ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ (ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ)
Λέει κάπου στο γεροντικό: Ο διάβολος ὅταν σὲ πείσῃ
νὰ κάνῃς τὴν αμαρτία, σὲ σκεπάζει μὲ τὸ σεντόνι. «Μὴ φοβᾶσαι», σοῦ λέει, «δὲ᾿
σὲ βλέπει κανείς». Ὅταν ὅμως κάνῃς τὴν ἁμαρτία καὶ περάσῃ λίγος καιρός, τότε
παίρνει τὴν τρομπέττα, ἀναβαίνει στὰ καμπαναριὰ καὶ φωνάζει γιὰ νὰ σὲ
ξεσκεπάσῃ.
Έτσι γίνεται και με τους πολιτικούς και την Τράπεζα.
Τους δίνει κάποια χρήματα (νόμιμα, παράνομα, άτυπα, άμεσα, έμμεσα, μίζες κλπ.)
και τους βεβαιώνει ότι κανένας δεν θα μάθει τίποτα, ότι το κόμμα τους θα
βρίσκεται συνέχεια στην εξουσία ή ότι αυτοί θα γλιτώσουν ακόμη κι αν χάσει το
κόμμα τους ή ότι θα τους φυγαδεύσουν στο εξωτερικό ή ότι τα χρήματά τους θα
βρίσκονται σε ασφαλές μέρος στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό κλπ.
Όμως σ΄αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα
μεταβάλλονται και τα συμφέροντα των Τραπεζων κι αυτά μεταβάλλονται και η μόδα
αλλάζει και άλλοι τα καταφέρνουν καλλίτερα και όταν κάποιος γίνεται επικίνδυνος
πρέπει να φύγη από την μέση κλπ.
Όταν, λοιπόν, κάνουν την δουλειά τους οι Τράπεζες με
τα όργανά τους που είναι οι πολιτικοί και πρέπει να τους αντικαταστήσουν,
ανοίγουν το συρτάρι και φανερώνουν σε κάποιο δημοσιογράφο π.χ. ένα ηθικό ή ένα
οικονομικό σκάνδαλο του τάδε υπουργου. Οι πολίτες αγανακτουν όταν βλέπουν στην
τηλεόρασι τον «ανήθικο, τον κλέφτη, το λαμόγιο, τον ανίκανο κλπ.» και ενώ μέχρι
χθές τον θεωρουσαν άξιο και καλό, τώρα θέλουν την τιμωρία του. Και, φυσικά, οι
εκλογές δεν είναι μακρυά. «Θα δη τι έχει να πάθη».
Και καλά να την σκαπουλάρη με μία ηττα στις εκλογές.
Άλλος μπορει να πάει στη φυλακή για λίγα ή πολλά χρόνια ή και για πάντα, και
άλλος να θανατωθη για όλα τα κακά που έκανε σε βάρος του λαου και της πατρίδας.
Μετά η Τράπεζα ψάχνει άλλον ικανό πολιτικό,
πατριώτη, ηθικό, αγωνιστή, έντιμο κλπ. και του αναθέτει τον ρόλο που
προβλέπεται για τα επόμενα πέντε-δέκα χρόνια (η σύμβασι είναι αορίστου χρόνου).
Φυσικά δεν τιμωρουνται όλοι οι πολιτικοί για όσα
κάνουν ή δεν κάνουν. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ποιος θα ασχολουνταν με την
πολιτική; Ο αποδιοπομπαιος τράγος είναι ένας κάθε φορά ή λίγοι, ποτέ πολλοί
μαζί. Επίσης, υπάρχουν και οι έξυπνοι πολιτικοί, οι οποιοι θυμουνται πως στην
αρχαία Σπάρτη το να κλέψης δεν ηταν κακό, το να σε πιάσουν ηταν και έφερνε και
τιμωρία. Άλλωστε, όπως αναλύσαμε και ανωτέρω δεν υπάρχουν κλέφτες αλλά η
Τράπεζα που κόβει το χρημα και το μοιράζει στα κράτη και στους ιδιωτες, κόβει
και ένα ποσό χρημάτων που χρειάζονται για να δοθουν στους πολιτικούς για να
γίνη η δουλειά τους, αφου οι πολιτικοί βρίσκονται ανάμεσα στην Τράπεζα και τον
λαό και πρέπει να αμοίβονται. Ου φιμώσεις βουν αλοωντα. Αλλά κατά κάποιο τρόπο
όποιος παίρνει χρήματα από τους παγκοσμιοποιητές είναι σαν να πουλα την ψυχή
του σ΄αυτούς και εξαρταται εφ΄όρου ζωης απ΄αυτούς. Κάτι σαν το σφράγισμα του
«Μεσσία» των παγκοσμιοποιητων.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να ζηλεύουμε τους πολιτικούς που
θησαυρίζουν από το επάγγελμά τους, διότι η μέριμνα που έχουν μήπως αποκαλυφθουν
τα χαλάει όλα. Και ο ύπνος τους δεν πρέπει να είναι ειρηνικός και ο ξύπνιος
τους είναι μέσα στο άγχος. Μακρυά, να λείπει τέτοιο χρημα και τέτοια δόξα.
https://www.youtube.com/watch?v=ScC5XNzPnX8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ευπρεπως...