Εναλλακτικές ή συμπληρωματικές ή αναπληρωματικές θεραπευτικές μέθοδοι (Ομοιοπαθητική, Βελονισμός κλπ)

Εναλλακτικές ή συμπληρωματικές ή αναπληρωματικές θεραπευτικές μέθοδοι (Ομοιοπαθητική, Βελονισμός κλπ)

Βελονισμός, Ομοιοπαθητική, Ρεφλεξολογία ή Ζωνοθεραπεία, Οστεοπαθητική,  Μαγνητοθεραπεία, Σιάτσου, Γιόγκα, Διαλογισμός, Μακροβιοτική, Οργονομία, Αρωματοθεραπεία, Ανθοϊαματική, Χρωματοθεραπεία κ,λπ.

Είναι αυτές οι μέθοδοι συμβατές με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή;

Οι περισσότερο γνωστές από τις "ενεργειακές θεραπευτικές μεθόδους", μερικές από τις οποίες ανα­φέρθηκαν ανωτέρω, επικαλούνται την επενέργεια μιας εξωτερικής "Κοσμικής" ή "Συμπαντικής" ενέργειας, ή "Δύναμης", ή και "Παγκόσμιας Συνείδησης", η οποία, ως η "Υπέρτατη Αρ­χή", ή το "Ένα", ή και το, (εξ αυτού δε και ο αυτοχαρακτηρισμός όλων των ΑΝ.ΘΕ.Μ. ως "ολιστικών" θεραπευτικών μεθόδων) "ρέει και εισδύει παντού". Ο άνθρωπος λοιπόν (κατά τους ακολουθούντες τις θεραπευ­τικές αυτές) ως μια συσκευή, "δέχεται και αποκρυπτογραφεί αυτήν την κοσμική ενέργεια, ανταλλάσσοντας με αυτήν ενέργεια από την δική του ενέργεια, αυτήν δη­λαδή του σώματός του. Και με την αμφίδρομη αυτή "λειτουργία" -όπως ισχυρίζονται- προστατεύεται ο άν­θρωπος από την αρρώστια Και μέσω αυτής αποκαθίσταται η υγεία στον άρρωστο.

2.      Οι της Ομοιοπαθητικής ασπάζονται, όλοι τους απαρεγκλίτως, τους 291 "αφορισμούς" ή δόγματα, ή κανόνες, ή αρχές του ιδρυ­τού της Ομοιοπαθητικής, του Sameuel Hahnemann (Χάνεμαν, 1755-1843), ο οποίος, με το βιβλίο του "Όργανον της Θεραπευτικής Τέ­χνης", το 1810 παρουσίασε τους δυο νόμους του για την ομοιο­παθητική. Αυτοί δε ήσαν: α) ο νόμος των "ομοίων" (εξ ου και "ομοιοπαθητική" η θεραπευτική του) και, β) ο νόμος της "δυναμοποίησης". Αυτούς τους "νόμους", τους "ανακάλυψε" ο Χάνεμαν κατά την προεπιστημονική περίοδο της ια­τρικής, δηλαδή προ της ανακαλύψεως των μικροβίων, των αντιβιοτικών και των εμβολίων.

Ο καθηγητής της πειραματικής φαρμακολογίας Γ. Ιωακείμογλου, πριν από 80 χρόνια περίπου, είχε αποδείξει, το έγραψε στο βιβλίο του "Φαρμακολογία" και εδίδασκε στα μαθήματά του (Όχι δε μόνον αυτός) ότι: "ο νόμος των ομοίων" ήταν μία αυταπάτη του Χάνεμαν. Ο δε "νόμος της δυναμοποίησης" με την οποία "εκπνευματίζεται" η ύλη, αποδει­κνύεται να μη διαθέτει τα απαιτούμε­να επιστημονικά ερείσματα.

Είναι δε πράγματι περίεργο το ότι, οι σημερινοί ομοιοπαθητικοί συνεχίζουν να "πιστεύουν" στη δυναμοποίηση των "φαρμάκων" τους. Να δέχονται δηλαδή ότι, τα ομοιοπα­θητικά τους παρασκευάσματα προερ­χόμενα από το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο, έχουν μέσα στην ουσία τους μια "εσωτερική δύναμη". Ένα είδος "κρυμμένης ενέργειας", η οποία "απελευθερώνεται" με την α­ραίωση -των μεν διαλυτών μέσα σε νερό ή οινόπνευμα, των δε μη δια­λυτών με την ανάμειξή τους με άμυ­λο ή γαλακτοσάκχαρο-. Με την προ­οδευτική δε αραίωση, ύστερα από τους πρώτους λίγους βαθμούς αραί­ωσης, -όπως και οι ίδιοι άλλωστε το παραδέχονται- φθάνουν σε αραιώ­σεις τέτοιες, ώστε να μη υπάρχει πλέ­ον ούτε ένα μόριο από την ουσία στα αραιώματα. Τις τέτοιες δε αραιώ­σεις τις χρησιμοποιούν ως "τα φάρμακά τους". Ισχυριζόμενοι ότι μέσα σε αυτά υπάρχει μια "νέα μορφή ενέργειας", η οποία και αυξάνεται ακόμη περισσότερο στις μεγαλύτερες αραιώσεις, με την δυναμοποίηση, η οποία γίνεται με δονήσεις ή ταρακουνήματα του δια­λύματος ή με την λειοτρίβηση του αραιώματος στο γουδί του φαρμακο­τρίφτη - τώρα, όμως, και με πιο σύγχρονα και βιομηχανοποιημένα μηχα­νικά μέσα.

Με την δυναμοποίηση λοιπόν -όπως ισχυρίζονται- "εκπνευματίζεται η ύλη". Και όσο μεγαλύτερη η αραίωση της ουσίας, τόσο και πιο ελεύθερη, πιο άυλη και αιθέρια γίνεται η «μαγική ιαματική δύ­ναμη" του ομοιοπαθητικού πα­ρασκευάσματος, όπως αυτά περι­γράφονται στους "αφορισμούς" 118, 128 και 269 του Χάνεμαν. Τους οποί­ους ασπάζονται και σε αυτούς αναφέροναι όλοι οι ομοιοπαθητικοί, όπως και γράφουν στα βιβλία τους.

Επιστημονικώς, βεβαίως, δεν υ­πάρχει απόδειξη, περί του ότι η ανατάραξη ενός διαλύματος ή η λειοτρίβηση μιας ουσίας, προσδίδει σε αυτήν μια κάποια πρόσθετη βιοχημική ή θεραπευτική ιδιότητα. Είναι δε εξόχως περίεργο να ισχυρίζονται ότι: με το πράγματι "μηδέν" της ουσίας στα πα­ρασκευάσματά τους, και την απουσία μιας οποιασδήποτε φαρμακολογικής φύσεως δραστικότητας σε αυτά, μπο­ρούν να θεραπεύουν... σχεδόν τα πά­ντα. Τόσο δε πιο γρήγορα, όσο πιο νωρίς αρχίζει η ομοιοπαθητική θερα­πευτική, και όσο οξύτερη είναι μία ασθένεια. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η διακοπή κάθε φαρμάκου της επιστημονικής ιατρικής, διότι δια­φορετικά δεν μπορούν να προκύψουν αποτελέσματα από την ομοιοπαθη­τική θεραπευτική. Αυτό, όμως, προ­φανώς περικλείει κινδύνους, για την υγεία και την ίδια τη ζωή του αρρώ­στου. Αναφέρονται μάλιστα και σχε­τικά δράματα… ακόμη και θάνατοι.

Προ ετών, είχε προκληθεί ευρεία συζήτηση στο περιοδικό της Μητροπόλεως Βόλου "ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ", Μητροπολίτης της οποίας ήταν τότε, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος. Έγραφε δε στο τεύχος του Δεκεμβρίου 1997: «Διαπιστώνομεν ότι η Ομοιοπαθητική αναλαμβά­νει έργον θρησκείας. Ο ομοιοπαθη­τικός ιατρός είναι ένας μυημένος, και σκοπός της ομοιοπαθητικής είναι η λύτρωση του ανθρώπου. Όλα αυτά αποπνέουν θρησκεία και θεολογία... Αυτά λοιπόν, και πάμπολλα άλλα, μας δημιουργούν ανησυχίες και είμε­θα επιφυλακτικοί έναντι της Ομοιο­παθητικής και των συναφών. Εις το χέρι των Ομοιοπαθητικών ευρίσκε­ται πλέον να ξεκαθαρίσουν τί είναι, τί ασκούν, πώς το ασκούν. Και να απορρίψουν τα απορριπτέα πρόσωπα, αρχές και κοσμοθεωριακές αντιλήψεις, που είναι ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη πίστη και ζωή».

3. Οι άλλες "ενεργειακές θεραπευτικές". Η οστεοπαθητική, το βιονεργειακό μασάζ, η ρεφλεξολογία, η αγιουρβέδα, η γιόγκα, ο διαλογισμός, η μακροβιοτική, η οργονομία, η μαγνητοθεραπεία, η σαηεντολογία και ένας τεράστιος αριθμός από "ενεργειακές θεραπευτικές μεθόδους" (υπολογίζονται δε σε περισσότερες από χίλιες), επικαλούνται και αυτές την ίδια "Συμπαντική" ή "Κοσμική Ενέργεια" ή "Βιοε­νέργεια", ή "Αρχή του Όλου". Έτσι δε, προσοικειούνται και αυτές τον τίτλο "ολιστικές". Και την ενέρ­γεια αυτή (δήθεν) την "διοχετεύουν" στον άνθρωπο με διαφόρους τρό­πους ή χειρισμούς ή και τροφικές δί­αιτες,... για να "θεραπεύουν", όπως λένε, από διάφορες αρρώστιες.

Η σύγχρονη όμως ιατρική, με αίσθημα υψηλής ευθύνης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι και αυτών τα αποτελέσματα είναι εκείνα των placebo, δηλαδή των εικονικών φαρμά­κων ή ψευδοφαρμάκων.

Συμπερασματικώς. Όλες οι ιατρικώς Ανορθόδοξες Θεραπευτικές Μέθοδοι (ΑΝ.ΘΕ.Μ.) ενεργούν με την "κοσμική" ή "συ­μπαντική" ενεργειακή δύναμη. Ανα­φέρεται δε αυτή ως: Πράνα από τους Ινδουιστές· Vis Vitalis ή Ζωική Ενέργεια ή Ζωτική Δύναμη, από τους Ομοιοπαθητικούς· Αιθερική ενέργεια ή Βιοενέργεια, από τους Βιταλιστές· ως Παγκό­σμια Συνείδηση ή ως το Όλον, από τους Ινδουϊστάς ... από όπου και "ολιστικές" όλες αυτές οι "θεραπευτικές", όπως αυτοχαρα­κτηρίζονται, και με διάφορα άλλα ονόματα, από άλλους.

Η δύναμη αυτή, όπως υποστηρί­ζουν, "είναι πανταχού παρούσα", ως η "άπειρη σοφία της Φύσης". Ή, με άλλη διατύπωση, ως μία θεότη­τα απρόσωπη, ακαθόριστη, απροσ­διόριστη, η οποία διαχέεται παντού, στη φύση, στα άστρα, στους ανθρώ­πους, στα ζώα, στα φυτά, στα πράγ­ματα, σε κάθε τι το υλικό. Μια αντί­ληψη, δηλαδή, σαφώς πανθεϊστική, με τις δοξασίες Ανατο­λικών Θρησκειών, και κυρίως του Ινδουισμού, με τις "μυστικές", τις "παγανιστικές" και τις "αποκρυφιστικές" παραδοχές.

Συνεπώς, όλες αυτές οι "εναλ­λακτικές, ή συμπληρωματικές, ή αναπληρωματικές και παραδοσιακές θε­ραπευτικές μέθοδοι", εκτός από την Ιατρική, είναι ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ και για την Χριστιανική Θρησκεία και Πίστη.

Η Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, επομένως, η Ι.Σ.Ε.Ε., άλλα και η Ι.Σ.Ι. της Εκκλησίας μας, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους ένα­ντι του ποιμνίου των.

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=274 (Αθανάσιος Β. Αβραμίδης, Καθ. Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)

Σημείωση (Πηγή: 'Ορθόδοξος Τύπος', 2 & 9/12/2005)