Μέσα στο Ναό

Πῶς μπαίνουμε στόν Ἱερό Ναό 

α) Ἄναμμα τοῦ κεριοῦ. Εἰσερχόμενοι στό Ναό κάνουμε τό σταυρό μας μέ μικρή ὑπόκλιση … Κατευθυνόμαστε, (ἐάν θέλουμε), στό παγκάρι καί παίρνουμε 1 ἤ 2 κεριά· ...

β) Προσκύνηση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Στή συνέχεια κατευθυνόμαστε στά προσκυνητάρια, κάνουμε μία ἤ τρεῖς μικρές μετάνοιες μέ σταυρό, (ἐάν ἔχει κόσμο τίς μετάνοιες τίς κάνουμε ἐνωρίτερα πρίν ἔρθει ἡ σειρά μας γιά νά μήν καθυστεροῦμε τούς ἄλλους) καί ἀσπαζόμαστε τίς Ἅγιες εἰκόνες...

γ) Ἡ ἀμφίεση. Δέν εἰσερχόμεθα στούς Ναούς μέ ὁποιαδήποτε ἀμφίεση...

δ) Οἱ θόρυβοι κατὰ τὴν εἴσοδο…Ἐάν κάνει ζέστη, δέν χρησιμοποιοῦμε “βεντάλια”· εἶναι ἀσεβές, ἐνοχλητικό καί δείχνει πρόσωπα μέ ἔλλειψη ὑπομονῆς καί θυσίας. Δέν ἀναστενάζουμε, οὔτε βγάζουμε ἄναρθρες κραυγές. Δέν σιγοψάλλουμε, (ἐκτός ἐάν αὐτό ἔχει ἐπιτραπεῖ, σύμφωνα μέ τήν ἀρχαία συνήθεια, ἡ ὁποία ὅμως σήμερα δέν εἶναι ἐφικτή), διότι εἶναι ἐνοχλητικό γιά τούς διπλανούς μας.

ε) ῾Η προσωπική περιποίηση. Ὅταν κανείς πρόκειται νά μεταβεῖ στήν Ἐκκλησία, προετοιμάζεται ψυχικῶς ἀλλά καί σωματικῶς ἀπό πλευρᾶς ἐμφανίσεως. ...Ἐάν πάλι μιά γυναίκα, πηγαίνοντας στήν Ἐκκλησία τήν Κυριακή τό πρωΐ, βάφεται (στά μάτια, χείλη, νύχια, πρόσωπο κ.λ.π.), πρέπει νά καταλάβει ὅτι ὅλα αὐτά δέν ἔχουν σχέση μέ ὅ,τι ζητᾶ ὁ Κύριος. Δέν πάει κανείς νά προσκυνήσει ἤ νά κοινωνήσει μέ βαμμένα χείλη. Πρέπει νά σκεφτεῖ ὅτι μέ τήν πράξη της αὐτή δέν γνωρίζει τί ζητᾶ καί τί κάνει, ἐνῶ συγχρόνως λερώνει μέ τά βαψίματά της τίς εἰκόνες, τή λαβίδα καί τό μάκτρο.

στ) ῾Η θέση πού θά σταθοῦμε. Μετά τήν προσκύνηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων, ἀθόρυβα, χωρίς νά ὁμιλοῦμε, χωρίς νά χαιρετοῦμε ἤ πολύ χειρότερα χωρίς ν’ ἁσπαζόμαστε τούς γνωστούς πού βλέπουμε μέσα στό Ναό, πηγαίνουμε καί καταλαμβάνουμε μιά θέση... Ἐάν τήν ὥρα αὐτή πού μπαίνουμε στόν Ναό συμπέσει νά διαβάζεται ὁ Ἑξάψαλμος τοῦ Ὄρθρου ἤ τό Εὐαγγέλιο, σταματᾶμε τήν κίνησή μας στήν εἴσοδο τοῦ κυρίως Ναοῦ. Ἀπό τή θέση αὐτή παρακολουθοῦμε τήν ἀνάγνωση καί μετά τό πέρας συνεχίζουμε τήν κίνησή μας. Ἔτσι πρέπει ἀπό σεβασμό πρός τίς ἱερές αὐτές ἀναγνώσεις. Ἀργότερα στή Μεγάλη Εἴσοδο, δέν γονατίζουμε, διότι τά Τίμια Δῶρα δέν ἔχουν ἀκόμη καθαγιαστεῖ· γονατίζουμε μόνο στά προηγιασμένα. Στή Θ. Κοινωνία ἀπό τό “Μετά φόβου …” μέχρι τό “Πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν”, ἐπειδή ὁ Χριστός εὑρίσκεται μπροστά μας, στήν Ὡραία Πύλη καί κοινωνοῦν οἱ πιστοί, δέν εἶναι σωστό νά καθόμαστε. Στεκόμαστε ὄρθιοι, ὅσοι καί ἄν εἶναι οἱ μεταλαμβάνοντες.

ζ) Προσκύνηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων τοῦ τέμπλου... Δέν προσκυνοῦμε ὅμως τίς εἰκόνες κατά τή διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν, διότι μοιάζει σάν νά γίνεται ἐπίδειξη εὐλαβείας καί τήν ὥρα  τῆς Λατρείας εἶναι ἐνοχλητικό καί διασπαστικό τῆς προσοχῆς τῶν πιστῶν.

η) Ἀναχώρηση ἀπό τόν Ναό. Ὅταν πᾶμε νά ἐκκλησιαστοῦμε, παραμένουμε στόν Ναό μέχρι τό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας … Δέν φεύγουμε ἀπό τήν Θ. Λειτουργία ἐνωρίτερα ἀπό τό «Δι’ εὐχῶν …» διότι εἶναι προσβολή! ...Μετά τό «Δι’ εὐχῶν …» καί τή λήψη τοῦ ἀντιδώρου, σιωπηλοί ἐξερχόμαστε τοῦ Ἱ. Ναοῦ, χωρίς νά ἀρχίζουμε μέσα στόν Ναό τούς χαιρετισμούς, ἀσπασμούς καί συζητήσεις μέ τούς γνωστούς καί συγγενεῖς μας. 

η) Συνάντηση μέ Ἱερέα. Ὅταν εἰσερχόμενοι στόν Ἱερό Ναό συναντηθοῦμε μέ τόν Ἱερέα, τόν χαιρετοῦμε ἐκκλησιαστικά, (ὄχι κοσμικά). Κάνουμε μικρή μετάνοια (ὑπόκλιση) χωρίς νά κάνουμε τόν σταυρό μας, λέγοντας «Εὐλόγησον Πάτερ» ἤ «τήν εὐχή σας Πάτερ» …

θ) Εἴσοδος στό Ἱερό Βῆμα. Κατ’ ἀρχήν ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος στό Ἱερό Βῆμα, βάσει τοῦ 69ου κανόνα τῆς Στ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου· γιά τίς γυναῖκες παντελῶς καί γιά τούς ἄνδρες, ἐφ’ ὅσον δέν ἔχουν ἄδεια ἤ κάποια ἀπόλυτη ἀνάγκη. Κατ’ οἰκονομία γίνεται ἐξαίρεση στίς γυναῖκες πού ὑπηρετοῦν στούς Ναούς, ὡς νεωκόροι, στίς ὁποῖες διαβάζεται εἰδική εὐχή...Ὅσοι λαϊκοί ἔχουν τήν εὐλογία νά διακονοῦν τόν Ἱερέα, Ἐπίτροποι ἤ μικρά παδιά πρέπει νά ἀναλογιστοῦν τή σοβαρότητα καί ἱερότητα τοῦ χώρου καί νά λάβουν ὑπόψη τους τίς ἀπορρέουσες ἀπό τήν εἴσοδό τους αὐτή καί τό διακόνημά τους ὑποχρεώσεις.

(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου, Λατρευτικό Ἐγχειρίδιο. Στοιχεῖα Ἀγωγῆς γιά τήν τάξη καί τή Λατρεία τῆςἘκκλησίας, Β' Ἔκδοση Βελτιωμένη, Θεσσαλονίκη: Συναξάρι 1999, σ. 246-254)

συμπλήρωμα

Στον Όρθρο ασπαζόμαστε μόνο το Ευαγγέλιο και όχι το φελώνιο που καλύπτει τα χέρια του ιερέα.

Όσοι κοινωνουν παίρνουν κατ'ευθείαν αντίδωρο από το πανέρι που βρίσκεται δίπλα. οι υπόλοιποι παίρνουν το αντίδωρο από τον ιερέα στο τέλος.

Το "υπεραγία Θεοτόκε σωσον ημας" οι ψάλτες δεν το λένε δυνατά αλλά χαμηλά, για να ακούγεται ο ιερέας.

το ζέον δεν το ζεσταίνουμε σε πλαστικό δοχειο...

τα αντίδωρα δεν χρειάζεται να τα ξαναϋψώσουμε στο "εξαιρέτως"...

μόνο ο Επίσκοπος μνημονεύει στην Μεγάλη Είσοδο, όχι ο ιερέας.