Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΗΡΟΣ
(ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ, ΜΕΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΟΥ)
Θ' ακούσης λοιπόντώρα τη διήγηση όχι του Αλκίνου αλλά ενός αλκίμου ανδρός, του Ηρός τουΑρμενίου, που ήταν Πάμφυλος κατά το γένος. Αυτός σκοτώθηκε στον πόλεμο και ότανέπειτ' από δέκα μέρες ήρθαν να παραλάβουν τα σώματα των νεκρών, που βρίσκοντανπια σε αποσύνθεση, το δικό του ήταν ακόμη σώο και ακέραιο· τον μετέφεραν λοιπόνστην πατρίδα του για να τον ενταφιάσουν και ενώ τη δωδέκατη μέρα από το θάνατότου βρισκόταν πια απάνω στη φωτιά, ξανάρθε στη ζωή και άρχισε ν' ανιστορή όσαείχε ιδή στον άλλο κόσμο.
Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΜΙΑ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΤΟ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΕΙΝΑΙΚΑΤΑ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΣΩΣΤΑ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΕΩΣ. ΕΔΩ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ «ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΣΛΟΓΟΣ», Ο ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΠΕΝΑ ΦΩΤΙΖΩΝΤΑΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ, ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ. ΑΛΛΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ,ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΥΣΤΕΡΟΥΣΕ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΙ ΜΕ ΤΗΝΑΚΕΡΑΙΗ ΑΠΟΚΑΛΥΜΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣΔΙΑΘΗΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Ευθύς, τους έλεγε,που βγήκε η ψυχή του, ξεκίνησε με πολλούς άλλους κ' έφτασαν σ' ένα θαυμάσιοτόπο, όπου είδαν δύο χάσματα στη γη, το ένα κοντά στο άλλο, και δύο άλλα απάνωστον ουρανό, κατάντικρυ στα πρώτα. Ανάμεσά τους κάθονταν δικαστές που έβγαζαντην απόφασή τους και πρόσταζαν τους δίκαιουςν' ακολουθήσουν το δρόμο που πήγαινε δεξιά και πάνω μεσ' απ' τον ουρανό, αφούπρωτύτερα τους κρέμαγαν μπροστά σημάδια που έλεγαν τι απόφαση είχαν βγάλει γι'αυτούς στη δίκη· τους άδικουςτουςέστελναν να πάρουν το δρόμο προς τ' αριστερά και κάτω, αφού κρέμαγαν και σ'αυτούς, αλλ' από πίσω, σημείωμα που έλεγε όλες τις πράξεις τους. Ότανπαρουσιάστηκε κι ο ίδιος, του είπαν να φέρη στους ανθρώπους την είδηση για όσασυμβαίνουν εκεί και τον πρόσταξαν να παρατηρήση και να ακούση όλα όσα γίνονταιστον τόπο εκείνο.
Είδε λοιπόν εκείπρώτα τις ψυχές, αφού δικάστηκαν, να ξεκινούν από τα δύο αντικρινά χάσματα τουουρανού και της γης, και από τ' άλλα δύο πάλι, από το ένα της γης ν' ανεβαίνουνψυχές γεμάτες από ακαθαρσία και σκόνη, από τ' άλλο τ' ουρανού να κατεβαίνουνάλλες καθαρές. Όλες έδιναν την εντύπωση πως έρχονται από δρόμο μακρινό, και μ'ευχαρίστηση πήγαιναν να κατασκηνώσουν στο λιβάδι, όπως γίνεται στο πανηγύρι·όσες απ' αυτές γνωρίζονταν χαιρετιούνταν μεταξύ τους και ζητούσαν πληροφορίες, όσες έφταναν από τη γη από τις άλλες για ταεκεί, και όσες από τον ουρανό από τις άλλες για τα δικά τους πάλι περιστατικά.
ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ ΣΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ 1500 ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΕΔΩΜΑΣ ΤΑ ΧΑΛΑΕΙ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ. ΟΛΗ Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΡΙΘΜΟ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝΘΑ ΛΑΒΗ ΤΕΛΟΣ. ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΑΚΤΙΣΤΗ ΚΟΛΑΣΙ. ΣΕ ΟΠΟΙΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΜΑΣ ΒΡΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΙΩΝΙΑ, ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΕΠΑΝΑΠΑΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ, ΟΠΩΣ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΙ. ΜΙΑ ΕΙΝΑΙΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. «ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, ΝΗΦΑΤΕ», ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.
Και ιστορούσαν από τις αναμνήσεις τους μεταξύτους οι πρώτες με θρήνους και με δάκρυα όσα έπαθαν και είδαν κατά την πορείατους κάτω από τη γη ―η διάρκεια της πορείας ήταν χίλια χρόνια―, όσες πάλιέφταναν από τον ουρανό έλεγαν τις ηδονές που δοκίμασαν και το άφραστο κάλλοςτων θεαμάτων που είδαν.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙΠΩΣ ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΒΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ.ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΠΡΟΓΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Ή ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ,ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙ ΠΟΥ ΘΑΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΜΕΣΩ ΜΕΤΑ.
Πολύς καιρός θαχρειαζότανε, φίλε μου Γλαύκων, να καθήσω να σου διηγηθώ τώρα λεπτομέρειες· τωναφηγήσεών του η σύνοψη ήταν η εξής: για όλες τις αδικίες που έκανε καθένας στηζωή του και για όλους όσους αδίκησε, τιμωρήθηκε χωριστά δέκα φορές ―η διάρκειατης κάθε τιμωρίας ήταν εκατό χρόνια, όση είναι και η διάρκεια της ανθρώπινηςζωής― για να πληρώσουν δέκα φορές την πληρωμή κάθε αδικήματος. Έτσι, εκείνοιπου έγιναν αίτιοι πολλών θανάτων με την προδοσία πόλεων ή στρατοπέδων, καιεξανδραπόδισαν ανθρώπους ή έγιναν ένοχοι άλλων κακουργημάτων, υπέφερανδεκαπλάσια βασανιστήρια για κάθε τους έγκλημα, ενώ απεναντίας όσοι έκαμανμεγάλες ευεργεσίες και υπήρξαν δίκαιοι στους ανθρώπους και ευσεβείς απέναντιστους θεούς, έπαιρναν με την ιδίαν αναλογία την ανταμοιβή για τις καλές τουςπράξεις. Όσο για κείνους που πέθαιναν λίγο χρόνο ύστερ' από τη γέννηση τους,έλεγε άλλα που δεν αξίζει τον κόπο να τ' αναφέρω. Υπήρχαν ακόμη ανταμοιβές πολύμεγαλύτερες για όσους σέβονταν τους θεούς και τιμούσαν τους γονείς τους, καθώςκαι βασανιστήρια μεγαλύτερα για τους ασεβείς και τους πατροκτόνους, καθώς καιγια όσους με το χέρι τους έκαμαν φόνους.
Έλεγε μάλιστα ότιήταν παρών εκεί, όταν κάποιος ερώτησε έναν άλλο πού βρίσκεται ο μέγας Αρδιαίος.Αυτός ο Αρδιαίος είχε χρηματίσει τύραννος σε μια πόλη της Παμφυλίας, χίλιαχρόνια πριν, είχε σκοτώσει το γέρο πατέρα του και το μεγαλύτερο αδερφό του καιάλλα πολλά και ανόσια έργα είχε κάμει, καθώς έλεγαν. Αυτός που ρωτήθηκεαπάντησε· «Δεν έφτασε» είπε «και ούτε θα φτάση ποτέ εδώ. Είδαμε όμως ένα από ταφοβερώτερα εκεί θεάματα. Όταν βρισκόμασταν πια κοντά στο υπόγειο χάσμα, έτοιμοιν' ανεβούμε, αφού είχαμε συμπληρώσει όλες τις τιμωρίες μας, βλέπομε ξαφνικάεκείνο τον Αρδιαίο και άλλους πολλούς―σχεδόν οι περισσότεροί τους υπήρξανεπίσης τύραννοι, ήσαν όμως και μερικοί ιδιώτες που είχαν διαπράξει μεγάλακακουργήματα― που όταν ενόμιζαν πια ότιθα βγουν, το στόμιο του χάσματος δεν τους επέτρεπε να περάσουν, αλλ' άρχισε ναμουγκρίζη, όπως έκανε κάθε φορά που δοκίμαζε να βγη ένας από κείνους που τ΄αμαρτήματάτου ήσαν ανίατα ή δεν είχε ακόμα υποστή ολόκληρη την τιμωρία του. Την ώραεκείνη έτρεξαν αμέσως κάτι αγριάνθρωποι, κατακόκκινοι από τη φλόγα, πουκατάλαβαν τι εσήμαινε το μουγκρητό, και τους άλλους τους άρπαξαν και τουςεπήραν από κει, τον Αρδιαίο όμως και μερικούς ακόμη τους έδεσαν χέρια, πόδιακαι κεφάλι, τους έριξαν καταγής, τους έγδαραν και άρχισαν να τους σέρνουν έξωαπό το δρόμο απάνω σε ασπάλαθρους, όπου ξεσκίζονταν οι σάρκες τους· και σ'όσους συναντούσαν εξηγούσαν το γιατί τους μεταχειρίζονταν έτσι κ' έλεγαν ότιπήγαιναν να τους πετάξουν στον Τάρταρο».
Απ' όλους, είπε, τους πολλούς και κάθε λογήςφόβους που δοκίμασαν, κανείς δεν μπορεί να συγκριθή μ' αυτόν, μήπως δηλαδή, τηνώρα που πρόκειται πια να περάσουν το στόμιο, ακουστή εκείνο το μουγκρητό, καιαπερίγραπτη είναι η χαρά εκείνου που μπορεί ν' ανεβή, χωρίς ν' αντηχήση τοστόμιο. Αυτές λοιπόν περίπουείναι οι κρίσεις και οι τιμωρίες και οι αντίστοιχες αμοιβές, που ιστορούσε.
ΣΤΑΑΝΩΤΕΡΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΟΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΛΛΑΕΧΟΥΝ ΤΕΛΟΣ. ΟΠΩΣ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΑΝΩΤΕΡΩ Ο ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥΗΛΙΟΥ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΦΩΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΝΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ Ή ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΠΟΡΕΙΑ. Η ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑΚΑΝΕΙ ΜΕ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΣΕ ΗΛΥΣΙΑ ΠΕΔΙΑ Ή ΜΕ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΤΑΡΤΑΡΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΦΕΡΕΙΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ, ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
ΑΦΟΥ, ΛΟΙΠΟΝ, ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟΦΩΣ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ, ΩΣΤΕ ΝΑΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ; ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΩΣ ΦΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΩΣ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ;
ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕΠΟΛΛΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ, ΟΠΩΣΤΟΥΣ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΝ «ΕΙΜΕΘΑ ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙΝ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ευπρεπως...