Αρχαία
|
Νέα - Λόγια
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Κλίση
|
Κλίση
|
[Τα ρηματικά επίθετα σε -τος, -τεος παράγονται
από ρηματικά θέματα με την προσθήκη των παραγωγικών καταλήξεων -τος και -τεος.
Κλίνονται κατά τη β' κλίση των επιθέτων.] Ένα
ρηματικό επίθετο σε –τος είναι δυνατόν να δηλώνει:
β) Εκείνον που μπορεί να πάθει ό,τι σημαίνει το ρήμα από το
οποίο παράγεται το ρηματικό επίθετο (π.χ. τρωτός: ὁ δυνάμενος τιτρώσκεσθαι).
γ) Εκείνον που αξίζει να πάθει ό,τι σημαίνει το ρήμα από το
οποίο παράγεται το ρηματικό επίθετο (π.χ. θαυμαστός: ὁ ἄξιος θαυμάζεσθαι).
α) Ό,τι και η μετοχή του παθητικού παρακειμένου
ή του ενεργητικού ή του μέσου (σπανιότερα παθητικού) ενεστώτα και αορίστου του
ρήματος από το οποίο παράγεται το ρηματικό επίθετο:
χριστός
(< κεχρισμένος (ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΡΙΣΘΕΙ)< ο φέρων το χρίσμα < αρχ. ελλ.
ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς
(Ιησούς Χριστός). Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει
επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή
λέξη masiha<
Μεσσίας (: μτφ χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο
εβραϊκός νόμος για τους ιερείς). Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς
Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν.
1,41: ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λ. Ιησούς
προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία).
Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη,
επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (< Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu…)
Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και
για άλλα άτομα πριν τον Ιησού, όπως ο Μωυσής, ο Ααρών και ο Δαβίδ ως
συμβολισμός για τη θέση, το αξίωμα ή την υπηρεσία που θα κατείχε στον μέγιστο
βαθμό ο Μεσσίας. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων ο Ιησούς Χριστός
περιγράφεται με εξέχοντα και μοναδικό τρόπο ως «ο Χριστός ο υιος του Θεού του
ζώντος».
Ἰησοῦ
ὀνόματι μάστιζε πολεμίους· οὐ γάρ ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς ἰσχυρότερον
ὅπλον· Μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ
μάστιζε τοὺς ἐχθρούς, διότι δὲν ὑπάρχει οὔτε στὸν οὐρανὸ οὔτε στὴν γῆ
ἰσχυρότερο ὅπλο. (ΚΛΙΜΑΞ 20,6)
Ο
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
ΙΩΑΝ.5-18
διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυε
τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε
τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ.
10-32
ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πολλὰ καλὰ ἔργα ἔδειξα ὑμῖν ἐκ τοῦ πατρός μου· διὰ
ποῖον αὐτῶν ἔργον λιθάζετέ με; 10-33 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι λέγοντες·
περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε, ἀλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν Θεόν.
14,
9 ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα;
14-10 οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ
καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι;
Ο
ΥΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ
8-57
εἶπον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι πρὸς αὐτόν· πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ ᾿Αβραὰμ
ἑώρακας; 8-58 εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν ᾿Αβραὰμ γενέσθαι ἐγώ εἰμι.
ΑΠΟΚ.
22-13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος
καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ευπρεπως...