ΝΤΑΡΜΑ-λόγος-ΛΟΓΟΣ

ΝΤΑΡΜΑ-λόγος-ΛΟΓΟΣ (https://www.youtube.com/watch?v=mkgfdgn17WI)

ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ(ΑΠΟ ΤΟ 1500 π.Χ.):

Μπράχμαν: Η απόλυτη απρόσωπη πραγματικότητα από την οποία απέρρευσε όλος ο κόσμος γύρω μας, τα πάντα, ακόμη και οι θεοί. Όλα όσα φαίνονται γύρω μας αποτελούν το εξωτερικό μέρος αυτής της θείας απόλυτης πραγματικότητας.

Άτμαν: Η αρχική σημασία της λέξης είναι αναπνοή, ζωή. Επειδή κάθε τι γύρω μας έχει απορρεύσει απο την απόλυτη απρόσωπη πραγματικότητα, μέσα του περιέχει ενα κομμάτι του Μπράχμαν. Το μέρος αυτό του Μπράχμαν λέγεται Άτμαν.

...Παράλληλα με τον πολυθεϊσμό απαντά επίσης η ιδέα για μια παγκόσμια τάξη που συγκροτεί και διέπει το σύμπαν (σύνολο φυσικών νόμων), η οποία ονομάζεται Ντάρμα.

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2012/03/blog-post_13.html#ixzz30G27Hgpv

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ (544-484 π.Χ): Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον.

http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=40

Ο Ηράκλειτος διακρίνει ότι όλα  στον Κόσμο γίνονται  σύμφωνα   μ' έναν αυστηρό νόμο, αδιάφορα  αν δεν το αισθάνονται οι άνθρωποι. Και ο κοσμικός αυτός νόμος, είναι ο ΛΟΓΟΣ η δύναμη που βρίσκεται μέσα στα πράγματα. Το ανθρώπινο λογικό είναι ένα κομμάτι, μια συνέπεια του κοσμικού ΛΟΓΟΥ.

 http://users.sch.gr/kassetas/phiScienceHERAKLEITOS.htm

Ο λόγος είναι ο κοσμικός νόμος, η δύναμη που βρίσκεται μέσα στα πράγματα. Το ανθρώπινο λογικό είναι ένα κομμάτι, μια συνέπεια του κοσμικού λόγου...Στον Ηράκλειτο η θεότητα είναι ενδοκοσμικός νους, που δημιουργεί (από μέσα του) τη φύση, την ιστορία, τη θρησκεία, το δίκαιο, την ηθικότητα

https://sites.google.com/site/aformesskepseisdimiourgia/anazitontas-tin-arxi-tou-xronou/erakleitos

Την εσωτερική τάξη του κόσμου ο Ηράκλειτος την ονομάζει Λόγον. Το σχετικό απόσπασμα του Ηρακλείτου λέγει: «ενώ ο Λόγος αυτός υπάρχει πάντοτε, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να τον εννοήσουν και προτού τον ακούσουν και αφού τον πρωτακούσουν. Γιατί, αν και γίνονται όλα σύμφωνα με αυτόν τον λόγον, οι άνθρωποι μοιάζουν με ανίδεους...». Ο αφορισμός αυτός του Ηρακλείτου είναι το αρχαιότερο φιλοσοφικό κείμενο, όπου πρώτη φορά χρησιμοποιείται η έννοια του Λόγου.

http://feltor.wordpress.com/2013/09/02/185/

ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: [1.1] ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος. [1.2] οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεόν. [1.3] πάντα δι᾽ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν· [1.4] ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων· [1.5] καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

 Ο βασικός σκοπός του Ευαγγελίου είναι να διακηρύξει από το προοίμιο ήδη τη θεότητα του Χριστού: ο Ιησούς δεν είναι απλώς ο Μεσσίας με την ιουδαϊκή έννοια, αλλά ο "σαρκωθείς Λόγος" του Θεού, ο οποίος προϋπήρχε "στον Θεό" και εστάλη στους ανθρώπους προκειμένου να τους παράσχει τη δυνατότητα της σωτηρίας και της "αιωνίου ζωής" μέσα από την πίστη.

http://www.greeklanguage.gr/Resources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=619

ο όρος «Λόγος» εμφανίζεται μόνο στον πρόλογο. Οι ερευνητές πιστεύουν σήμερα ότι ο πρόλογος αυτός αντιπροσωπεύει κάποια παλαιότερα πηγή (μάλλον κάποιο λειτουργικό ύμνο), που ενσωματώνει εκεί ο Ιωάννης. Η καταγωγή της ανεξάρτητης, όπως φαίνεται, αυτής πηγής πρέπει να αναζητηθή μάλλον στον Ιουδαϊσμό παρά στον Ελληνισμό. Βέβαια, η Έφεσος, που θεωρείται από την παράδοση ως ο χώρος του τετάρτου Ευαγγελίου, ήταν και ο τόπος όπου ο Ηράκλειτος τον 6 ο π. Χ. αιώνα εισήγαγε την έννοια του λόγου στην ελληνική φιλοσοφία... Ο Λόγος ως η αρχή που συντηρεί και ενώνει τον κόσμο είναι ενδοκοσμικός, ενώ στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου πρόκειται σαφώς για το πρόσωπο που έρχεται στον κόσμο απέξω. Εξ άλλου, όλα τα θέματα του προλόγου αυτού ανάγονται στην Παλαιά Διαθήκη («ἐν ἀρχῇ», «φῶς», «ζωή», «σκότος»), ή στη θεοφάνεια του Σινά («σκηνή», «δόξα», «χάρις» κλπ.). Πρόκειται για μια αντίληψη περί «λόγου», που συνδέει τον όρο αυτό όχι τόσο με την κοσμολογία και την αφηρημένη φιλοσοφική σκέψη, όσο με την ιστορία της σωτηρίας και το εβραϊκό δόγμα της δημιουργίας εκ του μηδενός.

Ιωάννου Ζηζιούλα, Μητροπολίτου Περγάμου, 
Ἑλληνισμός και Χριστιανισμός, Ἡ συνάντηση τῶν δύο κόσμων, 
εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα, 2003, σελ.97-107.

http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6759.html