ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ Ή ΤΟ ΟΤΙ ΖΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ Ή ΤΟ ΟΤΙ ΖΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;

Ο Χριστός, όπως αναφέρουν τα Ευαγγέλια, έβγαλε πολλά δαιμόνια από πολλούς ανθρώπους.

Ο Όσιος Πορφύριος λέει πως η κατάθλιψη, η μελαγχολία, τα ψυχολογικά προβλήματα οφείλονται σε δαίμονες.

Άρα ο Χριστός θεράπευε (και θεραπεύει) ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. (Δεν θα κάνουμε τώρα την διάκριση ανάμεσα σε δαιμονισμένο, ψυχοπαθή ή νευρωτικό).

Οι στατιστικές λένε πως το 30% των ανθρώπων έχουν ψυχολογικά προβλήματα (από τα «μικρά», όπως είναι το άγχος, η κατάθλιψη μέχρι τα μεγάλα, όπως είναι η ψύχωση) και τα χάπια πωλουνται «με το τσουβάλι».

Από τα ανωτέρω μπορουμε άνετα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι: δεν περναμε καλά ή ζοριζόμαστε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, διότι δεν καλλιεργουμε τον εαυτό μας, δεν καθαριζόμαστε από τα πάθη, δεν εξομολογούμαστε, δεν κοινωναμε. Όταν και οι συνάνθρωποί μας βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση, τότε αρχίζει ο πόλεμος.

Όταν πηγαίνουμε π.χ. σε ένα Μοναστήρι, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται, προσεύχονται κλπ., νιώθουμε ωραια διότι μας φέρονται καλά, ευγενικά, με αγάπη, δείχνουν ενδιαφέρον κλπ.. Όταν, όμως, έχουμε να κάνουμε με τους καθημερινούς ανθρώπους, τους πλησίον μας, τότε, επειδή αυτοί δεν φροντίζουν τον εαυτό τους, όπως οι Μοναχοί και οι Μοναχές, είναι γεματοι από δαιμόνια (από πάθη, από χρόνιες αμαρτίες) και μας φέρονται από αδιάφορα έως εχθρικά.

Αυτό που μπορουμε και πρέπει να κάνουμε είναι να καθαρίζουμε τα δικά μας μάτια. Όταν τα μάτια μας είναι καθαρά, τότε και ο Κόσμος είναι καθαρός και όμορφος και ωραιος. Όταν, όμως, δεν καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, τότε ο Κόσμος φαίνεται σαν Κόλαση.

Τέλος, αφου μπουμε στην διαδικασία της κάθαρσης και φτάσουμε και σε κάποιο επίπεδο, τότε θα βρουν βοήθεια και οι πλησίον μας. Μέχρι τότε: Νηστεία, Προσευχή, Μυστηριακή ζωή.