ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ;

ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ;

Τι εννοουσε ο Γέροντας  Παΐσιος, όταν έλεγε πως θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη; Το εννοουσε ή ηταν ευχή; Μήπως το έλεγε επειδή, και ο ίδιος ηταν από την Μικρά Ασία, και συζητωντας με πρόσφυγες και απογόνους προσφύγων ήθελε να τους δώσει κουράγιο και ελπίδα ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας είναι»;  Το έλεγε απροϋπόθετα ή με προϋποθέσεις; Μήπως μιλουσε αλληγορικά; Στην σύγχρονη πραγματικότητα μπορουμε να μιλαμε για πάρσιμο της Πόλης, χωρίς να μας χαρακτηρίσουν ονειροπόλους ή και ακροδεξιούς; Έχουμε δικαίωμα να θέλουμε αλλαγή στο στάτους της σημερινης κατάστασης;

Αρχικά πρέπει να πουμε πως ο ξεριζωμός από την γη που γεννήθηκε κάποιος και μάλιστα υπό συνθηκες διωγμου είναι από τα χειρότερα που μπορουν να συμβουν στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι μεγάλο το δέσιμο του αγρότη με τα χωράφια του, με το χωριό του, με τους συγγενεις και φίλους και γειτόνους του, που όλοι μαζί αποτελουν μία κοινοτητα. Στα χρόνια που ακολούθησαν την ανταλλαγή των πληθυσμων, πάρα πολλοί πρύσφυγες πέθαναν από την στενοχώρια τους.

Μέχρι την κατάρευση του κομμουνισμου (και για την Ελλάδα μέχρι το 2010) υπηρχε ακόμη στην σκέψη των ανθρώπων παγιωμένο το μοντέλο του έθνους-κράτους. Αυτό σήμαινε πως κάθε χριστιανός όφειλε να προσεύχεται και να ελπίζει ότι η Εκκλησία και μέσα στην Ελλάδα θα αποκτουσε την παλαιά της αίγλη αλλά και στα μέρη του Βυζαντίου θα μπορουσε να ξαναζωντανέψη. (Και γιατί όχι σε όλον τον πλανήτη, αφου ο Ορθόδοξος Χριστιανός ενδιαφέρεται για όλον τον κόσμο). Άλλωστε τα σύνορα των κρατων αλλάζουν και στην Τουρκία ζουν 15 εκατομμύρια Κούρδοι.

Επίσης, υπάρχουν προφητείες που λένε ότι ναι μεν έρχεται ο Αντίχριστος, αλλά μετά την δικτατορία του θα λάμψει η Ορθοδοξία σε όλον τον πλανήτη.

Έτσι, ο Γέροντας έλεγε σε ορισμένους προσκυνητές ότι θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη. Όμως, τους έλεγε πως χρειάζεται προσευχή, άσκηση, μετάνοια κλπ. και τότε ο Θεός θα μας δώσει και την Πόλη και την «άνω πόλη», την άνω Ιερουσαλήμ.

Σήμερα, όμως οι Έλληνες είναι αγρότες σε ποσοστό 5% και δεν ενδιαφέρονται για τα χωράφια της Μικρας Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικης Θράκης· και οι Ελληνίδες, όπως όλες οι γυναικες στις ανεπτυγμένες χωρες, δεν γεννανε παιδά.

Το «θα πάρουμε την Πόλη» μπορει να ερμηνευθη και ως εξης: αφου όλος ο πλανήτης γίνεται ένα κράτος μέρα με την μέρα, οι Έλληνες θα μπορουν να εγκατασταθουν σε όποιο μέρος της σημερινης Τουρκίας θέλουν. Έτσι θα ανοίξουν Εκκλησίες και Μοναστήρια, όπως ακουμε να γίνεται συχνά τώρα τελευταια, και αργότερα γιατί όχι και Σχολεια (αυτά, δηλαδή, που είχαμε επί Οθωμανικης αυτοκρατορίας και τα χάσαμε λόγω ΄21…).

Τέλος, για τα έσχατα υπάρχει και άλλο σενάριο: έρχεται ο Αντίχριστος, του οποίου «οι πατημασιές ακούγονται» κατά τον μακαριστό Επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστινο, και αμέσως μετά την ολιγόχρονη κυριαρχία του γίνεται η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και Θεου ημων Ιησου Χριστου, οπότε δεν θα χρειαστη να πάρουμε την «κάτω πόλη» αλλά μια και καλή την «άνω».