ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

Ακουμε συνέχεια, κυρίως από τους πολιτικούς, να προτρέπουν τους Έλληνες σε ενότητα για να πετύχουμε κάτι ή για να αποφύγουμε κάτι.

Όμως, υπάρχει κάτι λάθος στην υπόθεσι. Το έθνος είναι ενωμένο από μόνο του, ο λαός γιατί να είναι;

Έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που έχουν την ίδια γλωσσα, θρησκεια κλπ.. Τα τελευταια 200 χρόνια οι Έλληνες έχουμε το δικό μας κράτος που απετελειτο, στην συντριπτική του πλειοψηφία, από Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Λαός είναι οι άνθρωποι που ζουν σε ένα κράτος. Το κράτος ενώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους, άθεους αλλά αυτές οι ομάδες ζουν βίο παράλληλο. Δεν έχουν κοινά οράματα, κοινά πανηγύρια, κοινή ιστορία. Επομένως δεν είναι ενωμένοι όπως οι άνθρωποι που μιλανε την ίδια γλωσσα, έχουν την ίδια θρησκεια, τις ίδιες παραδόσεις, τον ίδιο τρόπο ζωης και σκέψης.

Όσον καιρό οι Έλληνες είμασταν έθνος, φυσικό και επόμενο ηταν να είμαστε ενωμένοι. Οι περισσότεροι ηταν αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες και οι εργάτες και οι υπάλληλοι αγαπουσαν την γλωσσα τους, την θρησκεια τους τις παραδόσεις τους μαζί με τους αγρότες. Στην ειρήνη όλοι εργάζονταν για την κοινωνική προκοπή και πρόοδο του έθνους-κράτους και σε περίπτωσι πολέμου όλοι πήγαιναν στον στρατό για να πολεμήσουν για τα χωράφια τους, για τις εκκλησίες, για τα σπίτια, για τον πολιτισμό τους.

Ο διχασμός αρχίζει και φαίνεται όταν οι εργάτες και οι υπάλληλοι απομακρύνονται, λόγω συμφερόντων, από τις αξίες και τα ιδανικά του έθνους. Τους εργάτες και τους υπαλλήλους τους ενδιαφέρει περισσότερο το ψωμί. Για το ψωμί είναι σε θέσι να τα πουλήσουν όλα.

Έτσι, οι εργάτες και οι υπάλληλοι κυρίως, χωρίζονται σε δεξιούς και αριστερούς και αυτομάτως σταματα να υπάρχει ενότητα. Μπορει να καθίση ένας αριστερός με έναν δεξιό και να συζητήσουν σαν άνθρωποι; Όχι, θα πλακωθουν στην αρχή με τα λόγια και αργότερα θα έρθουν και στα χέρια.

Τι ενώνει τον λαό; Τον λαό τον ενώνει το φαγητό. Όσο υπάρχει φαγητό υπάρχει και ενότητα. Μπορει να υπάρχει σύγκρουσι στις εφημερίδες, στις συζητήσεις στην τηλεόρασι και στα καφενεια αλλά αφου υπάρχει φαγητό, σταματα το κακό στα λόγια.

Άρα, όταν οι πολιτικοί μας καλουνε σε ενότητα είναι σα να μας λένε: «μην κάνετε φασαρία, φαγητό υπάρχει. Και αν σε κάποιους φαίνεται λίγο, μπορουν να μεταναστεύσουν. Άλλωστε όλος ο κόσμος σήμερα είναι ένα χωριό».