ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΦΤΩΧΕΙΑ

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΦΤΩΧΕΙΑ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 30,8 φτώχεια και πλούτο μη μου δώσεις· να με τρέφεις με αυτάρκη τροφή· 9 Μήπως χορτάσω, και σε αρνηθώ, και πω: Ποιος είναι ο Κύριος; Don’t give me either poverty or wealth; give me just the food I need. Or I’ll be full and deny you,   and say, “Who is the Lord?”)

Όσον καιρό επικρατουσε το σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», δηλαδή από κτίσεως κόσμου μέχρι την δεκαετία του ΄70 (περίπου), υπηρχε φτώχεια αλλά αυτή η ευλογημένη φτώχεια έβγαζε και Αγίους, έβγαζε ήρωες, έβγαζε πολύτεκνους οικογενειάρχες, έβγαζε τίμιους, φιλότιμους και ηθικούς ανθρώπους.

Από τότε που βγηκε το σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ισοπεδώθηκαν τα πάντα. Οι άνθρωποι μεταμορφώθηκαν σε καταναλωτικά όντα. Οι αξίες ψεύτισαν. Οι οικογένειες διαλύθηκαν. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται όχι ως «κατ΄εικόνα Θεου» πρόσωπο αλλά ως ατομική μονάδα. Ο σκοπός της ζωης δεν είναι η αγιότης αλλά η καλοπέρασι.

Πόση δύναμη έχει το πολύ φαγητό!
Γι΄αυτό καλούμεθα να νηστεύουμε ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα έχουμε. Οι ερωτευμένοι και οι άρρωστοι δεν θέλουν το πολύ φαγητό. Έτσι και οι μοναχοί και όσοι αγαπουν τον Θεό, είτε από αγάπη είτε επειδή θυμουνται συνέχεια την άρρωστη ανθρώπινη φύσι τους, δεν έχουν όρεξι για πολύ φαγητό αλλά τρωνε όσο για να ζουνε.

Η προσευχή γίνεται και φαγητό, και τα πολλά υλικά αγαθά γίνονται εμπόδιο για την πνευματική χαρά και ολοκλήρωσι.

Ας ζουμε, λοιπόν, ασκητικά για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ανθρωπότητά μας και την πνευματικότητά μας.