ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ!

ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ!

Ακουμε συχνά από πολιτικούς απευθυνόμενοι σε Εκκλησιαστικά πρόσωπα να λένε «εσεις οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ασχολεισθε με την πολιτική». Επίσης, οι επιχειρηματίες συνήθως στην δουλειά τους δεν θέλουν οι εργάτες και οι υπάλληλοι να συζητουν για θρησκευτικά ζητήματα.

Μα, πως γίνεται να μην μιλαμε, λένε ορισμένοι Χριστιανοί, όταν βγαίνουν συνέχεια καινούριοι νόμοι, οι οποιοι είναι αντίθετοι με αυτά που μας ζητα ο Θεός; Και πως γίνεται να μη μιλαμε για την μοναδική Αλήθεια της Εκκλησίας μας που είναι ο Χριστός;

Ο Απόστολος Πέτρος μας λέει πως πρέπει να πειθαρχουμε πρωτα στον Θεό και μετά στους ανθρώπους. Αν δηλαδή ένας νόμος μας απομακρύνει από τον Νόμο του Θεου, δεν πρέπει να τον εφαρμόσουμε. Πως θα κρατήσουμε κλειστό το στόμα μας; μπορουμε να γίνουμε διχασμένες προσωπικότητες επειδή το θέλει η Παγκοσμιοποίησι;

Στην Επιστολή του Ιακώβου λέει «δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου» (Ιακ. 2,18). Αύτο σημαίνει ότι μεγαλύτερη αξία έχει η έμπρακτη απόδειξι της πίστεώς μας και όχι το «κήρυγμα» ή η επιχειρηματολογία για να αποδείξουμε με την λογική τα αναπόδεικτα. Πρωτα πρέπει να καλλιεργουμε τον εαυτό μας και μετά να ανοίγουμε το στόμα μας. Διαφορετικά μπορει να ακούσουμε από τον Θεό «με ποιο δικαίωμα βάζεις στο στόμα σου τα λόγιά μου;».

Έχοντας υπ΄όψιν ότι το χρημα το κόβουν οι Τράπεζες και το μοιράζουν στα κράτη, στα κόμματα και στους ιδιωτες, δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά πράγματα από το Κράτος, από την κυβέρνησι και από τα κόμματα. Μία παροιμία λέει πως «ο σκύλος εκει που τρώει, εκει κουνάει και την ουρά του». Αφου, λοιπόν, το χρημα δεν είναι σε Ορθόδοξα Χριστιανικά χέρια, γιατί παραπονιόμαστε για τους αντιεκκλησιαστικούς νόμους που κάθε λίγο και λιγάκι ψηφίζουν οι βο(υ)λευτές; Κάθε δέντρο δίνει τον καρπό του. Τί καρπό μπορουμε να περιμένουμε από τις κυβερνήσεις, όταν η αθεΐα και ο υλισμός είναι τα θεμέλια του πολιτικοοικονομικου συστήματος των τελευταίων 200 ετων;

Επίσης, το ότι οι άρχοντες απομακρύνθηκαν από τον Θεό και από την Εκκλησία είναι σημάδι ότι οδεύουμε προς το τέλος αυτου του Κόσμου. Η εποχή μας είναι σχεδόν ίδια με την εποχή που ζουσαν οι πρωτοι Χριστιανοί στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ακόμα και σήμερα πολλοί Χριστιανοί (άλλων κυρίως δογμάτων) φονεύονται από αλλόθρησκους ή από άθεους ή από ψυχοπαθεις-δαιμονισμένους. Ο κύκλος κοντεύει να κλείση. Η Εκκλησία ξεκίνησε από τις Κατακόμβες και σιγά σιγά οδεύουμε πάλι εκει, αλλά στο τέλος θα λάμψη στον ουρανό το τρόπαιο της δόξης, ο Σταυρός του Κυρίου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου.

Βέβαια, δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια όταν μας ζητήσουν να πάρουμε θέσι για ένα θέμα που άπτεται της πίστεώς μας ή που έχει σχέσι με την ηθική. Με την όποια ενημερωσί μας θα ομολογήσουμε την Ορθοδοξία μας και θα υπενθυμίσουμε τι είναι σωστό εξ ορθοδόξου απόψεως για κάθε συγκεκριμένο θέμα περί την ηθική, χωρίς να έχουμε την ψευδαίσθησι ότι μπορουμε να αλλάξουμε τους άλλους. Ο Θεός θα μας ρωτήση για το αν προσπαθήσαμε να σώσουμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους.

Ακόμα και για θρησκευτικά ζητήματα δεν πρέπει εύκολα να ανοίγουμε συζητήσεις. Μεγαλύτερη αξία έχει η σιωπή, η προσευχή, η εσωτερική ειρήνη, η θεώρησι των πραγματων από το τέλος (δηλαδή να βλέπουμε τα πράγματα υπό το πρισμα της αιωνιότητος). Έτσι θα βοηθήσουμε πραγματικά και τους άλλους και όχι παίρνοντας το μέρος μιας πολιτικης παράταξης ή μιας θεολογικης άποψης που μπορει να δεχτη διάφορες ερμηνειες. Αν είναι να μαλώσουμε για την ερμηνεία, καλλιτερα να μην πάρουμε θέσι, να κάνουμε πως δεν ξέρουμε ή ότι δεν έχουμε διαμορφωμένη άποψι.

Μακρυά, λοιπόν, από πολιτικές και θρησκευτικές συζητήσεις όσο γίνεται, για να μην χάνουμε την ειρήνη της ψυχης μας, για να μην πέφτουμε σε αργολογία και κατάκρισι, για να μην σκορπαμε ό,τι μαζεύουμε με κόπο, προσοχή και προσευχή.