Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ

Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ

Κάθε μέρα ακουμε τους συνανθρώπους μας να λένε «αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος, αυτό πρέπει να γίνει έτσι, αυτό αλλιως» κλπ. και ορισμένοι σε θέματα ηθικης γίνονται «βασιλικότεροι του Βασιλέως».

Όμως η ηθική δεν επιβάλλεται.

Για τους ακροδεξιούς, οι οποιοι είναι ηθικοί σε γενικές γραμμές, ταιριάζει το χωρίο από την Σοφία Σειράχ, 20,4: «αυτός που να επιβάλει προσπαθει τη δικαιοσύνη με τη βία, μοιάζει μ΄ευνουχο που ποθει μία κόρη να ξεπαρθενέψει».

Ηθικοί, όμως, είναι και οι Κομμουνιστές, όπως πολύ ωραία τους βλέπουμε να καταψηφίζουν επαίσχυντα νομοσχέδια. Αλλά και η ηθική των αριστερων δεν έχει αξία αφου δεν είναι συνδεδεμένη με τον Χριστό. Η αυτόνομη ηθική μοιάζει με συνουσία χωρίς τεκνογονία (για να επανέλθουμε στον Σειραχίτη…).

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν χρειάζεται να φτύνουμε τους ανώμαλους, διότι το Ευαγγέλιο το απαγορεύει αλλά να προσευχόμαστε να θεραπευτουν. Αυτούς, όμως, που διαχειρίζονται την παγκόσμια οικονομία και μας θεωρουν ζωα (και χειρότερους από ζωα, αφου τα ζωα συνευρίσκονται μόνο για τεκνογονία) βάζοντας στο ίδιο επίπεδο τους φυσιολογικούς ανθρώπους με τους μη φυσιολογικούς, αξίζει να τους σιχαινόμαστε (αν και δεν τους βλέπουμε, διότι δουλεύουν από το παρασκήνιο. Εμεις βλέπουμε μόνο τους πολιτικούς, οι οποιοι αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι).