περιφορά για προσκύνηση αγίων λειψάνων και εικόνων

σχόλια για ένα άρθρο που αφορουσε την περιφορα αγίων λειψάνων και εικόνων (μου άρεσαν και τα αντέγραψα):
Α.
Ότι γίνονται υπερβολές, δεν χωρεί αμφιβολία. Αλλά ο συγγραφέας χρησιμοποιεί γενικεύσεις και απόλυτο λόγο και δεν βοηθάει τη συζήτηση (όπως φαίνεται και από τα σχόλια που προκαλεί).

Αντί να τονίσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να μη χάσει το συμβάν την πνευματικότητά του (πράγμα που όντως συμβαίνει πολλές φορές), καταλήγει στο άλλο άκρο: ότι όλα γίνονται για το συμφέρον, την προβολή, την εκκοσμίκευση. Όμως:

α) Η υπερβολή μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός «ου κατ' επίγνωσιν» ευσεβούς ζήλου, όχι κατ' ανάγκην φιλοδοξίας, κερδοθηρίας και εκκοσμίκευσης.

β) Δεν αναφέρεται πουθενά στο άρθρο η έννοια της χάρης των αγίων λειψάνων. Αλλά είναι αυτή ακριβώς η χάρη που μπορεί να καταστήσει πηγή αγιασμού και ευλογίας για έναν ΟΝΤΩς πιστό, ένα λείψανο το οποίο μεταφέρθηκε κάπου έστω και χωρίς τον δέοντα σεβασμό.

γ) Και επίσης, ναι: δεν είναι εύκολο για όλους να πάνε να προσκυνήσουν στη Λέσβο την κάρα του αγίου Ραφαήλ ή στο άγιον όρος την Παναγία του Άξιον εστί. Υπάρχει μια οικονομία της εκκλησίας εδώ.

Θα προτιμούσα να έλεγε κάποιος ότι στην εκκλησία είναι σωστό όλες οι πρακτικές, παλιές ή νέες, να ακολουθούν την εκκλησιαστική παράδοση: τόσο ως προς το είδος τους, όσο και ως προς το μέτρο τους. Και ότι αυτό θα έπρεπε να εφαρμοστεί και εδώ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μετακινούνται τα λείψανα για κανένα λόγο.
Β.
Σε επέκταση του πολύ καλού σχολίου του Gregor Xar, ο συγγραφέας του άρθρου γενικεύοντας κάποιες περιπτώσεις, αναιρεί την ουσία της μεταφοράς των αγίων Λειψάνων.

Πρέπει να γίνει σαφές, ότι ο κύριος λόγος της μεταφοράς είναι η προσκύνηση, η εναπόθεση των δεήσεων και η ευλογία. Πώς, δηλαδή, κάποιος μπορεί να προσκυνήσει ένα λείψανο το οποίο βρίσκεται σε τεράστια απόσταση;

Επίσης, δεν υπάρχει είσοδος μήτε εισητήριο. Μπορεί ο καθένας να προσκυνήσει. Είναι εμπόριο και εκμετάλλευση τα 0,30λεπτά για το κεράκι, στα τόσα που κατασπαταλούμε καθημερινά;

Πώς κατηγορούμε την μεταφορά αποτμημάτων ή σκηνωμάτων ιερών Λειψάνων, όταν οι πρώτοι Χριστιανοί έψαχναν τα σιμικίνθια, δηλαδή τα μαντήλια που σκουπίστηκαν οι Απόστολοι, ώστε να θεραπευθούν από τις ασθένειες (Πράξεις 19,12);

Τέλος, θα πρέπει όταν κάποιος θεολογεί να σκέπτεται ορθώς, δίχως επιρροή
άλλων ιδεολογικών απόψεων. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε η επιγραφή της
ιδιότητας του θεολόγου, θα το ταίριαζα σε κάποιον φίλα προσκείμενος στην
αριστερή πολιτική σκηνή. Ειδάλλως, πολεμούμε τον εαυτό μας, εφόσον
Εκκλησία είναι ο ίδιος ο λαός.