό σημεία της ζωής μου, δεν δίνεις καμία σημασία για όσα προσπαθώ φιλότιμα να κάνω, και μου απαγορεύεις να πάρω μέσα μου το Χριστό, μόνο για ένα και μόνο λόγο!! 

και τί να την κάνεις την Θεία Κοινωνία, "ωρε Μητρο μ; καλά ησουν στα Άγραφα , τί γύρευες στον κάμπο; "εσύ εισαι καλός άνθρωπος. οι καλοί άνθρωποι πανε στον Παράδεισο. αν όμως κοινωνήσεις αναξίως, μπορει να βρεθεις στην Κόλαση.

Ενώ σου λέω από πέρυσι ότι το θέλω πολύ να κοινωνήσω! Και ζητάς, προκειμένου να μεταλάβω, να ξεκόψω από όλα, να γίνω ένας άλλος άνθρωπος, και να μην είμαι τελικά ο εαυτός μου. Ζητάς να γίνω καλός, άγιος, εγκρατής, όσιος, με έναν τρόπο όμως που δεν αντέχω ακόμα εγώ, και ούτε μου βγαίνει. 
Και χρησιμοποιείς το Χριστό, που είναι ο θεραπευτής, ο Γιατρός, το Φάρμακο, το έλεος και η αγάπη, για να με τιμωρήσεις, δήθεν…ποιμαντικά. 

αχ, το καημένο το παιδάκι. του κόβουνε τη φόρα. ο σαρκικός έρωτας ειναι έτοιμος να τον ανεβάσει στα ουράνια και η Εκκλησία δεν το καταλαβαίνει! αισχος, ντροπή! τί κατάντια των πνευματικων ειναι αυτή; μείνε ο εαυτός σου, ρε φίλε, και άσε τα πνευματικά για άλλους. γιατί δηλαδή να πάθεις ψυχολογικά; εισαι που εισαι, να αποτελειωθεις τελείως;



- Κοίτα, Γιάννη μου, περιμένει πολύς κόσμος απέξω, δεν έχω χρόνο για πολλές συζητήσεις τώρα. Καταλαβαίνω την αντίδρασή σου και τον πιθανό θυμό σου. Πάντως, δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν τα έχεις καταλάβει σωστά όλα αυτά. Κρύβεται μια βαθιά θεολογία πίσω από όλα αυτά που εσύ παρεξηγείς. Θα τα πούμε μια άλλη φορά, όμως, παιδί μου. 

σωστός ο παππούλης! ειναι βαθιά η θεολογία του σέξ...

- Δεν ξέρω αν θα υπάρξει άλλη φορά, πάτερ μου. Θα το σκεφτώ πολύ να ξανάρθω. 

μή μας το κάνεις αυτό! έλεος! πού μας αφήνεις ορφανούς;

Διότι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, στο έχω ξαναπεί, έρχομαι κοντά σου χάλια, και φεύγω ακόμα πιο χάλια. 

γιατί μας φτύνεις έτσι, παιδάκι μου; πως θα υποφέρουμε τέτοιο φτύσιμο; θα πέσουμε κι εμεις, όπως κι εσυ, στα χάπια (μή γένοιτο).

Καλά Χριστούγεννα, πάτερ μου. 

αμήν!!

Μια τελευταία απορία μόνο να σου πω – που κρύβει όντως και λίγη περίεργεια- , πατέρα μου: Εσένα, άραγε, ποιος σε ποιμαίνει;.. Πού γαλουχήθηκες ώστε να με πονάς έτσι. Συγγνώμη για το θάρρος ή θράσος μου - πες το όπως θες- μα ήθελα από καιρό να στα πω όλα αυτά…. 

ειχες δεν ειχες το έρριξες το φαρμάκι σου. τί να κάνουμε; η αξιολόγηση ειναι για όλους. ο Θεός να συγχωρέσει υμιν και ημιν.

Άντε, καλά Χριστούγεννα, σε σένα και όλους τους ¨αγίους¨ της παρέας σου, πάτερ μου. Εγώ τελικά, όπως αποδείχτηκε απ’ την αξιολόγησή σου, ανήκω στους άλλους. Τους αλήτες. Που μένουν τελικά ακοινώνητοι από σένα, πατέρα μου, μα σίγουρα μπορούν κι αυτοί να βρουν μια ακρούλα μέσα στη φάτνη του Χριστού, που ήρθε γι’ αυτό ακριβώς το περιθώριο, κι ακολούθησε την ποιμαντική της ¨σταυρικής αγκαλιάς¨, κι όχι του χειρισμού, των εύκολων επιτιμίων και της ενοχικής τρομοκρατίας, που αφήνει στην απέξω την Ελενίτσα και το Γιάννη που αγκαλιάζονται με αγάπη, μα είναι ανύπαντροι ακόμα.

ω.....πολλή ηδονή... πάτερ, ξεπέρασες και τον γιανναρα και την φάρα και την θερμοφόρα...

τέλος, μοιάζουν τα ανωτέρω με τις απόψεις ενός προτεστάντη. σελίδα 42-46 στο ανθολόγιο που έκανα με τον παρακάτω σχολιασμό 
 https://docs.google.com/document/d/1AnhHTJUgGr7a5K0YUZXUjaHHGYXcS0LlLPWfYi2gDpg/edit?usp=sharing
σχόλιο στα ανωτέρω αιρετικά

1. άλλο η Παλαιά Διαθήκη και άλλο η Καινή
2. η ένωση ανδρός και γυναικός μπορει να θεωρηθει γάμος αλλά παράνομος. ειναι πορνεία. βέβαια, αν ακολουθήσει το Μυστήριο συγχωρουνται για την πορνεία τους οι νέοι που παντρεύτηκαν.
3. μπορει να μην υπηρχε ιερολογία του γάμου στην Παλαιά Διαθήκη και μέχρι τον 9ο αι.  μ. Χ. αλλά, αν δεν γινόταν η συμφωνία με τον πεθερό, ο άνδρας δεν κοιμόταν με την αρραβωνιαστικιά του. αν κοιμόντουσαν πρίν την άδεια από τον πεθερό, ηταν πορνεία.

Ο Χριστός ηταν προσωρινός μετανάστης μέσα στο ίδιο κράτος όχι πρόσφυγας

1. η Ιουδαία και η Αίγυπτος ήταν και οι δύο μέσα στα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

2. θεωρούντο Ρωμαίοι πολίτες (υπό την έννοια του υποτελούς στην Ρώμη) που πλήρωναν φόρους στη Ρώμη
3. το να φύγουν ο Ιωσήφ και η Παναγία από τα μέρη τους και να πάνε στην Αίγυπτο, που ήταν τότε κάτω από τον προσωπικό έλεγχο του ίδιου του Αυγούστου, είναι σαν κάποιος σήμερα στις ΗΠΑ να μετακομίζει από τη Νέα Υόρκη στο Τέξας.

http://redskywarning.blogspot.com/2018/12/blog-post_26.html

τί ταϊζουμε τα σκυλιά;

Ματθ. ιε’, 26 οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.

“δεν είναι καλόν να πάρη κανείς το ψωμί από τα τέκνα του και να το ρίψη εις τα σκυλάκια”. Εκείνη δε είπε· “ναι, Κύριε, σωστό είναι αυτό· αλλά και τα σκυλάκια τρώγουν από τα ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων των”.
“It is not good to take the children’s bread and toss it to dogs.”

27 She said, “Yes, Lord. But even the dogs eat the crumbs that fall off their masters’ table.”

στο ανωτέρω χωρίο βλέπουμε πως τα σκυλιά δεν πρέπει να τα ταϊζουμε με ειδικές ζωοτροφές αλλά με τα περισσεύματα από τα φαγητά μας. σήμερα μιλανε όλοι για κρίση αλλά τα σουπερ μαρκετ ειναι γεματα ζωοτροφές!

ανεξάρτητα από το ποιός κυβερνάει, το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα ανέβηκε κατακόρυφα μέρα με τη μέρα τα τελευταια 50 χρόνια.

και το κήρυγμα για την σημερινή ζωολατρεία:

https://frgewrgios.blogspot.com/2018/10/blog-post.html

όλος ο Άδης, που προσωρινά κρατάει τις ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών μαζί με ένα πλήθος πονηρών πνευμάτων (μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία), δεν είναι ανάγκη να είναι μεγάλος: αρκεί το μέγεθος μιας κεφαλής καρφίτσας και περισσεύει...!

Και όταν τα άλλα πνευματικά όντα, που συνοπτικά λέγονται άγγελοι, έρχονται να ενεργήσουν στον υλικό κόσμο, η είσοδός τους γίνεται από κάποιο σημείο μηδενικών διαστάσεων, διότι με την ουσία τους δεν καταλαμβάνουν χώρο, εφόσον ως πνευματικά όντα ανήκουν σε άλλη κτίση, όπως και οι ψυχές μας. Μπορεί τα πνεύματα να έχουν μεγάλο ή μικρό πεδίο δράσης, και να παίρνουν διάφορες μορφές, αλλά με την ουσία τους δεν καταλαμβάνουν χώρο...
Ο περιορισμός, επομένως, της δράσης των πονηρών πνευμάτων δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιου υλικού φραγμού, αλλά μόνο πνευματικής αντιμετώπισης με τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Εκκλησία (Μυστήρια, προσευχή, νηστεία, το σημείο του σταυρού κ.ά.). Αναγράφεται στο Συναξαριστή ότι ο οσιομάρτυς άγιος Κόνων ο Ίσαυρος (+5 Μαρτίου) είχε διδαχθεί από τον αρχάγγελο Μιχαήλ πως (με τη δύναμη της προσευχής, λόγω και της καθαρότητας του βίου του) να δεσμεύει τους δαίμονες, οι οποίοι είναι άγγελοι πονηροί, σε μικρά δοχεία.
Δεν είναι όμως το περίεργο ότι σε λίγο χώρο μπορούν να "χωρέσουν" τα πνεύματα, αφού αυτά καταλαμβάνουν μηδενικό (υλικό) χώρο, οπότε όλοςόλος ο Άδης (ή αλλιως το μέρος της "μέσης κατάστασης" που ειναι ο "πρόναος" της Κολάσεως), που προσωρινά κρατάει τις ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών μαζί με ένα πλήθος πονηρών πνευμάτων (μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία), δεν είναι ανάγκη να είναι μεγάλος: αρκεί το μέγεθος μιας κεφαλής καρφίτσας και περισσεύει...!



http://anavaseis.blogspot.com/2013/11/blog-post_2069.html