ΕΙΧΕ Ο ΘΕΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ;

ΕΙΧΕ Ο ΘΕΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ;

Η Ασερά (την οποία παρουσιάζουν ως σύζυγο του Γιαχβέ, του Θεου δηλαδή, ορισμένοι «έξυπνοι») ηταν μία θεότητα της ισραηλιτικης λαϊκης θρησκείας  ή με άλλα λόγια μία ειδωλολατρική θεότητα που πηραν οι Εβραιοι από τους ειδωλολάτρες γείτονές τους.

Δυστυχως ο λαός του Θεου δεν ηταν πάντοτε πιστοί στον αληθινό Θεό και ο Θεός μέσω των προφητων του «χτυπουσε το καμπανάκι» στον λαό του να ξυπνήσουν και να επανέλθουν στον σωστό δρόμο.

Έτσι λέει ο Θεός στον Ιερεμία:

ΙΕΡΕΜΙΑΣ 7,18 Οι γιοι μαζεύουν ξύλα, και οι πατέρες ανάβουν τη φωτιά, και οι γυναίκες ζυμώνουν το ζυμάρι, για να κάνουν πλακούντες στη βασίλισσα του ουρανού, και να κάνουν σπονδές σε άλλους θεούς, για να με παροξύνουν. http://www.wordplanet.org/gk/24/7.htm#0

Και στο κεφάλαιο 44:

http://www.wordplanet.org/gk/24/44.htm#0

Και τώρα ας δουμε την επιγραφή στην οποία αναφέρονται όσοι λένε ότι ο Θεός ειχε γυναικα:

Ο Ουριαχού ο πλούσιος το έγραψε.

Ευλογημένος ας είναι ο Ουριαχού από τον Γιαχβέ.

Διότι εκ των εχθρών του δια του (της) Ασερά αυτού τον έσωσε.

Από τον Ουριαχού

Και από την Ασερά του

την Ασερά

Τα προβλήματα αυτής της επιγραφής είναι αρκετά και αποτελούν αντικείμενο διαμάχης επί σειρά ετών. Σε μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε κάποιος να διαπιστώσει την διαφορά ανάμεσα στην υπαρκτή διατύπωση διά του (ή της) Ασερά και στην εικαζόμενη διατύπωση που υπονοεί διά της [συζύγου του Γιαχβέ] Ασερά. Ακόμα όμως και αν η λέξη Ασερά πράγματι θεωρηθεί ότι αναφέρεται σε σύζυγο του Γιαχβέ, και δεν σημαίνει το προσωποποιημένο λατρευτικό, ξύλινο αντικείμενο όπως πολλοί θεωρούν (π.χ. η ανέγερση στηλών ως λατρευτικά αντικείμενα της θεάς Ασερά αναφέρεται στο βιβλίο Βασιλειών Δ' και αλλού), υπάρχουν ανεξήγητες διατυπώσεις στο κείμενο (για παράδειγμα, οι δύο τελευταίες προτάσεις) που θα μπορούσαν να δείχνουν ότι η (ή το) Ασερά, σχετίζεται με τον άνθρωπο Ουριαχού και όχι με τον Γιαχβέ.

Πηγαίνοντας όμως και πέρα από αυτές τις γραμματικές και συντακτικές διαμάχες, η τοποθέτηση της Παλαιάς Διαθήκης δείχνει πως η επίσημη θρησκεία του Ισραήλ ήταν ο μονοθεϊσμός ο οποίος συχνά βρισκόταν σε μια διαδικασία έντονου συγκρητισμού προς τις επιρροές του Χαναανιτικού περιβάλλοντος και αυτή τη διαμάχη η Παλαιά Διαθήκη όχι μόνο δεν την καλύπτει αλλά την αναδεικνύει με έντονο τρόπο.

Δεν μπορούμε εύκολα να αναφερθούμε σε "αφαίρεση" θυληκών θεοτήτων αφού ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν έχει φύλο. Επίσης, δεν υπάρχουν αναφορές για θεές και δεν ανιχνεύονται φυσιοκρατικές αντιλήψεις, σε αντίθεση με την Χαναανιτική μυθολογία από την οποία απουσιάζουν οι ιστορικής φύσης τοποθετήσεις και συσχετισμοί θεού και ανθρώπου, που γίνονται στην Παλαιά Διαθήκη.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι, στις βιβλικές διηγήσεις δεν παρατηρείται αποφυγή χρήσης των εικόνων του μυθολογικού περιβάλλοντος. Δεν χρειάζεται να επιδιώξουμε να ανακαλύψουμε κάτι που είναι "κρυμμένο" αφού οι ιεροί συγγραφείς δεν διστάζουν καθόλου να φανερώσουν τις επιρροές τους και να χρησιμοποιήσουν εικόνες όπως αυτή του τέρατος Λεβιάθαν προκειμένου να αποδώσουν τη δύναμη του θεού επάνω στο κακό, όπως επίσης δεν διστάζουν να φανερώσουν και να περιγράψουν τις περιόδους απιστίας των εβραίων.

Είναι βέβαιο ότι τα αγαλματίδια της θεάς της γονιμότητας βρέθηκαν συχνά στα χέρια των ισραηλιτών[15] στα πλαίσια της διαρκούς πάλης ανάμεσα στη λατρεία του Γιαχβέ και των "ειδώλων". Σε μια παρόμοια περίπτωση, ο συγγραφέας του πλακιδίου που ανήκε προφανώς σε κάποια από τις ομάδες ή τις περιοχές που διατηρούσαν ένα παγανιστικό Γιαχβισμό, με την αναφορά στον Γιαχβέ και την Ασερά του, ίσως να θεωρούσε αναγκαίο ο Γιαχβέ να έχει μία σύζυγο όπως ο θεός Ελ των χαναναίων[16].

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1