Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

       Στα πρωτα 300 χρόνια της Εκκλησίας οι κατά τόπους Εκκλησίες ηταν ενωμένες εν Αγίω Πνεύματι αλλά ηταν κάπως «χαλαρή» αυτή η ενότης, όσον αφορα το ορατό κέντρο αυτης της ενότητος.

Στα χρόνια της Βυζαντινης αυτοκρατορίας το ορατό κέντρο της ενότητος  των Χριστιανων ηταν το Οικουμενικό Πατριαρχειο, το οποιο βρισκόταν στην πρωτεύουσα του κράτους, δηλαδή στην Κωνσταντινούπολι.

Από το 1453 και μετά τα πράγματα αλλάζουν. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Οθωμανικης αυτοκρατορίας ηταν ενωμένοι με το Οικουμενικό Πατριαρχειο της Κωνσταντινουπόλεως αλλά υπηρχαν και οι Ρωσοι, οι οποιοι ειχαν το δικο τους Πατριαρχειο, και άρχισαν σιγά σιγά να ζητουν την «πρωτοκαθεδρία» επειδή ζουσαν σε ανεξάρτητο ορθόδοξο χριστιανικό κράτος (και υπερτερουσαν και αριθμητικά).

Σήμερα όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί του πλανήτη ζουν σε κράτη τα οποια δεν είναι όπως το Βυζάντιο ούτε η Ρωσική αυτοκρατορία. Δηλαδή, οι πολιτικοί άρχοντες δεν είναι συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, η πλειοψηφία των πολιτων δε ενδιαφέρονται για τα Εκκλησιαστικά ζητήματα, οι κοινωνίες γίνονται πολυπολιτισμικές και η εξουσία δεν ασκειται στο όνομα του Θεου αλλά του χρήματος.

Ως εκ τούτου το Οικουμενικό μας Πατριαρχειο μπορει και πρέπει να συνεχίση να είναι το ορατό Κέντρο της ενότητος όλων των Ορθοδόξων Χριστιανων του πλανήτη. Να δώση ο Θεός να ορθοτομη και τον λόγον της αληθείας…
υ.γ.
 εάν υπηρχε ορθόδοξη αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, τότε ο Κωνσταντινουπόλεως θα μπορουσε να ζητα παραπάνω δικαιώματα. τώρα, όμως, που η παγκόσμια κοινότητα περιμένει την μεσσία των εβραίων, ειναι άχρηστο ή και βλαβερό το όποιο πρωτειο επιζητει...