ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ

ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ

Πόσο σπουδαιο πραγμα είναι η ηθική και πόσο απαίσιο καμιά φορά!

Παλαιότερα για να παντρευτη μία κοπέλα έπρεπε να ηταν ηθική. Μεχρι και έλεγχο για να διαπιστώσουν ότι δεν έχασαν την παρθενία τους γινόταν καμιά φορά, όταν υπήρχαν αμφιβολίες!

Για να βρη κάποιος δουλειά έπρεπε να ηταν ηθικων αρχων και με «καλάς συστάσεις». Το φιλότιμο, η μπέσα, η ηθικότητα και σήμερα παίζει ρόλο στο να εργαστη κάποιος ως εργάτης ή υπάλληλος.

Ένας πολιτικός έπρεπε να ηταν τίμιος, και σήμερα με το παραμικρό, αν βγη κάποιο οικονομικό ή ηθικό σκάνδαλο, χάνουν την θέσι τους.

Ένας ηθικός άνθρωπος μπορει να φτάση στο σημειο να απαιτη από τον Θεό μία καλή θέσι στον Παράδεισο. Μπορει ένας ηθικός άνθρωπος με την καταγγελία, την κατάκρισι, την καταλαλιά, την ρουφιανιά, την συνομωσία, την συκοφαντία να προκαλέση ηθική ζημιά σε κάποιον που αντιπαθει.

Τότε, βέβαια, φτάνουμε στο σημειο να αναρωτηθουμε «τι είδους ηθική είναι αυτή» που επιτρέπει σε έναν ηθικό άνθρωπο να κάνει τέτοια πράγματα. Αν εξετάσουμε με μικροσκόπιο τον «βίο και την πολιτεία» ενός ηθικου ανθρώπου, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι και τόσο ηθικός όσο φαίνεται ή όσο νομίζει ότι είναι.

Υπάρχει και ο πνευματικός νόμος, ο οποιος τιμωρει και τους ηθικούς ανθρώπους, όταν αυτοί ξεφεύγουν και ξεχυλίζει το ποτήρι και των δικων τους αμαρτιων. Ο Χριστός λέει «μη κρίνετε, ίνα μη κριθητε».

Μέχρι, όμως, να «έρθη και η σειρά τους» κάνουν τα «θεάρεστα» έργα τους. Λειτουργουν όπως τα τσοπανόσκυλα που οδηγουν το κοπάδι και όταν κάποιο πρόβατο απομακρυνθη, το φέρνουν στη θέσι του. Χαίρονται όταν κάποιος πεθάνη ή πάθη κάτι κακό, επειδή παρέβηκε κάποιον νόμο του κράτους ή της ηθικης ή της Θρησκείας. Λένε από μέσα τους «καλά να πάθη», τιμωρήθηκε ο παραβάτης!

Αν θέλουμε να τους κατατάξουμε με βάσι το ευαγγέλιο παίρνουν την θέσι όχι του φίλου του Θεου, ούτε του μισθωτου αλλά του δούλου. Ο δουλος από φόβο μήπως πάει στην Κόλασι εφαρμόζει τις εντολές του Θεου και γίνεται κέρβερος για όσους καταπατουν την ηθική, η οποια εν τέλει όντως οδηγει και στον Παράδεισο!

Η γλοιώδης συμπεριφορά τέτοιων τύπων οδήγησε πολλούς Ορθοδόξους, τα τελευταια 50 χρόνια, να απαιχθάνονται την ηθική, την αυτονομημένη ηθική, την ηθική που δεν προέρχεται από την προσωπική μας σχέσι με τον Χριστό αλλά από τον υπολογισμό και το συμφέρον. Έφτασαν μάλιστα στο σημειο να ομιλουν και να γράφουν όπως οι μεγάλοι ασκητές και Άγιοι της Εκκλησίας μας, χωρίς, όμως, οι ίδιοι να έχουν απαλλαγη από τα πάθη, οπότε πάλι «έπεσαν» στα χέρια των ηθικιστων!

Πως αντιμετωπίζουμε αυτήν την συνομοταξία των συνανθρώπων μας, οι οποιοι ζουν δίπλα μας και ίσως να είμαστε και εμεις ένας απ΄αυτούς;

Η καλλίτερη αντιμετώπισι είναι να καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, να προέρχεται η ηθική μας από την προσωπική μας σχέσι με τον Χριστό, να είμαστε ταπεινοί και τότε θα γλιτώσουμε από το «μαρτύριο» της «Ιερας εξέτασης», στο οποιο θέλουν να υποβάλλουν τους άλλους οι ηθικοί άνθρωποι.

Οι ηθικοί και οι ηθικιστές είναι και αυτοί άρρωστοι άνθρωποι και θέλουν την βοήθειά μας. Εάν, όμως, κι εμεις δεν έχουμε ανέβει στο επίπεδο των φίλων του Θεου, πως θα τους βοηθήσουμε; Μαλλον θα τους αποφύγουμε, θα τους ειρωνευτουμε όταν κι αυτοί πέσουν, θα τους πολεμήσουμε με τον τρόπο μας και έτσι θα συνεχιστη ο φαυλος κύκλος του πολέμου εναντίον της διαφθορας από διεφθαρμένους ανθρώπους.

Ας κάνουμε την προσευχή μας για όλους, ας καθαρίζουμε τον εαυτό μας από τα πάθη, ας μετέχουμε των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας επάξια μέσα στην αναξιότητά μας και «έχει ο Θεός». «Τα αδύνατα παρ΄ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεω εστίν»!