Καρυωτάκης

Κώστας Καρυωτάκης, 1896 – 1928  http://www.sansimera.gr/biographies/204#ixzz3q1sMtPKf

(ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ)

…Σε ηλικία 17 ετών ερωτεύεται την χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη, μια σχέση που θα τον σημαδέψει….

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΛΕΕΙ: «ΕΓΙΝΕ Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ 17 ΕΤΩΝ; ΠΑΝΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΗ ΣΤΙΣ ΠΟΡΝΕΣ»!

Απεχθανόταν τη δουλειά του και δεν ανεχόταν την κρατική γραφειοκρατία, εξού και οι πολλές μεταθέσεις του…

Ο ΘΕΟΣ ΛΕΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ ΜΑΣ. ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,ΤΟΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΝΕΟΣ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΗ.

συνδέθηκε με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής, παρόλο που δεν είχε ξεχάσει την πρώτη αγάπη, την Άννα Σκοδρύλη, η οποία στο μεταξύ είχε παντρευτεί. Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, παρότι γνώριζε ότι έπασχε από σύφιλη…

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΠΗΓΕ ΜΕ ΠΟΡΝΕΣ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ ΜΕ ΣΥΦΙΛΗ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΦΙΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ Η ΤΡΕΛΑ. ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ) ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ. Η ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ΙΣΩΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ Ο ΚΩΣΤΑΣ Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ.

Η αλληλογραφία του με συγγενείς του την περίοδο αυτή αναδεικνύει την απόγνωση του Καρυωτάκη για την επαρχιακή ζωή και τη μικρότητα της τοπικής κοινωνίας...

ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΟΥΛΕΥΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΟΥΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΗ, ΟΠΟΤΕ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΒΙΟΛΟΓΙΑ: «Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΑΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ».

 Στην τσέπη του η αστυνομία βρήκε ένα σημείωμα, που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του:

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες να μπορώ να τις αισθανθώ.

ΕΑΝ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΙΕΡΕΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΕ. ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΑΕΠΕΙΝΩΣΙ. ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ «ΑΙΣΘΑΝΘΗ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ». ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΝΟΣΗΡΗ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΤΟΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.

Τη χυδαία, όμως, πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία.

ΕΔΩ ΜΑ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΞΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ. ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΗ. ΠΑΝΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΠΟΥ ΞΕΧΥΛΙΣΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ.

 Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου.

ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΖΕ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΦΤΑΙΓΕ Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΤΟΥ.

 Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία.

ΕΔΩ ΜΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΙΔΑΝΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΧΤΙΚΟΣ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΤΑΝ ΝΩΡΙΣ, ΘΑ ΕΒΛΕΠΕ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΖΩΗ. Η ΟΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο.

ΕΔΩ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ. ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ Ο ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΟΣΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΝΤΑΙ, ΘΑ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΗ ΝΟΗΜΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ- ΑΦΟΥ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΗΔΟΝΕΣ- ΚΑΙ ΘΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ. ΟΜΩΣ, ΟΥΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΕ Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΣ –ΤΟ ΝΑ ΓΕΥΘΗ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ- ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΑΤΙΜΩΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.

Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος.

ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΣΟΥ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ; ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΨΗΛΑ ΑΦΟΥ, ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΙ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΙΜΩΤΙΚΟΣ; ΤΟ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΑΡΡΩΣΤΟΣ, ΔΕΝ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ Η ΣΥΦΙΛΗ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ.

 Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

ΙΣΩΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΑΥΤΗ ΤΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια.

ΕΔΩ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΤΑΛΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΣΙΜΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΣΙ).

 Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

ΚΑΠΩΣ ΑΡΓΑ…ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΖΗΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΤΗ.

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΣΟΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΣΙΜΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΣΙ. ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΗΜΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΩΣ «ΕΒΛΕΠΕ ΜΑΚΡΥΑ»:

https://www.youtube.com/watch?v=c3VpZ57RCZw

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει 
τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου, 
χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου. 
Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι, 
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει 
σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν 
ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι. …

*κονσόρτσια: προσωρινοί συνεταιρισμοί επιχειρήσεωνγια την πραγματοποίηση σκοπών αμοιβαίου συμφέροντος (Δηλαδή Goldman Sachs, Moodies κλπ)

http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/karyotakis_agalma.html

ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΜΕΣΩ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΤΥΠΗΘΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. ΜΕ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΙΑ.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:

1.         Αναπόφευκτο το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών της Deutsche Bank: http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/deutsche-bank-h-oikonomia-ths-elladas-einai-katestrammenh-ena-kourema-xreoys-einai-anapofeykto.3740757.html

2.         Η Ελληνική Δημοκρατία διατηρεί το δικαίωμα να διεκδικήσει από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας την πλήρη ικανοποίηση όλων των δημοσίων αξιώσεών της αλλά και των αξιώσεων Ελλήνων υπηκόων, που πηγάζουν από τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.http://www.cnn.gr/news/ellada/story/1801/to-aporrito-porisma-toy-nsk-gia-tis-germanikes-apozimioseis

3.         ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΛΕΦΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΦΟΥ ΘΑ ΚΟΥΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΧΤΥΠΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΕΦΤΥΛΙΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΖΑΜΠΑ ΧΡΗΜΑ!

 ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΦΑΝΗ, ΔΙΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΟΥΤΕ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ…

ΤΡΙΑ ΤΥΠΙΚΑ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΣ:

ΤΡΙΑ ΤΥΠΙΚΑ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΣ:

ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ

Δ.: Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεὸς, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου· δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον.  Ὁ Χορός, μεθ’ ἑκάστην Δέησιν, ψάλλει τρίς, τό· Κύριε, ἐλέησον.

῎Ε­τι δε­ό­με­θα ὑ­πέρ τῶν εὐ­σε­βῶν καὶ ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ πατρὸς καὶ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῆς Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης ( ) Μοναχῆς μετὰ τῆς Συνοδείας αὐτῆς.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους, πάσης Ἀρχῆς καὶ Ἐξουσίας ἐν αὐτῷ καὶ τοῦ κατὰ ξηρὰν, θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ.

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου Ναοῦ τούτου (ἢ τῶν συνδρομητῶν, ἀνακαινιστῶν καὶ ἀφιερωτῶν τῆς ἁ­γί­ας Μο­νῆς ταύ­της, τῶν ἀδελφῶν τῆς ἁ­γί­ας Μο­νῆς ταύ­της, τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν),  καί τῶν δού­λων αὐ­τοῦ(καί μνη­μο­νεύ­ει τῶν ὀ­νο­μά­των τῶν προ­σφε­ρό­ντων τούς ῎Αρ­τους) τῶν ἐ­πι­τε­λού­ντων τήν ἁ­γί­αν ἑ­ορ­τήν ταύ­την καὶ προ­σφε­ρό­ντων τὰ δῶρα ταῦτα (ὑ­γεί­ας καί σω­τη­ρί­ας ὑ­πέρ αὐ­τῶν εἴ­πω­μεν). 

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν, τὴν πόλιν καὶ νῆ­σον ταύτην, (ἢ τὴν Ἁγίαν Μονὴν ταύτην) καὶ πᾶσαν (Μονήν) πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου· ὑπὲρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καὶ διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ΄ ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῇς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς.

Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς.

Ὁ πρῶτος τῇ τάξει τῶν Ἱερέων, κλινόμενος, λέγει· Ἀμήν. Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν· καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα, ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ἐλεήμων γὰρ καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ Χορός· Ἀμήν. Ὁ Ἱερεύς·+ Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ Χορός· Καὶ τῷ πνεύματί σου. Ὁ Διάκονος· Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν. Ὁ Χορός· Σοί, Κύριε.

Ὁ Ἱερεύς· Δέσποτα, πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου καὶ ἐνδόξου προφήτου, προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων·  τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, (τοῦ ἁγίου τοῦ Ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας,) οὗ καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων· Εὐπρόσδεκτον ποίησον τὴν δέησιν ἡμῶν· δώρησαι ἡμῖν τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων ἡμῶν· σκέπασον ἡμᾶς ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου· ἀποδίωξον ἀφ’ ἡμῶν πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον· εἰρήνευσον ἡμῶν τὴν ζωήν· Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς καὶ τὸν κόσμον σου, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. Ὁ Χορός· Ἀμήν. 

Ὁ Ἱερεὺς θυμιᾷ καὶ ὁ Χορὸς ψάλλει· Ἦχος πλ. α’. Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.  Ἐν τῇ Διακαινησίμῳ ἑβδομάδι, ἀντὶ τοῦ <Θεοτόκε Παρθένε>, ψάλλεται τό· <Χριστὸς ἀνέστη>.  Ὁ Διάκονος· Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησον.

Ὁ Ἱερεύς(λαβὼν ἕναν ἄρτον καὶ εὐλογῶν αὐτόν)·

+Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ εὐλογήσας τοὺς πέντε ἄρτους ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ ἐξ αὐτῶν πεντακισχιλίους ἄνδρας χορτάσας, Αὐτὸς εὐλόγησον καὶ τοὺς ἄρτους τούτους, τὸν σῖτον, τὸν οἶνον, καὶ τὸ ἔλαιον· καὶ πλήθυνον αὐτὰ ἐν τῇ ἁγίᾳ Ἐκκλησίᾳ, τῇ πόλει (ἢ τῇ ἁγίᾳ Μονῇ, ἢ τῇ χώρᾳ, ἢ τῇ νήσῳ) ταύτῃ, ἐν τοῖς οἴκοις τῶν ἑορταζόντων καὶ ἐν τῷ κόσμῳ σου ἅπαντι· καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας πιστοὺς δούλους σου ἁγίασον. Ὅτι σὺ εἶ ὁ εὐλογῶν καὶ ἁγιάζων τὰ σύμπαντα, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ὁ Χορός· Ἀμήν. (ἀσπασμὸς ἄρτου)

Ὁ Ἱερεύς· Ἦχος βαρύς.  Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν· οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ.

Οἱ δὲ Χοροὶ ἐπαναλαμβάνουσι τὸ αὐτὸ δίς.

Σημ. 1. Ἐν Ἀγρυπνίαις. Τελουμένης ὁλονυκτίου Ἀκολουθίας (Ἀγρυπνίας), ἡ εὐλόγησις τῶν Ἄρτων καὶ ἡ Ἀρτοκλασία, κατά τε τὴν παλαιὰν καὶ κανονικὴν Διάταξιν, γίνεται, κατὰ τὴν ἀνωτέρω Τυπικὴν Διάταξιν, εὐθὺς μετὰ τὰ Ἀπολυτίκια τοῦ Ἑσπερινοῦ. Σημ. 2. Ἐν τῷ Ὄρθρῳ. Τελουμένης Ἀρτοκλασίας ἐν τῷ Ὄρθρῳ, ἡ εὐλόγησις τῶν ἄρτων γίνεται ἅμα τῷ πέρατι τῆς ὀρθρινῆς Ἀκολουθίας, ἤτοι μετὰ τὴν Δοξολογίαν.

 ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ (ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΟ ΤΥΠΙΚΟ)ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΙΔΙΟΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΛΙΤΗΣ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ (Δ): Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον Σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τὰ ἐλέη Σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων, ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων· [τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν· τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου καὶ Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ· τῶν Ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλης, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Αἰκατερίνης, Κυριακῆς, Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καὶ Εἰρήνης·] τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ ἀσκήσαντος) (τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἄνω)· τῶν Ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης· τοῦ Ἁγίου (τῆς ἡμέρας) οὗ (ἢ ὧν) καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν, καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων· Ἱκετεύομέν Σε, μόνε, πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων Σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Μ΄ΚΑΙ Γ΄).  ῎Ε­τι δε­ό­με­θα ὑ­πέρ τῶν εὐ­σε­βῶν καὶ ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Γ΄). Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ πατρὸς καὶ  Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Γ΄). Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῆς Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης ( ) Μοναχῆς μετὰ τῆς Συνοδείας αὐτῆς. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Γ΄). ΕΤΙ ΔΕΟΜΕΘΑ ΥΠΕΡ ΠΑΣΗΣ ΨΥΧΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΗΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΟΥΜΕΝΗΣ, ΕΛΕΟΥΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΕΠΙΔΕΟΜΕΝΗΣ, ΣΚΕΠΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΩ· ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ·  ΕΥΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ· ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑ ΣΠΟΥΔΗΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ ΚΟΠΙΩΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΥΝΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ· ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΠΟΛΕΙΦΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑΙΣ ΟΝΤΩΝ· ΙΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑΙΣ ΚΑΤΑΚΕΙΜΕΝΩΝ· ΥΠΕΡ ΑΝΕΣΕΩΣ, ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΦΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΑΠΕΛΘΟΝΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ, ΤΩΝ ΕΝΘΑΔΕ ΕΥΣΕΒΩΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΘΟΔΟΞΩΝ· ΥΠΕΡ ΑΝΑΡΡΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΙΣ ΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΥΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΗΣΑΝΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΓΙΑ ΜΟΝΗ ΤΑΥΤΗ, ΕΙΠΩΜΕΝ. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Μ΄ΚΑΙ Γ΄). (ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΙΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ) Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν, τὴν πόλιν καὶ νῆ­σον ταύτην, (ἢ τὴν Ἁγίαν Μονὴν ταύτην) καὶ πᾶσαν (Μονήν) πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καὶ αἰφνιδίου θανάτου· ὑπὲρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλακτον γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καὶ διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον, τὴν καθ΄ ἡμῶν κινουμένην, καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῇς, καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς.(ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ 40, ΑΝΑ 10 ΕΝΑΛΛΑΞ ΚΑΙ ΠΑΛΙ 3 ΕΝΑΛΛΑΞ). Ἔτι δεόμεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐλεῆσαι ἡμᾶς. (ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ Γ΄).

(Ἱ): Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν· καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα, ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ἐλεήμων γὰρ καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ Χορός· Ἀμήν. (Ἱ): Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ Χορός· Καὶ τῷ πνεύματί σου. (Δ):  Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν. Ὁ Χορός· Σοί, Κύριε. (Ἱ):  Δέσποτα, πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου, προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου· τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων· τῶν ἐν ἁγίοις πατέρων ἡμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρων, Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου, Μηνᾶ τοῦ θαυματουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου· τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, (τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ ἀσκήσαντος)·  (τοῦ ἁγίου τοῦ Ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας ἐφ’ ὅσον δὲν ἐμνημονεύθη ἐν τοῖς ἀνωτέρω, οὗ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν) καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων· Εὐπρόσδεκτον ποίησον τὴν δέησιν ἡμῶν· δώρησαι ἡμῖν τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων ἡμῶν· σκέπασον ἡμᾶς ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου· ἀποδίωξον ἀφ’ ἡμῶν πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον· εἰρήνευσον ἡμῶν τὴν ζωήν· Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς καὶ τὸν κόσμον σου, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. Ὁ Χορός· Ἀμήν. ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΙΕΡΟ.

ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ, ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ, ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ… ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΕΞΩ, ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΤΟΥΣ ΕΝΩ ΨΑΛΛΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΄Η «Ὁ Ἱερεὺς θυμιᾷ καὶ ὁ Χορὸς ψάλλει· Ἦχος πλ. α’. Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ΚΑΙ ΜΕΤΑ, (Δ):  «ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ». (Ἱ): Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ εὐλογήσας τοὺς πέντε ἄρτους ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ ἐξ αὐτῶν πεντακισχιλίους ἄνδρας χορτάσας, Αὐτὸς εὐλόγησον καὶ τοὺς ἄρτους τούτους, τὸν σῖτον, τὸν οἶνον, καὶ τὸ ἔλαιον· καὶ πλήθυνον αὐτὰ ἐν τῇ ἁγίᾳ Ἐκκλησίᾳ, τῇ πόλει (ἢ τῇ ἁγίᾳ Μονῇ, ἢ τῇ χώρᾳ, ἢ τῇ νήσῳ) ταύτῃ, ἐν τοῖς οἴκοις τῶν ἑορταζόντων καὶ ἐν τῷ κόσμῳ σου ἅπαντι· καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας πιστοὺς δούλους σου ἁγίασον. Ὅτι σὺ εἶ ὁ εὐλογῶν καὶ ἁγιάζων τὰ σύμπαντα, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ, καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.(Ο ΧΟΡΟΣ ΨΑΛΛΕΙ: ΕΙΗ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΥΡΙΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΥΝ ΚΑΙ ΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ (3)]ΑΣΠΑΖΟΜΕΘΑ ΕΝΑ ΤΩΝ ΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΤΟ: «ΨΑΛΜΟΣ ΛΓ' 33, Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ, διὰ παντὸς ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου. Ἐν τῷ Κυρίῳ ἐπαινεθήσεται ἡ ψυχή μου, ἀκουσάτωσαν πραεῖς, καὶ εὐφρανθήτωσαν. Μεγαλύνατε τὸν Κύριον σὺν ἐμοί, καὶ ὑψώσωμεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ αὐτό. Ἐξεζήτησα τὸν Κύριον, καὶ ἐπήκουσέ μου, καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεών μου ἐρρύσατό με. Προσέλθετε πρὸς αὐτόν, καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ. Οὗτος ὁ πτωχὸς ἐκέκραξε, καὶ ὁ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτοῦ, καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ ἔσωσεν αὐτόν. Παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ ῥύσεται αὐτούς. Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος, μακάριος ἀνήρ, ὅς ἐλπίζει ἐπ' Αὐτόν, φοβήθητε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἅγιοι αὐτοῦ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. (ΨΑΛΤΑ: Πλούσιοι ἑπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ.(3)». ΠΟΙΟΥΜΕ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΒΗΜΑ. (ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΝ…) Δ.: ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ. ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΕΛΘΟΙ ΕΦ΄ΥΜΑΣ…

(«ΣΑΛΙΒΕΡΟΥ»)Ἐὰν ὑπάρχη λιτή, καὶ ἀρτοκλασία, μετά τὰ πληρωτικὰ καὶ τὴν ἐκφώνησιν «Εἴη τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου...» γίνεται πέριξ τοῦ ναοῦ, ψαλλομένων τῶν ἰδιομέλων τῆς λιτῆς. Ἐπανερχομένη αὕτη εἰς τὸν ναὸν (ἤ εἴς τινας κοινότητας πρὸ τῆς δυτικῆς εἰσόδου τοῦ ναοῦ), ὁ διάκονος (ἤ ἐλλείψει αὐτοῦ ὁ ἱερεὺς) ἐκφωνεῖ τὸ «Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου...» καὶ τὰς λοιμὰς δεήσεις.( Ή ΣΤΟΝ ΟΡΘΡΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ)

ΔΙΑΚΟΝΟΣ

Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου: ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοίς: ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ᾽ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια· πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων. τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας: Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τῶν θαυματουργῶν. τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ καλλινίκων μαρτύρων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας [οὗ καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν]), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων: ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, ἐλέησον (γ')[καί μετά ἀπό κάθε αἴτηση] Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ Πατρός καὶ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος. Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τῆς Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης ( ) Μοναχῆς μετὰ τῆς Συνοδείας αὐτῆς. Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (δεινα) τῶν ἐπιτελούντων τὴν ἁγίαν ἑορτήν ταύτην,ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΥΠΕΡ ΑΥΤΩΝ ΕΙΠΩΜΕΝ. Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν (ΜΟΝΗΝ) ἐκκλησίαν ταύτην, τὴν πόλιν (ἢ κώμην) ταύτην, (τὴν νῆσον ταύτην), καὶ πᾶσαν (ΜΟΝΗΝ)  πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου καὶ αἰφνιδίου θανάτου· ὑπὲρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καὶ εὐδιάλλακτον γενέσθαι τὸν ἀγαθον καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καὶ διασκεδάσει πᾶσαν ὀργὴν καὶ νόσον τὴν καθ' ἡμῶν κινουμένην καὶ ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς καὶ ἐλεησαι ἡμᾶς. Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐλεήσαι ἡμᾶς. ΙΕΡΕΥΣ Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν καὶ ἐλεήσαι ἡμᾶς. Ἐλεήμων γὰρ καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΧΟΡΟΣ:  Ἀμήν.   Καί εὐλογῶν τὸν λαόν, ὁ Ἱερεὺς λέγει: Εἰρήνη πᾶσι. ΧΟΡΟΣ: Καὶ τῷ πνεύματί σου. ΔΙΑΚΟΝΟΣ Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν. ΧΟΡΟΣ: Σοί, Κύριε. ΙΕΡΕΥΣ Δέσποτα πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας: Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τῶν θαυματουργῶν. τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ καλλινίκων μαρτύρων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καὶ Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καὶ Ἐλευθερίου, τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ), τῶν ἁγίων καὶ δικαίων θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, (τῆς ἡμέρας [οὗ καὶ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν]), καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων, εὐπρόσδεκτον ποίησον τὴν δέησιν ἡμῶν· δώρησαι ἡμιν τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων ἡμῶν· σκέπασον ἡμᾶς ἐν τῇ σκέπη τῶν πτερύγων σου· ἀποδίωξον ἀφ' ἡμῶν πάντα ἐχθρόν και πολέμιον· εἰρήνευσον ἡμῶν τὴν ζωήν· Κύριε, ἐλέησον ἡμάς καὶ τὸν κόσμον σου, και σῶσον τὰς ψυχάς ἡμῶν, ὡς ἀγαθός καὶ φιλάνθρωπος. ΧΟΡΟΣ:  Ἀμήν. κρατῶν ὁ ἱερεὺς τὸν θυμιατὸν, ψάλλει το τροπάριον «Θεοτόκε Παρθένε...» κύκλῳ τοῦ τετραποδίου ὅπου οἱ ἄρτοι. Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου...ΧΟΡΟΣ: ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἀκολούθως λέγει τὴν εὐχὴν τῶν ἄρτων. ΙΕΡΕΥΣ / ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. ΧΟΡΟΣ: Κύριε ἐλέησον. ΙΕΡΕΥΣ. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ εὐλογήσας τοὺς πέντε ἄρτους ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ ἐξ αὐτῶν πεντακισχιλίους ἄνδρας χορτάσας, Αὐτός εὐλόγησον καὶ τοὺς ἄρτους τούτους, τὸν σίτον, τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ πλήθυνον αὐτὰ ἐν τῇ ἁγία Ἐκκλησία, τῇ πόλει (Μονῇ, Κώμῃ) και τῇ νήσῳ ταύτῃ, ἐν τοῖς οἴκοις τῶν ἑορταζόντων καὶ εἰς τὸν κόσμον σου ἄπαντα·   καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας πιστοὺς δούλους σου ἁγίασον. Ὅτι σὺ εἶ ὁ εὐλογῶν καὶ ἁγιάζων τὰ σύμπατα, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΧΟΡΟΣ: Ἀμήν. Καὶ ὑψῶνει ὁ Ἱερεύς, ἑνὶ τῶν ἄρτων, καὶ τυπώσας ἐν αὐτῷ Σταυρόν, ψάλλει: Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν· οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ. Αὐτό ἐπαναλαμβάνεται ὑπὸ τῶν χορῶν δίς . ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ, Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.

 (ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ…, ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ…)

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 1000 ΛΕΞΕΙΣ

http://mkka.blogspot.gr/2015/10/blog-post_26.html

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 1000 ΛΕΞΕΙΣ

Με αφορμή την παροιμία που λέει «μία εικόνα χίλιες λέξεις», θα σχολιάσουμε (με 1000 λέξεις) την ανωτέρω φώτο, στην οποία βλέπουμε τον Πάπα να φιλάη το χέρι ενός (Αρχι-)Εβραίου!

Από την αρχή της Ιστορίας η πολιτική εξουσία ειχε στο πλάι της και την θρησκευτική. Αρχικά, μάλιστα, ταυτιζόταν ο πολιτικός-στρατιωτικός αρχηγός με τον Αρχιερέα του έθνους. Αργότερα χωρίστηκαν οι εξουσίες, όμως ο θρησκευτικός αρχηγός ήταν σεβαστός από τον Βασιλιά-Αυτοκράτορα-Πρόεδρο, εισακουόταν και ήλεγχε πολλές φορές τον Βασιλιά του κράτους και υπηρχε συναλληλία, αφου ο λαός του Θεου ηταν συγχρόνως και οι πολίτες του κράτους.

Σήμερα βλέπουμε πως αυτοί που έχουν τα χρήματα, αυτοί δηλαδή που κυβερνανε από το παρασκήνιο ή από το προσκήνιο, έχουν βάλει στην άκρη τους θρησκευτικούς αρχηγούς, τους έχουν υποτάξει πλήρως και αυτό φαίνεται στην ανωτέρω εικόνα πολύ καθαρά! Ήδη και στην χώρα μας ακούγεται ο χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας, διότι έτσι διατάζουν οι Τραπεζίτες και διότι δεν υπάρχει αντίδρασι εκ μέρους μας. Παλαιότερα οι Κανόνες της Εκκλησίας ηταν και Νόμοι του Κράτους, ενώ σήμερα οι άνομοι νόμοι των κοσμικων ανθρώπων έχουν την απαίτησι να υπηρετουνται και από τους Πιστούς!

Συνέχεια ακουμε για συνέδρια υπέρ της ειρήνης που γίνονται με την συμμετοχή και των θρησκευτικων αρχηγων. Οι περισσότεροι Χριστιανοί ίσως δεν έχουν υπ΄όψιν τους ότι η ειρήνη που δίνει ο Χριστός είναι η εσωτερική χαρά που δίνει ο Χριστός σε όσους ασκουνται εν Αγίω Πνεύματι μέσα στην Εκκλησία και όχι η εξωτερική ειρήνη των κοσμικων ανθρώπων, των πολιτικων και των οικονομολόγων.

Η παγκοσμιοποίησι θα φέρη στο τέλος τον Μεσσία των Εβραίων, δηλαδή τον Αντίχριστο, ο οποιος θα είναι και πολιτικός και θρησκευτικός αρχηγός. Μία πρόγευσι αυτου που θα συμβη στο τέλος είναι και αυτό βλέπουμε όταν αποθεώνουν τους πολιτικούς αρχηγούς οι ψηφοφόροι.

Αντί για το «Πάτερ ημων…τον άρτον ημων τον επιούσιον δος ημιν σήμερον», ήδη ακούστηκε το «πατερούλη Στάλιν, δωσε μας να φαμε», το οποιο θα μοιάζει με το τελικό «Big Brother, εσύ εισαι ο θεός, εσύ μας ταΐζεις, κανένας δεν είναι ανώτερός σου».

Οι δυτικοί χριστιανοί έχουν υποταχθει στον πρώην λαό του Θεου και νυν λαό του Σατανα (οι Σιωνιστές είναι ο λαός του Σατανα όχι όλοι Εβραιοι). Έχουν μπερδέψει την μέλλουσα να συμβη Β΄Παρουσία του Κυρίου με τον ερχομό-παρουσία του Μεσσία των Εβραίων, την οποία μεθοδικά ετοιμάζουν οι παγκοσμιοποιητές. Έχουν μπερδέψει την Βασιλεία των Ουρανων με επίγειες βασιλείες, με δόξες, με απολαύσεις και ηδονές.

Το χρημα κυριαρχει, «το βδέλυγμα της ερημώσεως» όπου να ΄ναι θα σταθη «εν τόπω αγίω», «οι πατημασιές του Αντιχρίστου (όπως έλεγε ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστινος Καντιώτης) ακούγονται».

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί καλούμεθα να ομολογουμε, χωρίς φανατισμό, την Πίστι μας, η οποία είναι και η μόνη αληθινή. Δεν έχουμε καμία όρεξι να ασχολούμαστε με τους αιρετικούς, τον Πάπα, τον Αντίχριστο κλπ. αλλά, όπως ο γιατρός δεν μιλάει μόνο για υγεία αλλά και για αρρώστιες, έτσι και εμεις, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί ομιλουμε για την μοναδική Αλήθεια, της οποίας είμασε μέτοχοι, αλλά οφείλουμε να μιλαμε και εναντίον των αιρέσεων και του 666, αφ΄ενός μεν για να γίνεται μία αντιπαράθεσι της Αλήθειας με το ψευδος και από την άλλη για να είμαστε σε εγρήγορσι, ώστε να μη μας πιάσουν στον ύπνο.

Εάν στις ημέρες μας έρθη το σφράγισμα οφείλουμε να το αρνηθουμε, διότι εμεις είμαστε σφραγισμένοι με το Χρισμα, με το Άγιο Πνευμα, με τον Σταυρό του Κυρίου. Δεν είναι δυνατόν να είναι μαζί αυτά τα δύο μαζί. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις ­δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ­ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονή­σει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ»(Ματθ. 6,24), Διότι, «τίς μετοχή δικαιοσύνη καί ἀνομία; τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστῶ πρός Βελίαρ; (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄, Κεφάλαιο 6, 14-15)

Άλλωστε αυτοί που θα σφραγιστουν με το 666, με το όνομα του Αντιχρίστου, δεν θα περάσουν καλλίτερα από όσους δεν σφραγιστουν, διότι μετά από λίγο χρονικό διάστημα θα «φτύσουν αιμα» από τις «παρενέργειες» του σφραγίσματος λόγω των σωματικων και ψυχικων προβλημάτων που θα τους παρουσιαστουν, αφου ο Διάβολος είναι ανθρωποκτόνος και θέλει το κακό των ανθρώπων.

Όσοι δεν σφραγιστουν είτε θα επιβιώσουν με την βοήθεια του Θεου είτε θα λογαριαστουν ως Μάρτυρες της Πίστεως, ισάξιοι με τους Αγίους των πρώτων αιώνων, οι οποίοι μαρτύρησαν στους διωγμούς των ειδωλολατρων Ρωμαίων αυτοκρατόρων.

Αμέσως μετά την ολιγόχρονη παγκόσμια κυριαρχία του Μεσσία των Εβραίων, θα γίνη η Β΄Παρουσία του Κυρίου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου (Υπάρχει και η άποψι ότι ο Χριστός θα εξαφανίση με ένα φύσημα τον Αντίχριστο, θα λάμψη η Ορθοδοξία σε όλον τον πλανήτη, μετά θα ξαναπομακρυνθουν οι άνθρωποι από τον Χριστό και την Εκκλησία και στο τέλος θα γίνη η Β΄Παρουσία).

Η Εσχατολογία είναι ένα μέρος της Δογματικης της Εκκλησίας μας, βρίσκεται στο τέλος των βιβλίων Δογματικης και δεν είναι και πολύ εκτενής, αλλά έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, αφου όλη μας η ζωή είναι στραμμένη στο αύριο, αφου «αύριο» θα έλθη ο Χριστός, «αύριο» θα έλθη και ο θάνατός μας. Έτσι, είτε προηγηθει η Β΄Παρουσία του Χριστου μας είτε ο προσωπικός μας βιολογικός θάνατος, θα έρθουμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον Δημουργό μας, με τον Υιό και Λόγο του Θεου, και θα λογοδοτησουμε για ό,τι είπαμε, πράξαμε ή σκεφτήκαμε σ΄αυτήν την ζωή.

Η άλλη ζωή δεν ξεκινα μετά θάνατον αλλά ξεκινα από αυτήν εδώ την ζωή. Μερικοί ρωτουν αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή ενώ καλλίτερα θα ηταν αν ρωτουσαν αν υπάρχει πριν τον θάνατο ζωή, διότι αν είμαστε συνδεδεμένοι από αυτήν εδώ την ζωή με τον Αρχηγό της ζωης, τότε δεν έχουμε να φοβηθουμε τον θάνατο, τον Διάβολο, τους δαίμονες και ό,τι μπορει να φοβήση έναν άνθρωπο. Αν είμαστε συνδεδεμένοι από τώρα με τον Χριστό ζουμε και πριν και μετά τον βιολογικό μας θάνατο χάρι στην αγάπη του Θεου.

Ο μεγάλος Ρωσος συγγραφέας Θεόδωρος (Φιοντόρ) Ντοστογιέφσκι από τον 19^ο αιωνα έβλεπε πως οι άνθρωποι προτιμουν το φαγητό από την πνευματική ελευθερία, από την ελευθερία από τα πάθη. Έτσι και σήμερα βλέπουμε στην ανωτέρω φωτογραφία τον θρησκευτικό αρχηγό που λέγεται Πάπας της Ρώμης να υποκλίνεται και να φιλη δουλικά το χέρι ενός Μεγαλοεβραίου και είναι σα να λέη «Χριστέ σε αρνούμαστε, εμεις προτιμουμε τα λεφτά, τις ηδονές, αυτήν την ζωή».

Εμεις, όμως, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί λέμε: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;  36 καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.  37 ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς.  38 πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα  39 οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Προς Ρωμαιους, (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8)).