ΜΑΡΞ (ΣΥΝΑΞΗ- ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ) ΚΑΙ ΦΡΟΫΝΤ (ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ)

+ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Θα τα στριμώξουν τα πράγματα. Λοιπόν, αν σου πούν "πίστευε ό,τι θέλεις", αλλά σε βάζουν στο καλάθι το δικό τους, σε πάνε εκεί που θέλουνε. «Ε, τι; Εγώ σε πάω εκεί που θέλω κι εσύ πίστευε ό,τι θέλεις»(ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ). http://www.briefingnews.gr/orthodoxy/item/37964-g-paios-pi%CE%BF?tmpl=component&print=1

Ο Όσιος Παΐσιος μας λέει πως τα πολιτικοοικονομικά πράγματα, όπως εξελίχθηκαν τα τελευταια 40 χρόνια, επιδρουν και στον τρόπο που θρησκεύουμε ως Νεοέλληνες.

Από το 1974 και μετά οι τσέπες των Ελλήνων άρχισαν να γεμίζουν με πιο γρήγορους ρυθμούς. Σχεδόν από κτίσεως κόσμου οι Έλληνες για πρώτη φορά ειδαν το βιοτικό τους επίπεδο να ανεβαίνει τόσο απότομα.

Όμως, παράλληλα με την εισροή των χρημάτων άρχισαν να κυκλοφορουν και οι νέες ιδέες και ο νέος τρόπος ζωης. Όχι ότι ηταν άγνωστα μέχρι τότε, αλλά ηταν λίγοι αριθμητικά εκείνοι που σκεφτόντουσαν ή ζουσαν (ή ζουσαν και σκεφτόντουσαν) μ΄αυτόν τον τρόπο σε σύγκρισι με την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικου λαου που ζουσε με βάσι το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».

Για να απομακρυνθουν οι Έλληνες από τον παραδοσιακό τρόπο ζωης έπρεπε να «λαδώνονται». Μίζες δεν παίρνουν μόνο οι πολιτικοί. Όταν ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο ενός λαου, ενός έθνους, τότε αρχίζει και ο πόλεμος εναντίον των παραδόσεων, εναντίον της θρησκείας, εναντίον της ιστορίας, εναντίον της γλώσσας, εναντίον της ηθικης. Για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο πόλεμος υπέρ των κατακτητων, χρειάζεται να δίνεται η δυνατότητα σε πολλούς να ζουν χωρίς να έχουν ανάγκη αυτούς που ζουν παραδοσιακά. «Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει», λέει και η παροιμία.

Έτσι έρχεται ο διχασμός. Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και οι άνθρωποι των πόλεων που αγαπουν το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» από τη μια μεριά και οι εργατοϋπάλληλοι, κυρίως, από την άλλη που θέλγονται από τη «νέα μόδα», από το νέο τρόπο ζωης, από τις νέες ιδέες που δίνουν την ελευθερία στο να αμαρτάνουν οι άνθρωποι.

Για να δικαιολογήσουν τον αμαρτωλό τρόπο ζωης τους οι κάτοικοι των πόλεων, φέρνουν επιχειρήματα και από τον χωρο της θεολογίας, από τον εκκλησιαστικό χωρο!

Τα παλιά τα χρόνια οι κοπέλες παντρευόντουσαν παρθένες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Οι νέες ιδέες, όμως, και ο νέος τρόπος ζωης που έρχονται στη χωρα μας λένε άλλα πράγματα. Έτσι «λαδώνουν» έναν καθηγητή που γράφει και μιλάει στο ραδιόφωνο, στην τηλεόρασι, σε περιοδικά και εφημερίδες για εκκλησιαστικά θέματα, ο οποιος πετάει το σλόγκαν «τι 5 λεπτά πριν τον γάμο, τι 5 λεπτά μετά».

Έτσι «ανοίγουν οι ουρανοί της θεολογίας». Τα βιβλία του γίνονται ανάρπαστα και πολλοί συγγραφεις τον μιμουνται ακόμη και κληρικοί! Επιτέλους, το σεξ δεν είναι εμπόδιο στην θεοπτία. Ο κάθε ερωτευμένος με μία γυναικα, μπορει να βοηθηθη μέσω του γήινου έρωτά του να φτάση και στον Θεό! Τι «ωραια»; Ούτε λέξι ο καθηγητής για νηστεία, προσευχή, μυστηριακή ζωή. Αν υπάρχει «αγάπη», όλα επιτρέπονται. Αλλά η «αγάπη» να είναι αληθινή, έτσι; Όχι του πεζοδρομίου. Πάλι καλά, αν και στις ημέρες μας, στο εξωτερικό τουλάχιστον, η αρρώστια προχώρησε και παντρεύουν και ομοφυλόφιλους, αρκει να υπάρχει «αγάπη», είπαμε…και μη χειρότερα!

Ένας άλλος τομέας ηταν η παρέμβασι της Εκκλησίας στην πολιτική μέσω των θρησκευομένων πολιτικων και όσων κατακτήσεων πέτυχαν οι χριστιανοί στο Βυζάντιο και στο Νεοελληνικό κράτος. Έρχονται, τώρα, οι Νεοορθόδοξοι, όπως τους αποκαλουσαν στη δεκαετία του ΄80 και λένε μέσα από τα περιοδικά τους, τις μελέτες τους, τα συγγράμματά τους ότι όλα αυτά δεν είναι καλά, δεν είναι χριστιανικά. Οι θρησκευόμενοι πολιτικοί είναι υποκριτές, είναι μασόνοι, εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, είναι ευσεβιστές και προτεσταντίζοντες και η σκούφια τους κρατα από τους Βαυαρούς. Καλλίτερα να δίνουμε έμφασι, λένε, στην βάσι, να προσπαθουμε ως χριστιανοί να αλλάξουμε από κάτω την κοινωνία. Μακρυά από την κρατική εξουσία, η Εκκλησία είναι σχέσι προσώπων, δεν έχει θέσι ο κρατικός μηχανισμός στα της Εκκλησίας.

Και ενώ το Σύνταγμα ξεκινουσε «εις το όνομα της Αγίας Τριάδος», οι νεοορθόδοξοι θέλανε να το καταργήσουνε γιατί ηταν καταπιεστικό! Φτου κι απ΄την αρχή, δηλαδή, όπως οι πρωτοι Χριστιανοί που μεταμόρφωσαν από την βάσι προς τα πάνω την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αλλά εδώ, τώρα, έχουμε παραχώρησι των κατακτήσεων στον κοινωνικό χωρο και υποχώρησι! Δεν το καταλαβαίνουν; Ούτε έχουν υπ΄όψιν τους το δικό τους: «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, την δεύτερη φορά είναι φάρσα»; Εν γνώσει ή εν αγνοία τους κουβαλουσαν το νερό της παγκοσμιοποίησης για την ομογενοποίησι των εθνων και των θρησκειων.

Να, λοιπόν, που βρέθηκαν και θεολόγοι για να δικαιολογήσουν την ιδιωτικοποίησι της θρησκευτικης ζωης των Νεοελλήνων φέρνοντας μάλιστα επιχειρήματα κατά της ιδιωτικοποίησης! Αλλά πως γίνεται από την μία να λες «μακρυά από την κρατική επιβολή, ελευθερία σε ό,τι έχει σχέσι με τον γάμο» και από την άλλη να θέλης να αλλάξης τους ανθρώπους, να τους κάνεις καλούς Ορθοδόξους; Από μόνος σου καταργεις τους νόμους που βοηθουν στην κοινωνική ευρυθμία και μετά ρωτας «πως καταντήσαμε έτσι»; Πολεμας τους πνευματικούς και τους εξομολόγους που παροτρύνουν σε ηθική ζωή και μετά αναρωτιέσαι «γιατί οι νέοι δεν σέβονται την γλωσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό μας»; Όταν ο άνθρωπος απομακρυνθει από την ηθική γύρω από τα γενετήσια, απομακρύνεται αυτόματα και από τα υπόλοιπα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της χριστιανικης κοινωνικης ζωης.

Και τώρα, τι κάνουμε; Μας βάλανε στο καλάθι, που λέει και ο Όσιος Παΐσιος, και μας πανε όπου θέλουν.

Αυτό που μπορουμε να κάνουμε είναι να κρατήσουμε αυτό που έχουμε, «Κράτει ὅ ἔχεις» (Ἀποκάλυψη Γ΄, 11) μας λέει στην Αποκάλυψι ο Χριστός. «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται» μας λέει ο Άγιος Κοσμας ο Αιτωλός και αυτά δεν μπορει να μας τα πάρει κανείς, αν δεν τα δώσουμε.

Ας καλλιεργήσουμε την πίστη μας, ώστε στα έσχατα χρόνια που ζουμε, τα «μαρξιστικά και φροϋδικά», να γίνουμε οι τελευταιοι μάρτυρες της Αλήθειας μέσα σε μία κοινωνία που κυριαρχειται από τον οικονομισμό και τις ηδονές. Το βραβειο ήδη το προγευόμαστε, διότι η χαρά που μας δίνει ο Θεός, όταν Τον υπακουμε, είναι ακριβως η πρόγευσις των εσχάτων, η πρόγευσι του Παραδείσου. Αξίζει τον κόπο να πολεμήσουμε για να κρατήσουμε τον εαυτό μας καθαρό από τον κόσμο βαδίζοντας στα χνάρια των Αγίων της Εκκλησίας μας. Αμήν.