ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1821. ΕΓΙΝΕ, ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ-ΚΑΛΟ. ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΩΝΕΤΑΙ, ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΒΕΒΑΙΑ ΒΑΣΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΣΥΜΜΑΧΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; ΑΦΟΥ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΞΕΝΟΥΣ ΕΙΤΕ ΑΛΛΟΔΟΞΟΥΣ ΕΙΤΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ.
https://www.youtube.com/watch?v=c8bHjSaRRVE&index=2&list=PLVSe3KRn8Oaem5PMu2EMTebxuqIdNqR-0
1.
Δυστυχως οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν την πίστη και την εκκλησιαστικότητα των
επαναστατων του 1821.
2.
Επειδή στις ημέρες μας έχει πολύ πέραση η στατιστική, μας λένε οι αδιάφοροι έως
εχθρικοί προς την Εκκλησία Έλληνες " θέλουμε να χωρίσουμε" , είμαστε
τόσο τοις εκατο (%) των κατοίκων της Ελλάδας, οπότε πρέπει να γίνη αυτό που
θέλουμε.
3.
Οι άνθρωποι της Εκκλησίας μοιάζουν σαν να παρακαλανε και να λενε: " μα,
χωρίς την Εκκλησία δεν θα υπηρχε ούτε Ελληνισμός ούτε Κράτος νεοελληνικό. γιατί
θέλετε να μας περιθωριοποιήσετε;"
4.
Όμως, αφου αλλάξανε οι καιροί, δεν πρέπει οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Ελλάδος
να ειναι "κολλημένοι" στο παρελθόν και να ζητανε από τους διεθνιστές
(αριστερούς και δεξιούς) να τους σέβονται και να τους δέχονται στην παρέα τους.
Αν αυτοί δεν μας θέλουν, εμεις γιατί να τους θέλουμε;
5.
Ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος έλεγε στους Έλληνες της προεπαναστατικης περιόδου να
μην κάνουν επανάσταση. Γνωστή ειναι και η θέση ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία
μπορουσε να αλωθη έσωθεν. Καί σήμερα η παγκοσμιοποίηση λέει πως η εποχή του
έθνους κράτους τελείωσε. Και όλα τα κράτη γίνονται μέρα με τη μέρα πολυεθνικά. Άρα
η μόδα του έθνους κράτους τελείωσε και τωρα, όπως και στην Οθωμανική
αυτοκρατορία, καλούμαστε να ζήσουμε παρέα με διάφορους λαούς και έθνη.
6.
Συμπέρασμα, ηρθε η ώρα της "ελευθέρας και ζώσης Εκκλησίας"! και το
μοντέλο που θα επικρατήση σε λίγο, αν βγη το «διαζύγιο», θα ειναι του γέροντος
Εφραίμ του Βατοπαιδινου...
+Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Πάριος (24-6)
Επιφανής θεολόγος
και μέγας διδάσκαλος του Γένους, από τους πολυγραφότερους και σπουδαιότερους
συγγραφείς της εποχής του. Γεννήθηκε στο Κώστο της Πάρου το 1721/2 και πέθανε
στα Ρευστά Χίου το 1813. Την πρώτη παιδεία έλαβε στη γενέτειρα του και συνέχισε
στη Σμύρνη κοντά στον Ιερόθεο Δενδρινό και τον ιατροφιλόσοφο Χριστόδουλο. Το
1752 αναχώρησε για το "Αγιον "Ορος και γράφτηκε στην περιώνυμη
Άθωνιάδα Σχολή, πού διηύθυνε ό Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης και αργότερα ο Ευγένιος
Βούλγαρης. Μαθήματα άκουσε άργότερα στην Κέρκυρα και από τον Νικηφόρο Θεοτόκη.
Μέ παράκληση του Παν. Παλαμά ήρθε στο Μεσολόγγι αλλά μετακλήθηκε στη
Θεσσαλονίκη για να διδάξει (1767-1770). Από την Αθωνιάδα Σχολή, όπου κλήθηκε
για να διδάξει, αναγκάστηκε να αποχωρήσει εξαιτίας της αναμίξεώς του στις
έριδες των Κολλυβάδων. Εφτασε στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε τη διεύθυνση της εκεί
Σχολής μέχρι το 1786. Επιθυμώντας να επιστρέψει στην Πάρο, αναχώρησε στα τέλη
του 1786 από τη Θεσσαλονίκη, αλλά τελικά βρέθηκε στη Χίο. Διευθυντής της Σχολης
της Χίου κατόρθωσε να τη διευρύνει και να την οδηγήσει σε μεγάλη ακμή
(1788-1811). Σε ηλικία 90 περίπου χρόνων αποσύρθηκε στο μονίδριο του Αγ. Γεωργίου
Ρευστών, όπου πέθανε στις 24 Ιουνίου 1813.
Ό Αθανάσιος ανήκει στη μεγάλη χορεία των διδασκάλων του Γένους πού με όλη
τους τη δύναμη εργάστηκαν ακαταπόνητα για τη μόρφωσή του. Ο Άγιος Αθανάσιος ο
Πάριος ήταν πολέμιος των νέων ιδεών του Διαφωτισμού και της Γαλλικής
επαναστάσεως.
Το συγγραφικό έργο
του Αθανασίου καλύπτει ευρύτατο χώρο της θεολογικής και της θύραθεν επιστήμης.
Τα έργα του, εκδομένα και ανέκδοτα, θα μπορούσαν να καταταγούν στις παρακάτω
γενικές κατηγορίες: Απολογητικά, Ιστορικοδογματικά, Λειτουργικά, Υμνολογικά,
Φιλοσοφικά, Παιδαγωγικά, Ποιητικά, Βιογραφίες, Όμιλίες, λόγοι, Επιστολές κ.ά.
Από τα πιο σπουδαία είναι τα παρακάτω: Αντίπαπας (1785)· εξυμνεί το έργο του
Μάρκου Ευγενικού και κατακρίνει τις καινοτομίες των Λατίνων, Χριστιανική απολογία
(1798) καταπολεμά τις αρχές της Γαλλικής επαναστάσεως και γράφτηκε με αξίωση
του Γρηγοριου Ε'. Μεταφράστηκε στη Ρουμανική. «Αλεξίκακον φάρμακον» ήτοι
πνευματικόν έγχειρίδιον γράφτηκε εναντίον των ιδεών του Βολταίρου, «Πατρική
διδασκαλία» (1798)' εκδόθηκε από τον "Ανθιμο Ιεροσολύμων. Προκάλεσε την
διαμαρτυρία του Κοραή, πού απάντησε με το έργο Αδελφική διδασκαλία (1798),
"Άντιφώνησις προς τον παράλογον ζήλον των από Ευρώπης ερχομένων φιλοσόφων,
δεικνύουσα ότι μάταιος και ανόητος είναι ο ταλανισμός οπού κάμνουσι του Γένους
μας...", πού εκδόθηκε το 1802 με το ψευδώνυμο Ναθαναήλ Νεοκαισαρεύς. Άλλα
έργα του Αθανασίου είναι: Επιτομή γραμματικής (1787), Ρητορική πραγματεία,
Στοιχεία μεταφυσικής. http://www.aegeantimes.gr/pigizois/agioi/ianouarios/28_1.htm
ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΑΣΚΑΛΙΑ»: «Ο άπειρος εν ελέει και πάνσοφος ημών
Κύριος, δια να φυλάξη αλώβητον
την αγίαν και ορθόδοξον πίστιν ημών... ήγειρεν εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών... δια να είναι εις μεν τους Δυτικούς ωσάν ένας χαλινός, εις δε τους Ανατολικούς ημάς πρόξενος σωτηρίας». …Αλλά «ο Διάβολος εμεθοδεύθη... μίαν άλλην πονηρίαν και απάτην ξεχωριστήν,
δηλαδή το νυν θρυλλούμενον σύστημα της ελευθερίας... που είναι ένα δέλεαρ του διαβόλου και φαρμάκι ολέθριον, δια να κατακρημνίση τους λαούς εις την
απώλειαν και την ακαταστασίαν...». «Αδελφοί... κλείσατε τα
αυτία σας και μη δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις ταύτας τας νεοφανείς ελπίδας της
ελευθερίας... που είναι εναντίαι
εις τα ρητά της θείας Γραφής και των αγίων Αποστόλων, οπού μας προστάζουν να υποτασσόμεθα εις τας υπερεχούσας
αρχάς, όχι μόνον εις τα
επιεικείς αλλά και τας σκολιάς,
δια να έχωμεν θλίψιν εις αυτόν τον κόσμον και να παραστήσωμεν καθαράς τω Χριστώ
τας αισθήσεις ημών...». «Παντού το φαντασιώδες αυτό της ελευθερίας
σύστημα του πονηρού επροξένησε πτωχείαν, φόνους, ζημίας, αρπαγάς, ασέβειαν τελείαν και ανωφελή μεταμέλειαν»... ενώ η δουλεία,
όπως είναι πασίγνωστο, χαρίζει πλούτη, ασφάλεια, μακροβιότητα, γαλήνη,
ευσέβεια, ψυχική σωτηρία... Και η «Π.Δ.» καταλήγει: «Φυλάξατε στερεάν την πατροπαράδοτόν σας πίστιν και, ως οπαδοί του Χριστού, απαρασάλευτον την
υποταγήν εις την πολιτικήν διοίκησιν».
Ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος (π. 1723-1813), κορυφαίος των
Κολλυβάδων της εποχής, σεβάσμιος σχολάρχης της Χίου (1786 - 1813), συγγραφέας
πιθανώτατα της «Χριστιανικής Απολογίας» (1798),
τύπωσε τό 1802 (μέ το
ψευδώνυμο Ναθαναήλ Νεοκαισαρεύς) τόν περίφημο λίβελο: «Αντιφώνησις προς τόν
παράλογον ζήλον των από της Ευρώπης ερχομένων φιλοσόφων».
Η Ευρώπη είναι βόρβορος ακολασίας, η πρόοδος
τών επιστημών πηγή αθεΐας, οι νέοι «φιλόσοφοι» αντίχριστοι. Κοντά στην αθεΐα
μετοχετεύουν στις ψυχές και «τό δολερόν φαρμάκι της αποστασίας»: «Ο Χριστός
μας προστάζει λέγοντας "απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι" και αυτοί, και με
λόγους και με βιβλία, αρματώνουν τας δεξιάς των υπηκόων να φονεύουν τους
Καίσαρας!»
Τό βιβλίο τελειώνει μέ την ανοικτή καταγγελία ότι οι νέοι τούτοι
«φιλόσοφοι» κρατούν «βιβλίον αποστασίας εις την αριστεράν και μάχαιραν εις την
δεξιάν»...
Το 1805 ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος γράφει έναν άλλο λίβελλο με τον
τίτλο «Νέος Ραψάκης», ανταπάντηση στην «Αδελφική Διδασκαλία» του Κοραή και υπεραπολογία
της «Πατρικής Διδασκαλίας» των Πατριαρχείων. Στόχος του οι «ελληνόφρονες», οι
«ζήλω διαπύρω κινούμενοι υπέρ της ελευθερίας του Γένους». Πριν απαντήση στον
Κοραή, ο Άγιος Αθανάσιος Πάριος στηλιτεύει τό επαναστατικό μανιφέστο του Ρήγα: «βιβλιάριον
εξέδωκαν, "Ρόπαλον του Ηρακλέους" αυτό ονομάσαντες, οι ελληνόφρονες,
βιβλίον δηλαδή διεγερτικόν, ερεθιστικόν, παρακινητικόν, ώστε πάντες οι
απανταχού Χριστιανοί, εν ρητή ημέρα, να δείξουν του Ηρακλέους την αλκήν
εναντίον τών τυραννούντων αυτούς... Η θεία Πρόνοια ηλέησε το γένος των Χριστιανών
και, προτού να διαδοθούν εις τόν κόσμον εκείνα τά κακέμφατα ρόπαλα, έκαμε και εφανερώθη
η αντίθεος αυτή σκευωρία, καί παρεδόθησαν εις τό πυρ· και οι κατά των ιδίων
δεσποτών την κοινήν και καινήν ευτρεπίσαντες μάχαιραν, μάχαιραν εύρον μισθόν του
παραλόγου ζήλου αυτών»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ευπρεπως...