ΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

ΤΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Ο Θεός μας έδωσε τα γεννητικά όργανα για να γεννιουνται παιδιά. Κάθε λάθος χρήση τους δημιουργει προβλήματα (μεγάλα ή μικρά), ακόμα και μέσα στον γάμο. (σήμερα οι άνθρωποι θέλουν μόνο ηδονή και όχι ευθύνες, και όταν δεν ικανοποιουνται οι επιθυμίες του ατόμου ψάχνει αλλου να ικανοποιηθει, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα προβλήματα).

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει, «έγινε ο γιός σου 17 ετων; Πάντρεψέ τον για να μην πάει στις πόρνες». Αυτό ηταν κάτι το φυσιολογικό, το να παντρεύονται νωρίς οι άνθρωποι, στις κλειστές αγροτοκτηνοτροφικές κοινωνίες. Η νύφη δεν ειχε πολλές απαιτήσεις. Ένα πιάτο παραπάνω στο τραπέζι και η δουλειά ηταν έτοιμη στο σπίτι ή στο χωράφι ή στα ζωα. (σήμερα για να παντρευτει κανείς πρέπει να σπουδάσει, να βρει δουλειά, να ζήσει την ζωούλα του και μετά βλέπουμε. Πώς να τηρήσουν οι άνθρωποι το «ου πορνεύσεις»; Αυτό το πετυχαίνουν μόνο όσοι ζουν ως μοναχοί εν τω κόσμω με την βοήθεια του πνευματικου τους. Δυστυχως, η επιστήμη έβγαλε τις μηχανές και οι άνθρωποι έφυγαν από τα χωράφια και πηγαν στις πόλεις, στα διαμερίσματα, στα εργοστάσια και τις υπηρεσίες και αυτό τους απομάκρυνε από την χαρά της ζωης κοντά στην φύση. Αφου βρίσκουν και βόσκουν γιατί να παντρευτουν; Αφου μπορουν να έχουν την ηδονή χώρια από την τεκνογονία και τα βάρη του γάμου γιατί να παντρεύονται νωρίς; Σε όλα, όμως, υπάρχει και το τίμημα. Η βιολογία θέτει όρια στην τεκνοποίηση, και οι αρρώστιες, ψυχικές και σωματικές, που συνοδεύουν την μοιχεία και την πορνεία είναι πολλές).

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει πως η ηδονή είναι σαν το δόλωμα. Ποιος θα παντρευόταν αν δεν υπηρχε η ηδονή της ενώσεως ανδρός και γυναικός; Έτσι, ο γάμος ηταν υπόθεση όχι μόνο του ατόμου αλλά και της κοινωνίας. Με τον γάμο ικανοποιειται ο νέος και η νέα από βιολογικης πλευρας αλλά και από κοινωνικης. Και η κοινωνία «νιώθει ασφαλής» διότι τα παιδιά που θα γεννηθουν θα είναι ασφαλισμένα μέσα στην οικογένεια (όχι την πυρηνική αλλά την ευρύτερη) και τα χωράφια θα συνεχίσουν να καλλιεργουνται και η ζωή θα συνεχιστει. (σήμερα μόνο το 4% των ανθρώπων ασχολουνται με την γεωργία. Είναι ευκολώτερο να γίνη κανείς αστροναύτης, που λέει ο λόγος, παρά να επιστρέψη στη γη, επειδη με τα μηχανήματα και τα λιπάσματα ένας αγρότης καλλιεργει τα χωράφια που καλλιεργουσαν παλαιότερα 100 αγρότες. Επομένως οι 99 περισσεύουν).

Ο γονέας και ο γαμπρός θεωρουσε δεδομένο ότι η νύφη θα είναι παρθένα, διαφορετικά θα υπηρχε πρόβλημα στο «τίνος παιδιά θα κοιτάξουμε». Φυσικά και η Εκκλησία υπενθύμιζε το θέλημα του Θεου σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Προφυλάξεις δεν έπαιρνε το ζευγάρι και όσα παιδιά έρχονταν ηταν καλοδεχούμενα. Άλλωστε και τα παιδιά από νωρίς ειχαν απασχόληση στα χωράφια και στα ζωα και «έτρωγαν το ψωμί τους με τον ιδρωτα του προσώπου τους». (σήμερα οι γυναικες εργάζονται, υπάρχει οικονομική κρίση, δεν χωράνε πολλά παιδιά στο διαμέρισμα και έτσι το ζευγάρι παίρνει προφυλάξεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πειρασμοί. Αφου παίρνουν προφυλάξεις γιατί να μην πανε και παραπέρα; Αφου είναι όλοι στρεσαρισμένοι γιατί να μην χαλαρώσουν και κάπου αλλου; Μετά είναι και οι συγκρίσεις με άλλους, παλαιότερους έρωτες και πάει λέγοντας).

Τα διαζύγια ηταν σπάνια όχι μόνο επειδή το απαγόρευε η Εκκλησία αλλά και για πρακτικούς λόγους. Που θα πάει η γυναικα αν φύγει από τον άντρα της; Έτσι έκανε υπομονή και η αγάπη νικουσε τα όποια προβλήματα. (σήμερα η γυναικα έχει το πορτοφόλι της, οπότε ο χωρισμός είναι κάτι πολύ εύκολο. Οι άνθρωποι θέλουν να ζουν μια αιώνια εφηβεία, χωρίς πολλές υποχρεώσεις και με όσα δικαιώματα γίνεται περισσότερα).

Οι άνθρωποι ηταν πιο ευτυχισμένοι γιατί ζουσαν κατά φύσιν. Βέβαια, δεν ηταν όλα τέλεια, αφου δεν ηταν απαλλαγμένοι και τότε οι άνθρωποι από το προπατορικό αμάρτημα. Ηταν, όμως, ταπεινοί και συγχωρουσαν πιο εύκολα ο ένας τον άλλο και ηταν πιο δεμένοι, όχι μόνο λόγω Εκκλησίας αλλά και λόγω των συνθηκων που απαιτουσαν την αλληλοβοήθεια. (σήμερα υπάρχει ατομοκρατία και σ΄αυτό βοηθα ο κοινωνικοοικονομικός περίγυρος. Όμως, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό όν και καλλίτερα περνανε αυτοί που έχουν παρέα - οικογένεια,παιδια- και όχι οι μοναχικοί τύποι).

Ποια είναι η θεραπεία αυτων των προβλημάτων, με δεδομένο ότι είναι ουτοπία η επιστροφή στις κλειστές αγροτοκτηνοτροφικές κοινωνίες; Η θεραπεία βρίσκεται στη ζωή της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία διατηρειται το ανθρώπινο πρόσωπο, υπάρχει η προοπτική του μέλλοντος αιωνος,  υπάρχει η προσευχή και η μυστηριακή ζωή που μας ενώνει με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, υπάρχει η ευθύνη του καθενός μας απέναντι στον Θεό, τον συνάνθρωπο, τον εαυτό μας και την φύση -που προέρχεται από την ελευθερία του προσώπου-, υπάρχει η πνευματική χαρά και όχι η ευχαρίστηση από τις ηδονές -τις οποίες διαδέχονται οδύνες-, υπάρχει η νοηματοδότηση της ύπαρξής μας που φέρνει αρμονία μέσα μας και έξω μας, υπάρχει η αλήθεια για ό,τι μας αφορα και αυτό μας δίνει δύναμη να αντιμετωπίζουμε και τον γάμο και τα προβλήματά του αποτελεσματικά, με την βοήθεια πάντοτε του Χριστου και των Αγίων. Αμην.

https://www.youtube.com/watch?v=hLlJSl6Aw14&index=10&list=PLVSe3KRn8Oaf6uDTXgLqIJcOiS_xrear0