Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην

 Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην 

Οι επιστημονικές ανακαλύψεις του 20^ού και του 21^ου αιώνα, σχετικά με θέματα αστρονομίας και κοσμολογίας, έρχονται να συνηγορήσουν υπέρ αυτής της τόσο λιτής αλλά τόσο αληθινής περιγραφής του 1^ου εδαφίου της Αγίας Γραφής: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» - Γένεσις α' 1

1. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ, ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ Ο ΘΕΟΣ, ΛΕΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ. ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΝΟΝ Ο ΑΚΤΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ.

Είναι διαπιστωμένο το γεγονός ότι το σύμπαν διαστέλλεται.

Έτσι, ξεκινώντας από τον Ρώσο Φυσικό George Gamow (1948), διαμορφώθηκαν μοντέλα προέλευσης του σύμπαντος από ένα αρχικό σημείο στο οποίο ήταν συγκεντρωμένη όλη η ενέργεια και η ύλη και το οποίο άρχισε να διαστέλλεται. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως «μεγάλη έκρηξη». Να διευκρινίσουμε όμως ότι ο όρος «μεγάλη έκρηξη», με την καθαρά επιστημονική του έννοια, σημαίνει μια ταχύτατη και απότομη αλλά πολύ προσεκτικά σχεδιασμένη και ελεγχόμενη απελευθέρωση ύλης και ενέργειας και όχι μια έκρηξη τύπου βόμβας. Άλλωστε, δεν είναι δυνατόν το αποτέλεσμα μιας μέγιστης αταξίας που επιφέρει η έκρηξη μιας βόμβας, να είναι η τάξη και η αρμονική λειτουργία που υπάρχει σήμερα στο σύμπαν. Άρα δεν πρόκειται κυριολεκτικά για έκρηξη, αλλά για μια ταχύτατη διαστολή του χώρου και του χρόνου που ονομάστηκε περιπαικτικά «μεγάλη έκρηξη» (Hoyle - 1950). Πριν τη Μεγάλη Έκρηξη δεν υπήρχε ούτε χώρος ούτε χρόνος, αλλά η στιγμή αυτή σηματοδοτεί την αρχή ύπαρξης του χώρου και του χρόνου.

2. ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟ, ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ.

Άμεση συνέπεια της διαστολής του σύμπαντος είναι η διαπίστωση ότι το σύμπαν δεν είναι άπειρο και αιώνιο αλλά έχει αρχή και αιτία ύπαρξης, δηλαδή επιβεβαιώνεται το 1ο εδάφιο της Αγίας Γραφής «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» - Γένεσις α' 1.

Εφόσον το σύμπαν έχει αρχή, δεν μπορεί να είναι ούτε άπειρο, ούτε αιώνιο, όπως πίστευαν πολλοί αρχαίοι λαοί (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι) αλλά και αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, μια αντίληψη η οποία φθάνει μέχρι τις αρχές του 20^ού αιώνα.

3. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ΤΟ ΛΕΝΕ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.

Η σημαντικότητα αυτής της διαπίστωσης έγκειται στο γεγονός ότι θεωρίες κοσμολογίας και δημιουργίας της ζωής οι οποίες βασίζονται στην τυχαιότητα, καταρρέουν. Και τούτο διότι οι υπερβολικά μικρές πιθανότητες να δημιουργήθηκε η αρμονία του σύμπαντος και η ζωή στη γη με καθαρά τυχαίες διαδικασίες, θα μπορούσαν ίσως κάποια στιγμή να λάβουν σάρκα και οστά μέσα σε ένα σύμπαν το οποίο θα υπήρχε άπειρο χρόνο. Η ανακάλυψη όμως ότι το σύμπαν και ο χρόνος ύπαρξής του είναι πεπερασμένα μεγέθη, δεν δίνουν χρονικά περιθώρια υλοποίησης τέτοιων μικρών πιθανοτήτων που απαιτούν οι θεωρίες που βασίζονται στην δημιουργία του κόσμου εκ της τυχαιότητας.

4. ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ:

 Οι αντιλήψεις όμως περί άπειρου, αιώνιου και στατικού σύμπαντος, διαψεύδονται όχι μόνο από τις αστρονομικές παρατηρήσεις αλλά και από το 2^ο Νόμο της Θερμοδυναμικής. Πρόκειται για έναν φυσικό νόμο που βασιλεύει στο σύμπαν και σύμφωνα με τον οποίο τα πάντα βαίνουν από μια αρχική τάξη προς την αταξία μέχρις ότου όλη η ενέργεια στο σύμπαν να εκφυλιστεί σε θερμότητα οπότε δεν θα μπορεί να παραχθεί πλέον ωφέλιμο έργο. Εφόσον στο σύμπαν λαμβάνει χώρα διαρκώς μετάβαση από μια αρχική τάξη προς την αταξία (π.χ. καύση των καυσίμων των άστρων), από το «κούρδισμα» στο «ξεκούρδισμα», άρα το σύμπαν πράγματι είναι πεπερασμένο και όχι άπειρο ούτε αιώνιο, όπως ακριβώς ένα ρολόι που καθώς το παρατηρούμε να ξεκουρδίζεται, γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να ξεκουρδίζεται για πάντα αλλά θα πρέπει πρόσφατα να έχει κουρδιστεί, δηλαδή θα πρέπει πριν από πεπερασμένο χρόνο να έχει λάβει χώρα ένα γεγονός έναρξης.

Η ισχύς του 2^ου Νόμου της Θερμοδυναμικής καταρρίπτει και την αντίληψη ότι το σύμπαν είναι αυθύπαρκτο, δηλαδή ότι αποτελεί την αιτία δημιουργίας του εαυτού του. Σύμφωνα με το 2^ο Νόμο της Θερμοδυναμικής, υπάρχει μία μόνο κατεύθυνση στη ροή της θερμότητας (από το θερμό προς το ψυχρό σώμα)· αν αυτή η ροή απεικονιστεί με ένα βέλος, τότε αυτό το βέλος θα δείχνει πάντα από το παρελθόν προς το μέλλον και ποτέ αντίθετα, δηλαδή όλο το σύμπαν τίθεται μέσα σε ένα πλαίσιο μονόδρομης ροής χρόνου. Εδώ αυτομάτως έρχεται σε ισχύ η Αρχή της Αιτιότητας (θεμελιώδης αρχή της σύγχρονης Φυσικής) η οποία ορίζει ότι «κάθε φαινόμενο και κάθε γεγονός στην περιοχή του χρόνου, έχει την αιτία του η οποία είναι ανεξάρτητη και ευρύτερη από αυτό». Επομένως το σύμπαν προϋποθέτει μια αιτία ύπαρξής του μεγαλύτερή του, έξω και πέρα από αυτό.

5. Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΛΟΙΠΟΝ, ΜΑΣ ΒΟΗΘΑ ΣΤΟ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Βάσει των χαρακτηριστικών του σύμπαντος, η αιτία ύπαρξής του ή ο Δημιουργός του, θα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

- Αφού δημιούργησε το χώρο πρέπει να είναι έξω από αυτόν!
- Αφού δημιούργησε το χρόνο πρέπει να είναι Αιώνιος!
- Αφού εξουσιάζει την ύλη και την ενέργεια πρέπει να είναι Παντοδύναμος!
- Αφού έφερε στην ύπαρξη ελεύθερες προσωπικότητες, πόσο μάλλον ο Ίδιος είναι πρόσωπο!
- Αυτός από τον οποίο πηγάζει ο κόσμος των μαθηματικών ιδεών και οι μηχανισμοί της
  σκέψης και της λογικής, πρέπει να είναι Πάνσοφος!
- Αυτός που δημιούργησε και συντηρεί τη ζωή, πρέπει να είναι ο αιώνια Ζωντανός!

Η Αγία Γραφή, δείχνοντας καταπληκτική συνέπεια ως προς την αρχή της αιτιότητας, αποδίδει επακριβώς αυτές τις ιδιότητες στο πρόσωπο του Θεού. Κανένα άλλο βιβλίο καμίας θρησκείας δεν ανταποκρίνεται σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Όλες οι αρχαίες κοσμογονίες προϋποθέτουν την ύπαρξη του σύμπαντος και της ύλης από την οποία δημιουργούνται και οι θεοί (θεογονία). Μόνο η Αγία Γραφή μιλάει για δημιουργία εκ του μηδενός και για έναν Θεό έξω από τη δημιουργία. Σε αντίθεση με το «εν αρχή ήτο το χάος», δηλαδή κάτι αιώνιο, άπειρο και στατικό, ο Λόγος του Θεού διακηρύττει: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην» και δικαιώνεται πλήρως από τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.

http://www.christianity-science.gr/material/2008_05_08.htm

https://www.youtube.com/watch?v=9DcMAmI26eA&list=PLVSe3KRn8OaclRGD_cYOdZ2FSx3f_mPtJ&index=14