σχολιασμός του άρθρου του π. Α. Κονάνου
ΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ;…
ναι, αφου μετανοήσουν. διαφορετικά μπορει να πάθουν ζημιά.
- Δεν επιτρέπεται να κοινωνήσεις φέτος τα Χριστούγεννα, Γιάννη μου. Τον λόγο, τον ξέρεις: έχεις σχέσεις με την Ελένη ενώ δεν είστε παντρεμένοι. Μπορεί να σε πονάει η στάση μου, μα αυτή είναι η ποιμαντική θεραπευτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Για το καλό σου. Δεν είναι ό, τι να ‘ναι ο Χριστός, δεν κάνει να βεβηλώνουμε το Μυστήριο, με μια ασεβή προσέγγιση.
σωστός!
- Μάλιστα, πάτερ μου. Και πέρυσι το ίδιο μου είπες όμως. Και πάλι δεν κοινώνησα. Ούτε το Πάσχα με άφησες. Ούτε το Δεκαπενταύγουστο. Για τον ίδιο πάλι λόγο. Τον ένα λόγο.
όταν δεν κάνεις υπακοή, φίλε μου, σε έναν πνευματικό ή φεύγεις ή σε διώχνει. εσύ, γιατί κόλλησες έτσι;
Δεν θυμάμαι όμως να πρόσεξες τις τόσες φορές που βοηθάω φτωχούς στην ανάγκη τους, ή την άλλη φορά που βρήκα δουλειά σε μια φίλη μου, ή που αγαπώ πολύ την Παναγία και κάθε μέρα κάνω την Παράκλησή της.
μεγάλε, ξεπέρασες και τον φτωχούλη του Θεου. να σου στείλουμε και το βιογραφικό μας να μας βρεις καμιά δουλειά...όσο για την αγάπη σου για την Παναγία...μαλλον δεν στέκει έτσι που το γράφεις. μπερδεύεις τα μέλια με τις μύξες...η καλογερική-καλογερική αλλά και το σεξ - σεξ, ε; καλός συνδυασμός...
Και το ότι δεν κουτσομπολεύω τη ζωή των άλλων και δεν κατακρίνω, ενώ με αδικούν συχνά στη δουλειά.
ωραιος. αφου δεν κουτσομπολεύεις εισαι καλός χριστιανός. είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου (και της Ελενίτσας). επίσης, πως συνδέεται το ότι δεν κατακρίνεις ενω σε αδικουν συχνά στη δουλειά; μαλλον "ασύνδετο σχημα" χρησιμοποίησες.
Δηλαδή, θέλω να πω, εκεί που δίνει μεγάλη έμφαση ο Χριστός, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ.
δεν κάνει να υπερηφανευόμαστε. τα χάνουμε όλα...
Τόσο μπορώ, τόσο κάνω.
λάθος, φίλε μου. πρέπει να κάνουμε και όσα δεν μπορουμε (με την βοήθεια του Θεου, βέβαια).
Εσύ, όμως, πάτερ μου, εστιάζεις μόνο σε ένα σημείο της ζωής μου, μόνο εκεί, σταθερά εκεί, στο κομμάτι μου αυτό, το ερωτικό.
έτσι, μπράβο. πες τα μεγάλε. έλα στο ψητό.
Δεν σε θυμάμαι, όμως, καλέ μου πατέρα, να μου έδωσες μια θεραπευτική ποιμαντική για τις φορές που πληγώθηκα στη ζωή, ή να νοιάστηκες ουσιαστικά για τη μοναξιά μου, ή για τις φορές που έφαγα πόρτα από όσες κοπέλες πλησίασα για κάτι πιο σοβαρό, κι ένιωσα άχρηστος, ανίκανος, άσχημος κι ανεπιθύμητος.
κάθε γυναικα, όπως και κάθε άντρας, έχει δικαίωμα να ρίχνει χυλόπιτες. λίγη ταπείνωση δεν βλάπτει. και γιατί αισθάνεσαι μοναξιά; δεν κάνεις την Παράκληση της Παναγίας; τί άλλο θέλεις;
Δεν σε θυμάμαι, πατέρα μου, να επούλωσες τις ψυχικές πληγές που ως τώρα με τόση εμπιστοσύνη σου έδειξα, ούτε θυμάμαι να μου βάζεις αυτό που λέει κάπου ο Χριστός, το λάδι του καλού Σαμαρείτη.
ίσως δεν ειναι έξτρα παρθένο το ελαιόλαδο, γι'αυτό δεν πιάνει...
Δεν στάθηκες δίπλα μου όταν κόπηκα στο δίπλωμα οδήγησης, κι όταν η μάνα μου έπιασε τον πατέρα μου με άλλη, είπες απλά ότι ¨ο κόσμος μας γέμισε αμαρτίες ζώντας μακριά απ’ το Χριστό¨.
τα εν οίκω μη εν δημω...όσο για το δίπλωμα, δεν πειράζει, την άλλη φορά. κάνε και καμία προπόνηση μέσα σε γήπεδο, να αισθάνεσαι άνετα...
Είναι συχνά τα επιτίμιά σου για τα σεξουαλικά μου θέματα, πατέρα μου, μα δεν είσαι δίπλα μου στο κλάμα μου, τις ατέλειωτες νύχτες της κατάθλιψης, που μόνο τα χάπια, το ποτό και τα τσιγάρα με παρηγορούν και με κοιμίζουνε λιγάκι τις πρωινές ώρες.
τώρα μας τα χάλασες. εσύ, παιδί μου, εισαι ψυχάκιας και θέλεις και γυναικα; να την χαντακώσεις; δεν είμαστε καθόλου καλά.
Για όλα αυτά τα βάσανά μου, εισπράττω τη σιωπή σου, και μια ηχηρή απουσία θεραπευτικής – όπως λες- προσέγγισης, πέρα από γενικόλογα και στείρα ευχολόγια.
άντε σα πέρα, πιδί μ...βάσανα έχει όλος ο κόσμος. τί να κάνουμε; κάνε τις Παρακλήσεις στη Θεοτόκο, κόψε τις σεξουαλικές σου σχέσεις με την κοπέλα, που σε ανέχεται αν και ψυχάκιας, κοίτα τη δουλειά σου και έχει ο Θεός. εργασία και χαρά. καλά εισαι κι έτσι.
Και τώρα, πάλι το ίδιο κάνεις: Προσπερνάς ένα σωρό σημεία της ζωής μου, δεν δίνεις καμία σημασία για όσα προσπαθώ φιλότιμα να κάνω, και μου απαγορεύεις να πάρω μέσα μου το Χριστό, μόνο για ένα και μόνο λόγο!!
και τί να την κάνεις την Θεία Κοινωνία, "ωρε Μητρο μ; καλά ησουν στα Άγραφα , τί γύρευες στον κάμπο; "εσύ εισαι καλός άνθρωπος. οι καλοί άνθρωποι πανε στον Παράδεισο. αν όμως κοινωνήσεις αναξίως, μπορει να βρεθεις στην Κόλαση.
Ενώ σου λέω από πέρυσι ότι το θέλω πολύ να κοινωνήσω! Και ζητάς, προκειμένου να μεταλάβω, να ξεκόψω από όλα, να γίνω ένας άλλος άνθρωπος, και να μην είμαι τελικά ο εαυτός μου. Ζητάς να γίνω καλός, άγιος, εγκρατής, όσιος, με έναν τρόπο όμως που δεν αντέχω ακόμα εγώ, και ούτε μου βγαίνει.
Και χρησιμοποιείς το Χριστό, που είναι ο θεραπευτής, ο Γιατρός, το Φάρμακο, το έλεος και η αγάπη, για να με τιμωρήσεις, δήθεν…ποιμαντικά.
αχ, το καημένο το παιδάκι. του κόβουνε τη φόρα. ο σαρκικός έρωτας ειναι έτοιμος να τον ανεβάσει στα ουράνια και η Εκκλησία δεν το καταλαβαίνει! αισχος, ντροπή! τί κατάντια των πνευματικων ειναι αυτή; μείνε ο εαυτός σου, ρε φίλε, και άσε τα πνευματικά για άλλους. γιατί δηλαδή να πάθεις ψυχολογικά; εισαι που εισαι, να αποτελειωθεις τελείως;
- Κοίτα, Γιάννη μου, περιμένει πολύς κόσμος απέξω, δεν έχω χρόνο για πολλές συζητήσεις τώρα. Καταλαβαίνω την αντίδρασή σου και τον πιθανό θυμό σου. Πάντως, δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν τα έχεις καταλάβει σωστά όλα αυτά. Κρύβεται μια βαθιά θεολογία πίσω από όλα αυτά που εσύ παρεξηγείς. Θα τα πούμε μια άλλη φορά, όμως, παιδί μου.
σωστός ο παππούλης! ειναι βαθιά η θεολογία του σέξ...
- Δεν ξέρω αν θα υπάρξει άλλη φορά, πάτερ μου. Θα το σκεφτώ πολύ να ξανάρθω.
μή μας το κάνεις αυτό! έλεος! πού μας αφήνεις ορφανούς;
Διότι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, στο έχω ξαναπεί, έρχομαι κοντά σου χάλια, και φεύγω ακόμα πιο χάλια.
γιατί μας φτύνεις έτσι, παιδάκι μου; πως θα υποφέρουμε τέτοιο φτύσιμο; θα πέσουμε κι εμεις, όπως κι εσυ, στα χάπια (μή γένοιτο).
Καλά Χριστούγεννα, πάτερ μου.
αμήν!!
Μια τελευταία απορία μόνο να σου πω – που κρύβει όντως και λίγη περίεργεια- , πατέρα μου: Εσένα, άραγε, ποιος σε ποιμαίνει;.. Πού γαλουχήθηκες ώστε να με πονάς έτσι. Συγγνώμη για το θάρρος ή θράσος μου - πες το όπως θες- μα ήθελα από καιρό να στα πω όλα αυτά….
ειχες δεν ειχες το έρριξες το φαρμάκι σου. τί να κάνουμε; η αξιολόγηση ειναι για όλους. ο Θεός να συγχωρέσει υμιν και ημιν.
Άντε, καλά Χριστούγεννα, σε σένα και όλους τους ¨αγίους¨ της παρέας σου, πάτερ μου. Εγώ τελικά, όπως αποδείχτηκε απ’ την αξιολόγησή σου, ανήκω στους άλλους. Τους αλήτες. Που μένουν τελικά ακοινώνητοι από σένα, πατέρα μου, μα σίγουρα μπορούν κι αυτοί να βρουν μια ακρούλα μέσα στη φάτνη του Χριστού, που ήρθε γι’ αυτό ακριβώς το περιθώριο, κι ακολούθησε την ποιμαντική της ¨σταυρικής αγκαλιάς¨, κι όχι του χειρισμού, των εύκολων επιτιμίων και της ενοχικής τρομοκρατίας, που αφήνει στην απέξω την Ελενίτσα και το Γιάννη που αγκαλιάζονται με αγάπη, μα είναι ανύπαντροι ακόμα.
ω.....πολλή ηδονή... πάτερ, ξεπέρασες και τον γιανναρα και την φάρα και την θερμοφόρα...
τέλος, μοιάζουν τα ανωτέρω με τις απόψεις ενός προτεστάντη. σελίδα 42-46 στο ανθολόγιο που έκανα με τον παρακάτω σχολιασμό
https://docs.google.com/document/d/1AnhHTJUgGr7a5K0YUZXUjaHHGYXcS0LlLPWfYi2gDpg/edit?usp=sharing
σχόλιο στα ανωτέρω αιρετικά
ΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ;…
ναι, αφου μετανοήσουν. διαφορετικά μπορει να πάθουν ζημιά.
- Δεν επιτρέπεται να κοινωνήσεις φέτος τα Χριστούγεννα, Γιάννη μου. Τον λόγο, τον ξέρεις: έχεις σχέσεις με την Ελένη ενώ δεν είστε παντρεμένοι. Μπορεί να σε πονάει η στάση μου, μα αυτή είναι η ποιμαντική θεραπευτική που πρέπει να ακολουθήσουμε. Για το καλό σου. Δεν είναι ό, τι να ‘ναι ο Χριστός, δεν κάνει να βεβηλώνουμε το Μυστήριο, με μια ασεβή προσέγγιση.
σωστός!
- Μάλιστα, πάτερ μου. Και πέρυσι το ίδιο μου είπες όμως. Και πάλι δεν κοινώνησα. Ούτε το Πάσχα με άφησες. Ούτε το Δεκαπενταύγουστο. Για τον ίδιο πάλι λόγο. Τον ένα λόγο.
όταν δεν κάνεις υπακοή, φίλε μου, σε έναν πνευματικό ή φεύγεις ή σε διώχνει. εσύ, γιατί κόλλησες έτσι;
Δεν θυμάμαι όμως να πρόσεξες τις τόσες φορές που βοηθάω φτωχούς στην ανάγκη τους, ή την άλλη φορά που βρήκα δουλειά σε μια φίλη μου, ή που αγαπώ πολύ την Παναγία και κάθε μέρα κάνω την Παράκλησή της.
μεγάλε, ξεπέρασες και τον φτωχούλη του Θεου. να σου στείλουμε και το βιογραφικό μας να μας βρεις καμιά δουλειά...όσο για την αγάπη σου για την Παναγία...μαλλον δεν στέκει έτσι που το γράφεις. μπερδεύεις τα μέλια με τις μύξες...η καλογερική-καλογερική αλλά και το σεξ - σεξ, ε; καλός συνδυασμός...
Και το ότι δεν κουτσομπολεύω τη ζωή των άλλων και δεν κατακρίνω, ενώ με αδικούν συχνά στη δουλειά.
ωραιος. αφου δεν κουτσομπολεύεις εισαι καλός χριστιανός. είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου (και της Ελενίτσας). επίσης, πως συνδέεται το ότι δεν κατακρίνεις ενω σε αδικουν συχνά στη δουλειά; μαλλον "ασύνδετο σχημα" χρησιμοποίησες.
Δηλαδή, θέλω να πω, εκεί που δίνει μεγάλη έμφαση ο Χριστός, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ.
δεν κάνει να υπερηφανευόμαστε. τα χάνουμε όλα...
Τόσο μπορώ, τόσο κάνω.
λάθος, φίλε μου. πρέπει να κάνουμε και όσα δεν μπορουμε (με την βοήθεια του Θεου, βέβαια).
Εσύ, όμως, πάτερ μου, εστιάζεις μόνο σε ένα σημείο της ζωής μου, μόνο εκεί, σταθερά εκεί, στο κομμάτι μου αυτό, το ερωτικό.
έτσι, μπράβο. πες τα μεγάλε. έλα στο ψητό.
Δεν σε θυμάμαι, όμως, καλέ μου πατέρα, να μου έδωσες μια θεραπευτική ποιμαντική για τις φορές που πληγώθηκα στη ζωή, ή να νοιάστηκες ουσιαστικά για τη μοναξιά μου, ή για τις φορές που έφαγα πόρτα από όσες κοπέλες πλησίασα για κάτι πιο σοβαρό, κι ένιωσα άχρηστος, ανίκανος, άσχημος κι ανεπιθύμητος.
κάθε γυναικα, όπως και κάθε άντρας, έχει δικαίωμα να ρίχνει χυλόπιτες. λίγη ταπείνωση δεν βλάπτει. και γιατί αισθάνεσαι μοναξιά; δεν κάνεις την Παράκληση της Παναγίας; τί άλλο θέλεις;
Δεν σε θυμάμαι, πατέρα μου, να επούλωσες τις ψυχικές πληγές που ως τώρα με τόση εμπιστοσύνη σου έδειξα, ούτε θυμάμαι να μου βάζεις αυτό που λέει κάπου ο Χριστός, το λάδι του καλού Σαμαρείτη.
ίσως δεν ειναι έξτρα παρθένο το ελαιόλαδο, γι'αυτό δεν πιάνει...
Δεν στάθηκες δίπλα μου όταν κόπηκα στο δίπλωμα οδήγησης, κι όταν η μάνα μου έπιασε τον πατέρα μου με άλλη, είπες απλά ότι ¨ο κόσμος μας γέμισε αμαρτίες ζώντας μακριά απ’ το Χριστό¨.
τα εν οίκω μη εν δημω...όσο για το δίπλωμα, δεν πειράζει, την άλλη φορά. κάνε και καμία προπόνηση μέσα σε γήπεδο, να αισθάνεσαι άνετα...
Είναι συχνά τα επιτίμιά σου για τα σεξουαλικά μου θέματα, πατέρα μου, μα δεν είσαι δίπλα μου στο κλάμα μου, τις ατέλειωτες νύχτες της κατάθλιψης, που μόνο τα χάπια, το ποτό και τα τσιγάρα με παρηγορούν και με κοιμίζουνε λιγάκι τις πρωινές ώρες.
τώρα μας τα χάλασες. εσύ, παιδί μου, εισαι ψυχάκιας και θέλεις και γυναικα; να την χαντακώσεις; δεν είμαστε καθόλου καλά.
Για όλα αυτά τα βάσανά μου, εισπράττω τη σιωπή σου, και μια ηχηρή απουσία θεραπευτικής – όπως λες- προσέγγισης, πέρα από γενικόλογα και στείρα ευχολόγια.
άντε σα πέρα, πιδί μ...βάσανα έχει όλος ο κόσμος. τί να κάνουμε; κάνε τις Παρακλήσεις στη Θεοτόκο, κόψε τις σεξουαλικές σου σχέσεις με την κοπέλα, που σε ανέχεται αν και ψυχάκιας, κοίτα τη δουλειά σου και έχει ο Θεός. εργασία και χαρά. καλά εισαι κι έτσι.
Και τώρα, πάλι το ίδιο κάνεις: Προσπερνάς ένα σωρό σημεία της ζωής μου, δεν δίνεις καμία σημασία για όσα προσπαθώ φιλότιμα να κάνω, και μου απαγορεύεις να πάρω μέσα μου το Χριστό, μόνο για ένα και μόνο λόγο!!
και τί να την κάνεις την Θεία Κοινωνία, "ωρε Μητρο μ; καλά ησουν στα Άγραφα , τί γύρευες στον κάμπο; "εσύ εισαι καλός άνθρωπος. οι καλοί άνθρωποι πανε στον Παράδεισο. αν όμως κοινωνήσεις αναξίως, μπορει να βρεθεις στην Κόλαση.
Ενώ σου λέω από πέρυσι ότι το θέλω πολύ να κοινωνήσω! Και ζητάς, προκειμένου να μεταλάβω, να ξεκόψω από όλα, να γίνω ένας άλλος άνθρωπος, και να μην είμαι τελικά ο εαυτός μου. Ζητάς να γίνω καλός, άγιος, εγκρατής, όσιος, με έναν τρόπο όμως που δεν αντέχω ακόμα εγώ, και ούτε μου βγαίνει.
Και χρησιμοποιείς το Χριστό, που είναι ο θεραπευτής, ο Γιατρός, το Φάρμακο, το έλεος και η αγάπη, για να με τιμωρήσεις, δήθεν…ποιμαντικά.
αχ, το καημένο το παιδάκι. του κόβουνε τη φόρα. ο σαρκικός έρωτας ειναι έτοιμος να τον ανεβάσει στα ουράνια και η Εκκλησία δεν το καταλαβαίνει! αισχος, ντροπή! τί κατάντια των πνευματικων ειναι αυτή; μείνε ο εαυτός σου, ρε φίλε, και άσε τα πνευματικά για άλλους. γιατί δηλαδή να πάθεις ψυχολογικά; εισαι που εισαι, να αποτελειωθεις τελείως;
- Κοίτα, Γιάννη μου, περιμένει πολύς κόσμος απέξω, δεν έχω χρόνο για πολλές συζητήσεις τώρα. Καταλαβαίνω την αντίδρασή σου και τον πιθανό θυμό σου. Πάντως, δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν τα έχεις καταλάβει σωστά όλα αυτά. Κρύβεται μια βαθιά θεολογία πίσω από όλα αυτά που εσύ παρεξηγείς. Θα τα πούμε μια άλλη φορά, όμως, παιδί μου.
σωστός ο παππούλης! ειναι βαθιά η θεολογία του σέξ...
- Δεν ξέρω αν θα υπάρξει άλλη φορά, πάτερ μου. Θα το σκεφτώ πολύ να ξανάρθω.
μή μας το κάνεις αυτό! έλεος! πού μας αφήνεις ορφανούς;
Διότι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, στο έχω ξαναπεί, έρχομαι κοντά σου χάλια, και φεύγω ακόμα πιο χάλια.
γιατί μας φτύνεις έτσι, παιδάκι μου; πως θα υποφέρουμε τέτοιο φτύσιμο; θα πέσουμε κι εμεις, όπως κι εσυ, στα χάπια (μή γένοιτο).
Καλά Χριστούγεννα, πάτερ μου.
αμήν!!
Μια τελευταία απορία μόνο να σου πω – που κρύβει όντως και λίγη περίεργεια- , πατέρα μου: Εσένα, άραγε, ποιος σε ποιμαίνει;.. Πού γαλουχήθηκες ώστε να με πονάς έτσι. Συγγνώμη για το θάρρος ή θράσος μου - πες το όπως θες- μα ήθελα από καιρό να στα πω όλα αυτά….
ειχες δεν ειχες το έρριξες το φαρμάκι σου. τί να κάνουμε; η αξιολόγηση ειναι για όλους. ο Θεός να συγχωρέσει υμιν και ημιν.
Άντε, καλά Χριστούγεννα, σε σένα και όλους τους ¨αγίους¨ της παρέας σου, πάτερ μου. Εγώ τελικά, όπως αποδείχτηκε απ’ την αξιολόγησή σου, ανήκω στους άλλους. Τους αλήτες. Που μένουν τελικά ακοινώνητοι από σένα, πατέρα μου, μα σίγουρα μπορούν κι αυτοί να βρουν μια ακρούλα μέσα στη φάτνη του Χριστού, που ήρθε γι’ αυτό ακριβώς το περιθώριο, κι ακολούθησε την ποιμαντική της ¨σταυρικής αγκαλιάς¨, κι όχι του χειρισμού, των εύκολων επιτιμίων και της ενοχικής τρομοκρατίας, που αφήνει στην απέξω την Ελενίτσα και το Γιάννη που αγκαλιάζονται με αγάπη, μα είναι ανύπαντροι ακόμα.
ω.....πολλή ηδονή... πάτερ, ξεπέρασες και τον γιανναρα και την φάρα και την θερμοφόρα...
τέλος, μοιάζουν τα ανωτέρω με τις απόψεις ενός προτεστάντη. σελίδα 42-46 στο ανθολόγιο που έκανα με τον παρακάτω σχολιασμό
https://docs.google.com/document/d/1AnhHTJUgGr7a5K0YUZXUjaHHGYXcS0LlLPWfYi2gDpg/edit?usp=sharing
σχόλιο στα ανωτέρω αιρετικά
- άλλο η Παλαιά Διαθήκη και άλλο η Καινή
- η ένωση ανδρός και γυναικός μπορει να θεωρηθει γάμος αλλά παράνομος. ειναι πορνεία. βέβαια, αν ακολουθήσει το Μυστήριο συγχωρουνται για την πορνεία τους οι νέοι που παντρεύτηκαν.
- μπορει να μην υπηρχε ιερολογία του γάμου στην Παλαιά Διαθήκη και μέχρι τον 9ο αι. μ. Χ. αλλά, αν δεν γινόταν η συμφωνία με τον πεθερό, ο άνδρας δεν κοιμόταν με την αρραβωνιαστικιά του. αν κοιμόντουσαν πρίν την άδεια από τον πεθερό, ηταν πορνεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ευπρεπως...