ΜΑΡΞ-ΝΕΥΡΟΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΜΑΡΞ-ΝΕΥΡΟΘΕΟΛΟΓΙΑ

       Όταν ο Μάρξ έλεγε πως η θρησκεία είναι ναρκωτικό, δεν ηταν μακριά από την πραγματικότητα. Οι νευροεπιστήμονες «φωτογράφησαν» τον εγκέφαλο ειδωλολατρων, κατά την ώρα που έκαναν διαλογισμό («διαολισμό»), και αιρετικων μοναχων, την ώρα που έκαναν «προσευχή», και ειδαν ότι δεν λειτουργουσαν εκεινες οι περιοχές του εγκεφάλου που έχουν σχέσι με τον προσανατολισμό, την αίσθησι του χώρου και του χρόνου. Δηλαδή, εκστασιάζονται αυτοί οι άνθρωποι, είναι σαν να παίρνουν ναρκωτικό (π.χ. το έκσταση) και «ταξιδεύουν» και «φεύγουν». Ενώ όταν ένας Άγιος ή ένας πνευματικά ανεβασμένος Ορθόδοξος Χριστιανός προσεύχεται, δεν εκστασιάζεται αλλά έχει συνείδησι του ποιος είναι. Δεν υπερηφανεύεται, αλλά ταπεινά ξεχωρίζει την «πηγή» της εμπειρίας του, δέχεται την επίσκεψι ενός συγκεκριμένου Αγίου ή βλέπει το Άκτιστο Φως και γεμίζει από πνευματική χαρά, την οποία δεν μπορουν να «φωτογραφήσουν» οι νευροεπιστήμονες.

Διαβάζουμε σε μία εκκλησιαστική (Ορθόδοξη) ιστοσελίδα: Η έρευνα του Newberg έχει πολλά προβλήματα. Η έρευνά του διεξήχθη σε Βουδιστές που διαλογίζονταν, ρωμαιοκαθολικές μοναχές που προσεύχονταν και Πεντηκοστιανούς που γλωσσολαλούσαν. Τι σχέση, όμως, έχουν αυτά με αληθινές εμπειρίες επικοινωνίας με τον αληθινό Θεό, όπως αποκαλύπτεται μυστηριακά στην μία και αληθινή, την Ορθόδοξη Εκκλησία; Η καρδιακή προσευχή του Ορθοδόξου πιστού που οδηγεί στην κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό και τον αγιασμό του όλου ανθρώπου εν τη Εκκλησία, μπορεί να εξισωθεί με τις προσευχές των ετεροδόξων και των αλλοθρήσκων; Ο διαλογισμός, ως γνωστόν, δεν έχει καμμία σχέση με την προσευχή και μάλιστα την ακυρώνει, εφόσον αποτελεί στροφή στον Εαυτό και όχι στο Θεό. Σύμφωνα με τη βουδιστική διδασκαλία: «κατά τη διάρκεια του διαλογισμού το πνεύμα, στην ιδανική περίπτωση, αναπαύεται στον εαυτό του». Επίσης, οι γλωσσολαλιές των Πεντηκοστιανών όχι μόνο δεν αποτελούν καρπό του Αγίου Πνεύματος, αλλά είναι και αυτές εμπειρίες πλάνης με συχνή παρουσία του δαιμονικού στοιχείου.  (http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro=%7B786327D4-42B2-4E31-B467-005699688F9E%7D)

Η ύπαρξη ψευδών πνευματικών εμπειριών είναι κάτι γνωστό στο χριστιανισμό ήδη από την αρχή της ύπαρξής του, καθώς οι πρώτοι χριστιανοί ζούσαν ανάμεσα σε πολλές ομάδες «ενθουσιαστών» (που «ενθουσιάζονταν», δηλαδή «γίνονταν ένθεοι», με τεχνητούς τρόπους), ενώ συχνά ξεπηδούσαν καινούργιες, όπως οι μεσσαλιανοί (= προσευχόμενοι). Όμως η ύπαρξη ψευδών πνευματικών εμπειριών δεν αποκλείει εξορισμού να υπάρχουν και αληθινές πνευματικές εμπειρίες.

…Η λογική θεωρείται μια λειτουργία του νου, αλλά δεν ταυτίζονται νους και λογική. Νους χαρακτηρίζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας το ανώτερο μέρος της ψυχής. Ο εγκέφαλος είναι όργανό του, όπως το μάτι όργανο της όρασης, αλλά ο νους υπάρχει στον άνθρωπο (στην ψυχή του) ακόμη κι αν ο εγκέφαλος πάθει ζημιά.

Η νοερά προσευχή κανονικά γίνεται με ένωση νου και "καρδιάς". Αυτά τα δύο (πνευματικά) κέντρα διασπάστηκαν λόγω του προπατορικού αμαρτήματος.

Αν επιτευχθεί η ένωση αυτή, τότε έχουμε τη νοερά προσευχή που γίνεται από το Άγιο Πνεύμα (από μόνης της) γι' αυτό και κάποιος με αλτσχάιμερ κτλ. μπορεί να προσευχηθεί. (Βλέπε και "Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία" του π. Ιερόθεου Βλάχου).

 ( http://o-nekros.blogspot.gr/2010/10/blog-post_9916.html)

Έτσι, λοιπόν, πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τις αληθινές πνευματικές εμπειρίες από τις ψεύτικες και αυτό δεν γίνεται σε μία στιγμή αλλά θέλει δουλειά. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορουμε να το πετύχουμε αν ακολουθουμε τους Αγίους της Εκκλησίας μας, αν η πνευματική μας ζωή δεν είναι αποκομμένη από την καθημερινότητα την δική μας και των συνανθρώπων μας και αν ζουμε σωστά την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας.

https://www.youtube.com/watch?v=Fv9Tzp3Vikk&index=1&list=PLVSe3KRn8Oaf6uDTXgLqIJcOiS_xrear0