Το δυστύχημα για τους Ευρωπαίους goyim (έτσι αποκαλούν οι Σιωνιστές τα έθνη) είναι ότι δεν αντιλήφθηκαν ποιος και τί κρυβόταν πίσω από τον Μαρξ. Ο Μπακούνιν το κατάλαβε έγκαιρα και δεν δίστασε να μιλήσει έξω από τα δόντια:«Ο Μαρξ είναι Εβραίος και είναι περικυκλωμένος από ένα πλήθος μικροπρεπών, περισσότερο ή λιγότερο νοημόνων, ραδιούργων, ευκίνητων, κερδοσκόπων Εβραίων, την ώρα που οι Εβραίοι βρίσκονται παντού, σαν εμπορικοί και τραπεζικοί παράγοντες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων. Εν συντομία (οι Εβραίοι είναι) λογοτεχνικοί μεσάζοντες, την ίδια ώρα που είναι οικονομικοί μεσάζοντες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και με τα οπίσθια τους καθισμένα στον Γερμανικό Τύπο. Αυτοί έχουν γραπώσει τον έλεγχο όλων των εφημερίδων, και μπορείτε να φανταστείτε τι εμετικά έντυπα είναι το αποτέλεσμά τους.
Τώρα, αυτός όλος ο Εβραϊκός κόσμος, ο οποίος συγκροτεί μια σέκτα εκμετάλλευσης, ένα λαό από βδέλλες, ένα αδηφάγο παράσιτο, στην οποία είναι στενά και βαθιά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς να λογαριάζουν όχι μόνο συνοριακές, αλλά επίσης ούτε και πολιτικές διαφορές- αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι στις ημέρες μας, κατά μεγάλο μέρος, στη διάθεση του Μαρξ ή του Ρότσιλντ. Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μια ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο σεβασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο.
Τί κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό Εβραϊκό Έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στο μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξη του.»
Τί κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό Εβραϊκό Έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στο μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξη του.»
Όταν ο Μαρξ μιλούσε εναντίον του καπιταλισμού, στα μέσα του 19ου αιώνα, οι Ρότσιλντ είχαν ήδη ιδρύσει τράπεζες σχεδόν παντού στην Ευρώπη, ήταν οι πασίγνωστοι τοκογλύφοι καπιταλιστές. Ωστόσο, ο πολυγραφότατος Μαρξ δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα μελάνι στα γραπτά του, για να επικρίνει τον οίκο Ρότσιλντ, τον ισχυρότερο εκπρόσωπο του αδίστακτου καπιταλισμού, που έστιβε τα θύματά του για να πολλαπλασιάσει την αμύθητη περιουσία του. Όσοι γνώριζαν τον Μαρξ και δεν ήταν αφελείς, καταλάβαιναν ότι υπήρχε μια ένοχη σχέση μεταξύ Μαρξ και Ρότσιλντ!https://parafilologianews.wordpress.com/2017/10/12/%CE%B7-%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%81%CE%BF%CF%84/
ΜΑΡΞ και ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ρώσος αναρχικός Μιχαήλ Μπακούνιν κερδήθηκε αρχικά από τη ρητορική του Μαρξ. Το 1868 άρχισε να μεταφράζει το Das Kapital (Το Κεφάλαιο) στα ρωσικά, αλλά εγκατέλειψε την προσπάθειά του. Έγραψε:
«Συναντηθήκαμε αρκετά συχνά, επειδή τον θαύμαζα πάρα πολύ για τη γνώση του και για την παθιασμένη και σοβαρή αφοσίωσή του στο ζήτημα του προλεταριάτου, αν και είχε πάντα μέσα σ’ αυτό ένα μίγμα προσωπικής ματαιοδοξίας. Επιδίωξα ανυπόμονα τη συνομιλία του, η οποία ήταν πνευματώδης, εφ’ όσον δεν εμπνεόταν από ασήμαντο φθόνο — που δυστυχώς συνέβαινε πολύ συχνά. Αλλά δεν υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε πραγματική οικειότητα μεταξύ μας. Οι ιδιοσυγκρασίες μας δεν το επέτρεψαν. Με αποκάλεσε συναισθηματικό ιδεαλιστή και είχε δίκιο. Τον αποκάλεσα σκυθρωπό, μάταιο και προδοτικό και είχα επίσης δίκιο». — E. H. Carr: Μιχαήλ Μπακούνιν, (Michael Bakunin σ. 129).
Όταν ο Μπακούνιν άρχισε να αναδύεται ως ιδεολογικός ανταγωνιστής του Μαρξ, ο τελευταίος προσέφυγε σε κάθε βρώμικο τέχνασμα που γνώριζε για να τον δυσφημίσει. Το 1848 δημοσίευσε κάποια δήθεν κουτσομπολιά στην Neue Rheinische Zeitung, ότι υπήρχαν φήμες πως ο Μπακούνιν ήταν κατάσκοπος του Τσάρου. Αυτή η συνολικά αναληθής κηλίδα αποσύρθηκε κατόπιν. Αργότερα, όταν οι δύο τους ανταγωνίστηκαν για την ηγεσία της Πρώτης Διεθνούς, ο Μαρξ αναφέρθηκε στην «ρωσική πανουργία» του Μπακούνιν και περιέγραψε όλους τους οπαδούς του ως «Κοζάκους». Σύμφωνα με τον Nathaniel Weyl: «Ο Μαρξ κέρδισε τη μάχη για τον έλεγχο της Διεθνούς, πρώτιστα επειδή είχε πλούσιους φίλους που πλήρωσαν τα έξοδα ταξιδιού των εκπροσώπων που χρειαζόταν για να του δώσουν την πλειοψηφία. Ο Μπακούνιν στερήθηκε τέτοιων διασυνδέσεων». Ο Μπακούνιν συνειδητοποίησε γρήγορα ότι υπήρχαν περισσότερα σε αυτόν τον «μαρξισμό» από όσα φαίνονταν καθαρά. Στους αποστόλους της επανάστασης του Max Nomad αναφέρεται λέγοντας: «Αυτή η μειονότητα, οι μαρξιστές λένε, θα αποτελείται από εργάτες. Ναι, ίσως από πρώην εργάτες. Και αυτοί, μόλις γίνονται κυβερνήτες ή αντιπρόσωποι των ανθρώπων, θα πάψουν να είναι εργαζόμενοι και θα ατενίσουν ολόκληρο τον κόσμο των χειρωνακτών από τα ύψη του κράτους. Δεν θα αντιπροσωπεύσουν πλέον τους ανθρώπους, αλλά τους ίδιους και τις αξιώσεις τους για να κυβερνήσουν τους ανθρώπους. Όποιος έχει οποιαδήποτε αμφιβολία για αυτό δεν ξέρει την ανθρώπινη φύση.» [Διαπιστώνει άραγε ο αναγνώστης κάποιο δίκιο, στην παραπάνω δήλωση;]http://historyof.demo.kratia.gr/2017/02/27/%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE/
«Πίσω από κάθε τύραννο υπάρχει πάντα ένας Εβραίος». Ο Μαρξ παραδέχθηκε ότι η χριστιανική κοινωνία είχε εξιουδαϊστεί, έτσι γενόμενη όλο και πιο καπιταλιστική και όλο πιο λατρευτική του χρήματος. Κάθε νοήμων άνθρωπος το ήξερε. Στη μέση του πολέμου της Κριμαίας, την 4 Ιανουαρίου του 1856, ο Μαρξ αλαζονικά αποκάλυψε στην New York Daily Tribune ότι υπήρχε μια οργάνωση, η οποία ραδιουργούσε στην Ευρώπη και θα ήταν ο πραγματικός νικητής, όταν η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία αποδυναμωνόντουσαν μετά τις απώλειες σε πολέμους. Άλλοι Εβραίοι υπήρξαν επίσης εξίσου προφανείς. Στο μυθιστόρημά του «Coningsby», ο Benjamin Disraeli (Βενιαμίν Ντισραέλι) περιέγραψε πώς μια μυστική εβραϊκή οργάνωση κυβερνούσε τον κόσμο μέσω των τραπεζών. Έδειξε πόσο εύκολο ήταν για αυτήν την οργάνωση να καταστρέψει αυτοκρατορίες και να εγκαθιδρύσει άλλες, να ανατρέψει άρχοντες και να εγκαταστήσει νέους στη θέση τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Προυντόν, από την πλευρά του, έλεγε: «Oι Rothschild, Crémieux, Marx, Fould, κακοί, χολερικοί, πικροί άνθρωποι, που μας μισούν» και θεωρούσε πως για τα οικονομικά προβλήματα υπεύθυνος ήταν ο καπιταλισμός και ειδικά οι Εβραίοι δανειστές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Ρότσιλντ (Ασκεναζί Εβραίοι της Γερμανίας) κατάφεραν μέσα στον 18ο αιώνα να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, που σταδιακά θα οδηγούσαν στην επίτευξη του μεγάλου σιωνιστικού ονείρου, της δημιουργίας μιας παγκόσμιας και αιώνιας αυτοκρατορίας, όπου θα κυριαρχεί μία οικονομία, ένα κράτος και μια θρησκεία. Αφενός χρησιμοποίησαν τη δύναμη του χρήματος, αφετέρου τον αποκρυφισμό (μαγεία, δαιμονολατρεία), ο οποίος είχε διεισδύσει στην ευρωπαϊκή σκέψη με τη μορφή του ψευδο-φιλοσοφικού συστήματος της Καμπάλα (קַבָּלָה).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, οι Ρότσιλντ με τους καμπαλιστές συνεργάτες τους πέτυχαν να ελέγξουν πλήρως τις κυριότερες τεκτονικές (μασονικές) στοές της Ευρώπης και να τις μετατρέψουν σε καμπαλιστικές-σιωνιστικές οργανώσεις. Έπειτα, μεθόδευσαν τη σύνθεση μιας ακόμη μυστικής οργάνωσης, η οποία θα επιχειρήσει να διαβρώσει κάθε ισχυρή θρησκευτική ή κρατική οντότητα, να αλλοιώσει κάθε κοινωνία, να προκαλέσει συγκρούσεις και πολέμους, μέχρι να διαλυθεί καθετί που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στη μελλοντική αυτοκρατορία.
Συνεργάτης των Ρότσιλντ σε αυτήν την προσπάθεια ήταν ο Γερμανός Βάισχαουπτ (Adam Weishaupt) και η οργάνωση αυτή ονομάστηκε το τάγμα των ιλλουμινάτι (illuminati, οι πεφωτισμένοι), που ιδρύεται το 1776 στη Βαυαρία. Μασόνοι και ιλλουμινάτι γίνονται άμεσα συνεργάτες και συστρατιώτες στον κοινό αγώνα. Και με τους ισχυρούς τραπεζίτες Ρότσιλντ, που άρχισαν λίγο λίγο να υποδουλώνουν το ένα κράτος της Ευρώπης μετά το άλλο, μέσω του τραπεζικού συστήματος, η αόρατη αυτοκρατορία των Σιωνιστών έχει πλέον αρχιστράτηγο, αξιωματικούς, στρατιώτες και άφθονο χρήμα.
Οι πεφωτισμένοι οπαδοί του Βάισχαουπτ, του Τάγματος των ιλλουμινάτι, από τη Γερμανία εξαπλώθηκαν μυστικά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γαλλία συνδέθηκαν, πάντα σε συνεργασία με τους μασόνους, με τους Ιακωβίνους, ενώ στην Αγγλία ίδρυσαν την Ένωση ή Σύνδεσμο των Δικαίων (League of Just, Bund der Gerechten). H Ένωση αυτή επρόκειτο να συνδεθεί με δύο πρόσωπα που επηρέασαν βαθύτατα τη νεότερη ιστορία, τον Μαρξ και τον Ένγκελς, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το 1846 στις Βρυξέλες την Κομμουνιστική Επιτροπή (Communist Corresponding Committee).
Ο Μαρξ (Karl Marx) και ο Ένγκελς (Friedrich Engels) ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Δικαίους του Λονδίνου το 1847, δημιουργώντας την Κομμουνιστική Ένωση (Communist League), ενώ το 1848 δημοσίευσαν το περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο κομμουνισμός εξελίσσεται τόσο σαν θεωρητικό-φιλοσοφικό κίνημα, όσο και σαν πολιτική- κοινωνική δράση.
Οι μεγάλοι στρατηλάτες της ιστορίας, πριν ξεκινήσουν τις μεγάλες εκστρατείες τους ανά την οικουμένη, φρόντιζαν πρώτα να απαλλαγούν από τους …εσωκομματικούς αντιπάλους τους. Όσοι Μογγόλοι αντιτάχθηκαν στον Τζένκις Χαν ή όσοι Άραβες αμφισβήτησαν τον Μωάμεθ, σφαγιάστηκαν. Το ίδιο έγινε και με τους εχθρούς του στρατηλάτη Μαρξ. Τόσο ο Προυντόν, όσο και ο Μπακούνιν «εξοντώθηκαν» πολιτικά και τελικά ο κομμουνισμός και ο χώρος της Αριστεράς υποδουλώθηκαν στον Μαρξ και, κατ’ επέκταση, στους Ρότσιλντ, οι οποίοι φρόντισαν να αποβληθούν από την Α’ Διεθνή οι θεωρίες του Μπακούνιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι, ο καμπαλιστικός μαρξισμός κηρύχθηκε ως η βάση της «ορθόδοξης» Αριστεράς, ενώ οι υπόλοιποι κομμουνιστές θεωρήθηκαν «αιρετικοί» και υπέστησαν το ανάλογο ιδεολογικό πογκρόμ! Ο μη μαρξιστής, μέχρι σήμερα, δεν δικαιούται να είναι Αριστερός, Σοσιαλιστής, Κομμουνιστής. Αναμφίβολα, αν οι ιδέες του Μπακούνιν εξυπηρετούσαν τα σχέδια των Σιωνιστών, θα συνέβαινε το αντίστροφο. Θα μιλούσαμε μέχρι σήμερα για μπακουνισμό, ενώ τον μαρξισμό δεν θα τον γνώριζαν ούτε οι λεξικογράφοι.
Ουσιαστικά, οι Σιωνιστές πέτυχαν μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα να επαναλάβουν ό,τι έκαναν στις τεκτονικές στοές έναν αιώνα πριν. Εισήλθαν στο εσωτερικό (είτε της μασονίας είτε της Αριστεράς), έδωσαν χρήμα στα κατάλληλα πρόσωπα, εξόντωσαν κάθε αντιφρονούντα, και σε λίγα χρόνια κυριάρχησαν ολοκληρωτικά, χωρίς όμως να γίνονται εξωτερικά αντιληπτοί. Πόσοι τέκτονες γνωρίζουν, ακόμη και σήμερα, ότι λατρεύουν τον Εωσφόρο και την Καμπάλα; Ελάχιστοι! Πόσοι αριστεροί συνειδητοποιούν ότι η πολιτική τους ιδεολογία υπηρετεί τυφλά τα σχέδια του Σιωνισμού; Ολίγοι, αλλά εκλεκτοί!
https://www.imdleo.gr/diaf/books/be_God_without_God.pdf
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μπακούνιν χαρακτήριζε τις ιδέες του Μαρξ ως συγκεντρωτικές και πρόβλεψε πως αν ένα μαρξιστικό κόμμα έρθει στην εξουσία, οι ηγέτες του απλά θα αντικαταστούσσαν την άρχουσα τάξη που ανέτρεψαν.[16] Έγραψε χαρακτηριστικά ο Μπακούνιν: «το δήθεν λαϊκό κράτος δεν είναι τίποτα άλλο απο τον δεσποτικό έλεγχο του λαού από μια πολύ μικρή αριθμητικά αριστοκρατία πραγματικών ή ψευδομορφωμένων. Οι αμόρφωτοι, απελευθερωμένοι πλήρως από την διακυβέρνηση, θα μετατραπούν σε ένα πειθήνιο κοπάδι. Τι θαυμάσια απελευθέρωση πραγματικά!...[Οι Μαρξιστές] ισχυρίζονται ότι μόνο η δικτατορία, η δική τους φυσικά μπορεί να εκφράσει την λαϊκή θέληση. Απαντούμε: καμιά δικτατορία δεν έχει άλλο σκοπό παρά την αυτοσυντήρηση της.»[17]
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήδύο διακριτά ρεύματα σχηματίζονται: το ένα, εκπροσωπούμενο από τους Άγγλους, Γερμανούς και γερμανόφωνους Ελβετούς σοσιαλιστές, διαλέγει, με τον Μαρξ, τον κομμουνισμό του κράτους, τουλάχιστον προσωρινά. Το άλλο συγκεντρώνει τους Βέλγους, με τον Cesar de Paepe, τους Ισπανούς, μια μεγάλη μερίδα των Γάλλων, γύρω από τον Ευγένιο Βαρλέν και τους γαλλόφωνους Ελβετούς με τον Μπακούνιν. Αυτή η δεύτερη ομάδα διεκδικεί τώρα τον τίτλο των κολεκτιβιστών για να διαφοροποιηθεί από τους κομμουνιστές. Ένα δεύτερο σημείο διαφοροποιεί τις δυο ομάδες: Το πώς να οργανώσουν την Διεθνή. Οι κομμουνιστές εκθειάζουν το στήσιμο ενός στενού συγκεντρωτισμού και οι κολεκτιβιστές διεκδικούν την πλήρη αυτονομία των οργανώσεων.
σχόλιο:
φυσικά και επικράτησαν οι άγγλοι-γερμανοί-ρότσιλντ-τραπεζίτες-εβραιοι!
διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήο Μαρξ, παρασυρμένος από έναν όχι σπάνιο λογιστικό ντετερμινισμό που τον διακατέχει, παίρνει κατά καιρούς διάφορες εξωφρενικές, όπως η υπεράσπιση της παιδικής εργασίας –και μάλιστα σε ένα από τα πιο προωθημένα έργα του.
σχόλιο:
εργασία και χαρά!
διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορπορατισμός.Ο όρος Σωματειακό Κράτος, κατά μετάφραση του διεθνή όρου κορπορατισμός, ή κορπορατιβισμός(Συντεχνιασμός) είναι ονομασία οικονομικής θεωρίας με προεκτάσεις πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης - συστήματος ενός κράτους. Ετυμολογικά ο όρος προέρχεται από τη λατινική corpus (= σώμα) και εξ αυτής οι όροι corporatism, corporativism.Η αντίληψη αυτή έχει ιστορικά την προέλευσή της στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στον Πλάτωνα [εκκρεμεί παραπομπή] και βέβαια σε νεότερους χρόνους από άλλους στοχαστές όπως ο Μπούρκε και ο Γερμανός φιλόσοφος Γκ. Φρ. Χέγκελ. Το 1881, ο Πάπας Λέων ΙΓ΄ ανέθεσε σε θεολόγους και κοινωνικούς στοχαστές να μελετήσουν την θεωρία αυτή και να την οροθετήσουν για σύγχρονη εφαρμογή. Το 1884 στο Φράιμπουργκ , η ορισθείσα επιτροπή δήλωσε ότι «ο κορπορατισμός αποτελεί σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που έχει ως βάση του τους εργαζόμενους, σύμφωνα με την κοινότητα των φυσικών τους συμφερόντων και των κοινωνικών λειτουργιών, ενώ τα όργανα του κράτους συντονίζουν την εργασία και το κεφάλαιο σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος.».
σχόλιο:
ο Πάπας της Ρώμης πηγε να κάνει αντιπερισπασμό στους κομμουνιστές αλλά δεν τα κατάφερε...οι άνθρωποι θέλουν ελευθερία να κάνουν αμαρτίες, δεν θέλουν τον Θεό στη ζωή τους.
αλλά υπάρχει και αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι παράγοντες που μας επιτρέπουν να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας δεν αποτελούν μυστικό. Ο πρώτος από αυτούς είναι ο καταμερισμός της εργασίας και του εμπορίου. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη συμβολή του εμπορίου, πρέπει να φανταστούμε πώς θα ήταν η κατάστασή μας χωρίς αυτό. Ένας νεαρός χρήστης του Youtube ονόματι Andy George, προσπάθησε να βιώσει την διαδικασία παραγωγής ενός σάντουιτς ξεκινώντας από το μηδέν.
Έκανε ένα σάντουιτς χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν λιγότερες εμπορικές συναλλαγές και όσο πιο ελάχιστα μεταποιημένα προϊόντα. Έπρεπε να καλλιεργήσει λαχανικά, να παραγάγει τυρί, να φτιάξει ψωμί, όλα μόνος του. Φυσικά, έκανε μερικές «ζαβολιές» χρησιμοποιώντας εργαλεία κουζίνας και άλλα «κεφαλαιουχικά αγαθά» που δεν θα ήταν διαθέσιμα σε μια καθολική οικονομία αυτάρκειας. Αλλά ακόμα κι έτσι, ξόδεψε 1.500 $ και έξι μήνες από τη ζωή του για να αποκτήσει ένα σάντουιτς.
Σήμερα, κοστίζει μερικά δολάρια και ελάχιστα λεπτά της ώρας σε εργασία για να αγοράσουμε ένα σάντουιτς σε ένα σούπερ μάρκετ. Το ελεύθερο εμπόριο είναι ακριβώς αυτό που μας επιτρέπει να επιτύχουμε επίσης τον βέλτιστο καταμερισμό εργασίας, όταν αυτό το εμπόριο είναι ενεργό σε μεγάλη κλίμακα. Αυτός ο καταμερισμός της εργασίας μας επιτρέπει να εξοικονομήσουμε χρόνο ενώ παράλληλα μειώνουμε τη φτώχεια.
Οι άλλοι συντελεστές που διέπουν την αύξηση της παραγωγικότητας, είναι η τεχνολογική πρόοδος και η συσσώρευση κεφαλαίου. Τα πιο αποτελεσματικά όργανα, εργαλεία και μηχανήματα μειώνουν την ποσότητα εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών που αυξάνουν την ευημερία μας.https://www.eleytheriagora.gr/o-kapitalismos-mas-ekane-na-doulevoume-ligotero-kai-na-apoktoume-perissotera/
και το Βυζάντιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικονομία του Βυζαντίου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του βυζαντινού οικοδομήματος και βασικό παράγοντα διαιώνισης του.Η βυζαντινή οικονομία στηριζόταν σε μια καλώς oργανωμένη και ελεγχόμενη γεωργία που ανήκε στον αυτοκράτορα,τους μεγάλους Στρατιωτικούς και τον κλήρο από πλευράς ιδιοκτησίας της γης και καλλιεργoύνταν από μικροκαλλιεργητές, εξαρτημένους αγρότες και δούλους.
Το μεγάλο όπλο της βυζαντινής οικονομίας ήταν το διεθνές εμπόριο.Το Βυζάντιο γεωοικονομικά ευρισκόμενο σε ένα μοναδικό διεθνές εμπορικό σταυροδρόμι της μεσαιωνικής εποχής, αξιοποίησε τη θέση του και οικοδόμησε ισχυρότατο διεθνές ναυτιλιακό και χερσαίο εμπόριο. Η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη απετέλεσαν σταυρικούς κόμβους (ας θυμηθούμε την Εγνατία Οδό) εμπορίου και μεταφορών και συνακόλουθα συσσώρευσης μεγάλου πλούτου.
Οι φόροι των διεθνών και εσωτερικών εμπορικών συναλλαγών πλούτιζαν τα κρατικά ταμεία τα οποία έτσι μπορούσαν να στηρίξουν τον μισθοφορικό στρατό,την γραφειοκρατία και τις κρατικές επενδύσεις.Επι πλέον υπήρχε και ο φόρος επι της γης και της αγροτικής παραγωγής, συν το φόρο επιτηδευμάτων.http://vizantinaistorika.blogspot.com/2014/07/blog-post_26.html
ο δημοσιογράφος λέει πως ο Μάρξ και η παρέα του παίρνει λεφτά, πολλά λεφτά. εννοειται από τους τραπεζίτες, από τους εβραίους:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ο κόσμος όμως το βλέπει διαφορετικά: μιλά για εντολές και μεγάλα χρηματικά ποσά.
και φυσικά, ο Μάρξ στην συνέντευξη το αρνειται λέγοντας πως ο λαός τους πληρώνει:
«Το να μιλά κανείς για μυστικές οδηγίες προερχόμενες από το Λονδίνο, λες και εκπορεύονται από κάποιο κέντρο παπικών συνωμοσιών, δείχνει λαθεμένη αντίληψη για την ίδια τη φύση της Διεθνούς. Αυτό που υπαινίσσεστε απαιτεί ένα συγκεντρωτικό μηχανισμό διακυβέρνησης στα σπλάχνα της Διεθνούς. Αντίθετα, η πραγματική της μορφή λειτουργίας είναι, σκοπίμως, αποκεντρωτική, γιατί προσδίδουμε τεράστιο ρόλο στις τοπικές πρωτοβουλίες και την ανεξαρτησία τους. Η Διεθνής είναι ένας δεσμός ενότητας μάλλον παρά ένας μηχανισμός ελέγχου».
http://historyreport.gr/index.php/%CE%A3%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%98%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/1107-%CE%9F-%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%91-%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82